, Canan Ağalar, Yeşim Alpay, Sedat Kaygusuz, Dilek Kılıç, Özlem Erol, Meral Saygun

Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine Başvuran Donörlerde Entamoeba histolytica Antikor Prevalansı

Amaç: Ülkemiz ve bölgemizle ilgili E.histolytica seroprevalansı ile ilgili yeterli bilgi yoktur. Bu amaçla kan donörlerinde E. histolytica IgG antikorlarının araştırılması planlandı. Yöntem ve Gereçler: Çalışmaya 1 Nisan - 1 Eylül 2005 tarihleri arasında Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine başvuran 846 kan donörü alındı. Yaş, cinsiyet, adres, kullandığı suyun kaynağı, tıbbi tedavi, son bir ayda ishal öyküsünün sorgulandığı form tüm hastalar için dolduruldu. Öyküsünde son bir ay içinde ishal yakınması olanların gaita örnekleri direkt mikroskobi ve E.histolytica antijeni yönünden araştırıldı. Saklanan serumlarda E.histolytica IgG antikorları ELISA yöntemi ile (DRG International, USA) ile araştırıldı. Bulgular: E.histolytica IgG antikorları % 0.5 oranında saptandı. Gaita örneklerinin incelenmesinde kist, trofozoit ve antijen saptanmadı. Sonuçlar: Çalışma sonucumuza göre bölgemizde E.histolytica sonucu rapor ederken çok dikkatli olunmalıdır. İnvaziv E.histolytica infeksiyonunun tanısında bölgemizde olduğu gibi düşük seroprevalans saptanmışsa da ELISA ile antikor araştırılması, gaitanın mikroskobik incelemesine göre daha güvenilir bir yöntemdir

Anahtar Kelimeler:

E.histolytica, antikor, seroprevalans, kan donörleri

Pages 5-7

Keywords:

-,

PDF

___

1. Saygı G. Son yirmi bir yılda bağırsak parazitleri ile ilgili olarak yapılan yayınların irdelenmesi. T Parazitol Derg 1992; 17: 161-86.
2. Unat EK. Tıp Parazitolojisi. İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Vakfı Yayını İstanbul, 1995; 15: 3-56.
3. Ellin Doyle. Foodborne Parasites. Food Research Institute, University of Wisconsin, Madison. 2003:http://www.wisc.edu/fri/briefs/parasites.pdf
4. Anonymous. Amoebiasis. Wkly Epidemiol Rec 1997; 72: 97-99.
5. Walsh JA. Problems in recognition and diagnosis of amebiasis: estimation of the global magnitude of morbidity and mortality. Rev Infect Dis 1986; 8: 228-38.
6. Ravdin JII, Petri WA. Entamoeba histolytica (amebiasis). In: Mandell GL, Bennet JE, Dolin R, eds. Mandell, Douglas and Bennet’s Principles and Practise of Infectious Diseases. Fourth ed. Philadelphia: Churchill Livingstone, 1995: 2395-408.
7. Tanyüksel M, Petri WA. Laboratory diagnosis of amebiasis. Clin Microbiol Rev. 2003; 16: 713- 29.
8. Garcia LS, Bruckner DA. Diagnostic Medical Parasitology, 3rd ed., Washington, DC: ASM 1997: 14-17
9. Dogancı L, Tanyüksel M, Gün H. Overdiagnosis of intestinal amoebosis in Turkey. Lancet 1997; 350: 670
10. Branski D, Lerner A, Lebenthal E. Amebiasis. Pediatr Clin North Am 1996; 43: 307-31.
11. Blach RE. Diarrheal diseases and child morbidity and mortality. Child Survival Strat Res 1984;16;141-661.
12. Bonomo RA, Salata RA. Amebiasis. In: Behrman RE, Kliegman RM, Arvin AM, eds. Nelson Textbook of Pediatrics. 15th ed. Philadelphia: WB Saunders, 1996: 964-6.
13. Ceyhan M, Kanra G. Viral ve bakteriyel gastroenteritler. Katkı Pediatr Derg 1994;15: 249-73.
14. Bernard KW, Graitcer PL, van der Vlught T, Moran JS, Pulley KM. Epidemiological surveillance in Peace Corps Volunteers: a model for monitoring health in temporary residents of developing countries. Int J Epidemiol 1989; 18: 220-226.
15. Patterson M, Schoppe LE. The presentation of amebiasis. Med Clin North Am 1982; 66: 689- 05.
16. Foust EC, Russel PF, Jung RC. Clinical Parasitology, 8. Ed., Philadelphia: Lea and Febiger, 1970:59-176.
17. Merdivenci A. Medikal Protozooloji. 2. Baskı, İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Yayınları, Ġstanbul, 1981: 29-106.
18. Çolak H. Türkiye’de barsak parazitlerinin bölgesel yaygınlığı. Mikrobiyol Bült 1997;13: 115-27.
19. Yakut Hİ, Kılınç M, Haspolat K ve ark. Diyarbakır’da çocukluk yaş grubundaki ishallerde amebiasis sıklığı. Klimik Derg 1990; 3: 85-86.
20. Fazlı ŞA, Özbal Y, Kılıç H. 6500 gaita numunesinin barsak protozoonları yönünden incelenmesi. T Parazitol Derg 1984:7:1-7.
21. Kılıç H: 5000 gaita numunesinde barsak parazitlerinin incelenmesi. Erciyes Üni Tıp Fak Derg 1984; 6: 569-572.
22. Yılmaz H, Türkdoğan K, BerktaĢ M, et al. Parazitoloji laboratuvarına başvuran 14 yaş ve üzerindeki hastalarda barsak parazitlerinin dağılımı. T Parazitol Derg 1997; 21: 49-54. 23.
23. İnceboz T, Canbolat A, Ġnan S, Ertabaklar H, Üner A. Ġzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesinde 1995-1996 yılları arasında saptanan barsak parazitlerinin dağılımı. T Parazitol Derg 1998; 22: 386-90.
24. Koltaş İS, Özen ME, Dinçer S. Kahramanmaraş bölgesinde bazı ilköğretim okullarındaki öğrencilerde barsak parazitlerinin araştırılması. T Parazitol Derg 2000; 24: 149-51.
25. Koltaş İS, Çulha G, Mıdıklı D, Aras D, Tanrıverdi S, Özcan K. Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Balcalı Hastanesinde yatarak tedavi gören hastalarda barsak parazitlerinin dağılımı. T Parazitol Derg 1999; 23: 291-93.
26. Altındiş M, Aktepe OC, Çetinkaya Z, Çiftçi İH, Kıyıldı N, Akbıyık E. AKÜ Tıp Fakültesi Hastanesi’nde parazit saptanma oranları. Kocatepe Tıp Derg 2004; 5: 29-32.