BİR LİDERLİK TARZI OLARAK KOÇLUK YÖNTEMİ İLE YÖNETİCİ YETİŞTİRME

Koçluk, bireylerdeki nitelik birikimini bir başka personel ile paylaşma sürecidir. Bu çalışmada, örgüt kademelerindeki ast yöneticilerin yetiştirilmesi sürecinde, onların daha nitelikli bir seviyeye getirilmesine yönelik uygulamalar konu edilmektedir. Böylelikle, koçluk sürecinde konu edilen rollerden “eğitici koçluğu, kariyer koçluğu ve klavuz koçluğu” rolleri, geliştirme süreçleri bağlamındaki yetiştirme ilişkisi çerçevesinde incelenmektedir. Bu araştırmanın temel amacı, örnek bir koçluk uygulamasındaki sistematik işleyişin incelenerek, koçluk uygulaması ile liderlik sürecinin nasıl geliştirileceğinin ortaya konulmasıdır. Sonuç itibariyle, bir örgüt koç’unun, geliştirme süreçlerinde motivasyonu yükseltici bir ortam oluşturması ile ast yöneticinin yeterliliğini ve bu eksende yönetici performansını nasıl geliştirebileceği ortaya konmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Koçluk, Yönetici Yetiştirme, Liderlik

PDF

___

Altunuşık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2010). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. 6.Baskı, Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
Armstrong, M. (1991). Personel management practice. London: KoganPage.
Bently, T. (1981). The business of training. London: Mc Graw Hill.
Bond, C., ve Seneque, M. (2013). Conceptualizing coaching as an approach to management and organizational development, Journal of Management Development, 32, 1, 57-72.
Butler, T. ve Waldrop, J. (1996). The executive as coach. Harward Business Review, Nov/Dec, New York.
Burke, R. ve Carol A. Mc Keen, (1989). Developing formal mentoring in organizations. Business Quarterly, (53)Winter, 76-79.
Cohen, William A. (1990). The art of leader. New Jersey: Prentice-Hall.
Dessler, G. (1997). Human Resources Management. New Jersey: Prentice Hall.
Drucker, P. (1984). The practice of management. New York: Harper and Brothers Pub.
Drucker, P. (1999). Managing onesel. , Harward Business Rewiew, March-April, 2(77), Boston.
Edmondson, A. (1999). Psychological safety and learning behavior in workteams. Administrative Science Qarterly, 44(2), 350-383.
Ely, K., Boyce , L.A., Nelson , J. K., Zaccaro, S. J., Hernez-Broome, G., Whymand , W. (2010). Evaluating leadership coaching: A review and integrated framework, The Leadership Quarterly, 21, 585–599.
Ergin, A. (1995). Öğretim teknolojisi iletişim. İstanbul: Pegem.
Evenden, R. Ve Anderson, G. (1993). Making the most of people. New York: Addison –Wesley.
Gilley, L.W. ve Nathaliel, W. B. (1996). Stop managing start coaching. London: Irwin Pub.
Golemann, D. (1998). What makes a leader. Harward Business Review, November-December, 76(6), Boston.
Hellriegel, D. ve Slocum, J.W. (1999). Management. Addison- Wesley Publishing Co.
Jappee, C., Frederick, D.F. ve Michael, D.S. (1991). The art of managing. New York : Addison-Wesley Pub.
Kinlaw, D.C. (1997). Coaching for commitment: Managerial strategies for obtaining superior performance. Toronto: Pfeiffer Co.
Kram, K.E. ve Bragar, M.C. (1992). Development through mentoring: A strategic approach. In D. Montross & C. Shinkman (Eds.), Career development: Theory and practice (pp. 221-254). Springfield, IL: Charles C Thomas.
Robinson, K.R. (1990). Training management, London: Kogan Page.
Robbins, S. (1997). Managing today, New Jersey: Prentice-Hall.
Senge, P. (1990). Beşinci disiplin. (Çev. A.Akdeniz ve A. Doğukan), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Synder, P. (1993). The first steps in solving problems developing diversity. San Fransisco: Jossey-Boss Inc.
Thorne, P. (1989). The new general manager. New York: Mc Grav Hill.
Ulrich, D. A. (1998). New mandate for human resources. Boston: Harward Business Review, January-February.
Walker, J. (1992). Human resource strategy. New york: Mc Grav Hill, Educ.