SİYASAL İLETİŞİMDE SEMBOLİK İLETİŞİM ARACI OLARAK SİYASAL İÇERİKLİ GİYİM KODLARI KULLANIMI

Giyim sosyo-kültürel dönüşümlerle beraber yaşamda roller ve fonksiyonlar edinmiştir. Kimi zaman statü kimi zammı da siyasi kimliğin sembolü olarak karşımıza çıkmaktadır. Günümüz' toplumunda görselliğin önem kazanması ile birlikte siyasal iknada giyim kodları birer sembolik iletişim aracı olarak önem kazanmaya başlamıştır. Türk siyasal yaşamında da giyimin dilini etkin kullanan siyasal liderler daha fazla akılda kalıcı olmuştur. Bu bağlam doğrultusunda çalışmada, siyasal iknada giyimin iletişimse/ rolü üstünde durulurken, bu giyim kodlarını etkili şekilde kullananların meşruiyet arayışındaki siyasal liderler olması olgusundan yola çıkılmıştır. Çalışmada, 2011 Milletvekili Genel Seçimleri sonucunda parlamentoda grubu bulunan siyasi parti liderlerinin giyimleri ile ideolojileri, siyasal görüşleri arasındaki bağ ve tercih ettikleri kıyafetlerin taşıdığı siyasal kodlar göstergebilim yöntemi ile incelenmiştir.

___

  • Abalı, Nurullah (2009). Geleneksellik ve Modernizm Açısından Kılık Kıyafet. 1. Baskı. İstanbul: İlke Yayıncılık.
  • Akdoğan, Yalçın (2004). AK Parti ve Muhafazakar Demokrasi, İstanbul, Alfa Yayınları.
  • Anık, Cengiz (2000). Siyasal İkna. Ankara: Vadi Yayınları
  • Aziz, Aysel (2007). Siyasal İletişim. 2. Basım. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Çakır, Özlem (2010). Profesyonel Yaşamda Kişisel İmaj ve Sosyal Yaşam Etkileri. 11.Basım. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Çetin, Halis (2003). "Demokratik Meşruiyet Versus Karizmatik Meşruiyet". Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 27 (1): 91-108.
  • Crane, Diana (2003). Moda ve Gündemleri Giyimde Sınıf, Cinsiyet ve Kimlik. Çev., Özge Çelik. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Emir, İsmet Yazıcı (2003). Kitle İletişiminde İmaj. 2. Baskı. İstanbul: İm Yayın Tasarım.
  • İslamoğlu, Hamdi (2002). Siyaset Pazarlaması Toplam Kalite Yaklaşımı. 2. Baskı. İstanbul: Beta Basım.
  • Kalmık, Ercümend (1950). Renklerin Armoni Sistemleri. İstanbul: Cumhuriyet Matbaası.
  • Oktay, Mahmut (2002). Politikada Halkla İlişkiler. İstanbul: Derin Yayınları.
  • Özgentürk, Nebil (2010). O Daima Şıktı. İstanbul: Bir Yudum İnsan Yayınevi.
  • Özkan, Abdullah (2007). Siyasal İletişim Stratejileri. İstanbul: TASAM Yayınları.
  • Yıldız, Nuran (2002). Türkiye'de Siyasetin Yeni Biçimi Liderler İmajlar ve Medya. Ankara: Phoenix Yayınevi.
  • Yücel, Tahsin (2004). Söylemlerin İçinden. İstanbul: Alkım Yayınevi.
  • Yüksel, Ahmet Haluk (1994). İkna Edici İletişim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Eğitim, Sağlık ve Bilimsel Araşhrrna Çalışmaları Vakfı Yayınları.