Tuğba ALTINTAŞ, Kudret İSPİR, Sacide ŞAHİN

Atipik ve Tipik Gelişim Gösteren Çocuğa Sahip Annelerin Ölüm Kaygısına İlişkin Görüşlerinin İncelenmesi

Bu çalışmanın amacı Atipik ve Tipik gelişim gösteren çocuğa sahip annelerin ölüm kaygılarına ilişkin görüşlerinin incelenmesidir. Araştırmanın örneklemi KKTC sınırları içerisinde yaşayan 14 anneden oluşmaktadır. Annelerin 7’si Atipik gelişim gösteren çocuğa 7’si Tipik gelişim gösteren çocuğa sahip annelerdir. Örneklem grubu çocuklarının yaşlarının 18 ve üzeri olması ile sınırlandırılmıştır. Örneklem grubuna verilerin kolay ulaşılabilir olması amacıyla kartopu ve amaçlı örneklem metotlarıyla ulaşılmıştır. Araştırma sonunda iki gruba ait annelerin ölüm kaygılarına ilişkin temel farkın bakım verme ve iyi bir eğitim verme konusunda şekillendiği saptanmıştır. Araştırmanın bulguları literatür çerçevesinde tartışılmış, araştırmanın sınırlılıkları ve araştırma bulguları doğrultusunda konuya ilişkin öneriler verilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Atipik gelişim, Tipik gelişim, Kaygı, Ölüm kaygısı

PDF

___

Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö. E., Demirel, F., Karadeniz, Ş., & Çakmak, E. K. (2015). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Çürük, N. (2008). Ankara İl Merkezi’nde Bulunan Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı İş Okullarında 1. ve4. sınıfa devam eden zihinsel engelli çocukların annelerinin kaygı ve sosyal destek düzeylerinin karşılaştıkları problemlere göre incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Danış, M. Z. (2006). Zihinsel engelli çocuğa sahip annelerin yaşadığı duygular, çocuklarının geleceğe ilişkin düşünceleri ve umutsuzluk düzeyleri. Toplum ve Sosyal Hizmet,17(2), 91-107.
Demirci, K. (2018). Zeydî Hadis yorumu: Muhammed B. Yahya (Ö. 310/923) örneği.Journal of Social Sciences Eskisehir Osmangazi University/Eskisehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19 (2), 105-126.
Dönmez,N.B.,Bayhan,P.,Artanİ.(2000).Engelliçocuğasahipailelerinbeklentileriveendişe duydukları konuların incelenmesi. Sosyal Hizmetler Dergisi, 1 (11),16-24.
Durat, G., Atmaca, G. D., Ünsal, A., Kama, N. (2017). Özel gereksinimi olan çocukların ailelerinde umutsuzluk ve depresyon. Osmangazi Tıp Dergisi, 39(3), 49-57.
Feifel, H., Branscomb, A.B. (2003). Who’s afraid of death? Journal of Abnormal Psychology, 81(3), 282-288.
Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2018). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Işıkhan, V. (2005). Türkiye’de Zihinsel Engelli Çocuğa Sahip Annelerin Sorunları. Ankara: Hacettepe ÜniversitesiYayınları.
İşcan,G.Ç.,&Malkoç,A.(2017).Özel gereksinimli çocuğa sahip ailelerin umut düzeylerinin başa çıkma yeterliği ve yılmazlık açısından incelenmesi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 120-127.
Kavuştu, M. (2007). Kur'anda ahiret hayatı. Yayınlanmış doktora tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Temel İslam Bilimleri Anabilim Dalı, Konya.
Kazak, A.E. ve Marvin, R.S. (1984). Differences, difficulties and adaptation: stress and social networks in families with a disabilities: linking process with outcome. Journal of Pediatric Psychology, 24 (1), 41-53.
Koca,A.(2017).Engelli çocuğa sahip olan ve engelli çocuğa sahip olmayan annelerin ve ölüm kaygısı durumluk sürekli kaygı düzeyleri arasındaki farklılaşmanın incelenmesi, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Hasan Kalyoncu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Psikoloji Anabilim Dalı.Gaziantep
Küçüker, S. (2001). Erken eğitimin gelişimsel geriliği olan çocukların anne-babalarının stres ve depresyon düzeyleri üzerindeki etkisinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 3 (1), 1-11.
Metin, E. N. (2012). Özel Gereksinimli Çocuğun Aileye Katılımı. E. N. Metin, (Ed.) Özel gereksinimli çocuklar içinde. Ankara: Maya Akademi
Okanlı,A.,Ekinci,M.,Gözüağca,D.,Sezgin,S.(2004).Zihinsel engelli çocuğa sahip ailelerin yaşadıkları psikososyal sorunlar. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 1 (1),1-5.
Okray, Z. (2015). Türk atasözleri ve deyimlerinde kadın imgesi. LAÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (1),93-102.
Oktar, N. ve Yıldız, R. ( 2019). Zihinsel engelli çocuğu olan annelerin ölüm kaygısı ile sosyal politikalara güven ilişkisi. Akademik İncelemeler Dergisi (AID), 14(1), 463-498.
Özkan, Y. ve Kılıç, E. (2013). Ailenin Psiko-Sosyal Destek İhtiyacını Karşılamada Yeni Bir Model Önerisi: Aile Sağlığı Merkezlerinde Aile Psiko-Sosyal Destek Birimi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 7 (30), 25-44.
Rodriguez, C.M. ve Murphy, L.E. (1997). Parenting stress and abuse potantial in mothers of children with developmental disabilities, Child Maltreatment, 2 (3), 245-252.
Santrock, J. W. (2012). Ergenlik. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Şencan, H. (2005). Sosyal ve Davranışsal Ölçümlerde Güvenilirlik ve Geçerlilik. Ankara Uğuz, Ş., Toros, F., İnanç, B. Y. ve Çolakkadıoğlu, O. (2004). Zihinsel ve/veya bedensel engelli çocukların annelerinin anksiyete, depresyon ve stres düzeylerinin belirlenmesi. Klinik Psikiyatri, 7(1),42-47.
Yalçın, H. (2018). Hedef Çocuk Gelişimi Kitap Seti. Çocuk Gelişimi Kitabı Çocuklarda Ahlak Gelişimi. Konya: Hedef Yayıncılık.
Yazıcıoğlu, Y. ve Erdoğan, S. (2004). SPSS Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2003). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.