Politik Kent Mekanlarında Suç Algısı Üzerine Bir Araştırma: Gazi Mahallesi Örneği

Bu çalışmada kentsel politik mekânlardaki suç olgusunun, kentsel politik mekânlardaki kentleşmenin tarihsel gelişim süreçleriyle ilişkisi incelenmiştir. Gündelik yaşamlarını politik kent mekânlarında geçiren kişilerin suç ve suçluluk kavramlarına dair algıları, tarihsel bir perspektif içerisinde ortaya konulmaya çalışılmıştır. Çalışma kapsamında Gazi Mahallesi’nde politik kimliği ile bilinen mahalleliler, mahallede görev yapan kamu çalışanları ve yerel gazetecilerin de aralarında bulunduğu kritik pozisyondaki bazı kişilerle derinlemesine mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Katılımcılardan, Gazi Mahallesi’nin kentsel görünümünün, sosyolojik yapısının, politik yapısının ve suç ile ilişkisinin tecrübe ettikleri süreç içerisindeki dönüşümünü değerlendirmesi istenmiş ve Gazi Mahallesi’nin kendine has kentleşme serüveninin suçu nasıl etkilediği sorgulanmıştır. Görüşmeler neticesinde mekânların politik karakterinin kristalleşmeye başlamasıyla birlikte devlet otoritesinin de zayıflamaya başladığı, özellikle polisin etkinliğinin iyice zayıfladığı görülmüştür. Mahallenin sosyo-politik dinamikleri neticesinde ortaya çıkan bu yapı, devletle güvensizlik ilişkisi içerisinde olan sosyal guruplar için kentsel politik mekânları cazip hale getirmektedir. Zamanla siyasi ve kültürel olduğu kadar kriminal sebeplerle devlet otoritesinden uzak durmak isteyen gurupları da içine çeken kentsel politik mekânlar, bu özellikleriyle bazı suçlu kimliklerin oluşmasına ve oluşan suçlu kimliklerin sürdürülmesine doğrudan vey a dolaylı olarak katkı sunmaktadır. Diğer taraftan mahalleli katılımcılar politik kimliği suçu engelleyen bir unsur olarak görmekte ve mahallede artan suçluluğu devletin bilinçli pasif tavrına bağlamaktadır. Mahallelilere göre polisin mahalledeki kriminal guruplardan ziyade politik guruplarla uğraşması, politik kimliği zayıflatmayı hedefleyen bir tavırdır ve adi suçların artmasına sebep olmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Suç, Kentsel Politik Mekanlar, Kentleşme, Politizasyon, Gazi Mahallesi

A Research On The Perception of Crime In Political City Spaces: The Case Of Gazi District

In this study, the relationship between the crime phenomenon in urban political spaces and the historical development processes of urbanization in urban political spaces has been examined. The perceptions of people who spend their daily lives in political urban spaces, about the concepts of crime and delinquency, have been tried to be revealed in a historical perspective. Within the scope of the study, in-depth interviews were conducted with some people in critical positions, including the residents of Gazi District, who are known for their political identity, public employees working in the neighborhood, and local journalists. The participants were asked to evaluate the transformation of Gazi District's urban appearance, sociological structure, political structure, and relationship with crime in the process they experienced, and it was questioned how the unique urbanization adventure of Gazi District affected crime. As a result of the interviews, it was observed that as the political character of the places become crystallized, the state authority and in particular the effectiveness of the police weakens. This structure, which emerged as a result of the socio-political dynamics of the neighborhood, makes urban political spaces attractive for social groups that are in a relationship of insecurity with the state. Over time, urban political spaces, which attract criminal groups as well as political and cultural groups seeking to distance themselves from state authority, contribute directly or indirectly to the formation and maintenance of particular criminal identities. On the other hand, the participants in the neighborhood see political identity as a factor that prevents crime and attribute the increasing criminality in the neighborhood to the conscious passive attitude of the state. According to the residents of the neighborhood, the police's dealing with political groups rather than criminal groups in the neighborhood is an attitude aimed at weakening political identity and leads to an increase in ordinary crimes.

Keywords:

Crime, Urban Political Spaces, Urbanization, Politicization, Gazi District,

PDF

___

Aslan, Ş. (2003). "Toplumsal Mücadeleler Ve Kent Bir Alan Örneği: Ümraniye/Mustafa Kemal Mahallesi" yayımlanmamış doktora tezi . İstanbul: Mimar Sinan Üniversitesi.
Aslan, Ş. (2008). Yasalar ve Kamu Yönetiminin Politikaları Üzerinden Türkiye’de Gecekondu Sorunu. Yönetim Bilimleri Dergisi 6.1, 157-168.
Ayhan, İ., & Çubukçu, K. (2007). Suç ve kent ilişkisine ampirik bakış: literatür taraması. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 3.5, 30-55.
Aytaç, Ö. (2016). Kent Yoksulluk ve Sosyal Düzensizlik Potansiyeli. Mukaddime 7.1, 135-155.
Burgess, E. W. (1967). The Growth of The City An Introduction to a Research Project. Park-Burgess-McKenzie, R. Park, E. Burgess, & R. McKenzie (Dü) içinde, The City (s. 47-62). Chicago-London: Chicago University.
Castells, M. (1997). Kentsel Kriz, Siyasal Süreç Ve Kentsel Kuram. Kent, Sınıf, İktidar, çev. Asuman Erendil (s. 11-55). içinde Ankara: Bilim ve Sanat.
Castells, M. (2005). Enformasyon Çağı: Ekonomi Toplum ve Kültür Birinci Cilt Ağ Toplumunun Yükselişi. (E. Kılıç, Çev.) İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Çebi, M. (2012). Yeniliklerin Yayılmasında Sosyal Taklidin ve Kanaat Önderlerinin İşlevsel Önemi: Gabriel Tarde’ın Sosyal Taklit Teorisi Açısından Bir İnceleme. Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi 34, 1-18.
Doğan, H. İ. (2011). Suç Teorileri ve Şehir Güvenliği Bitlis İliyle İlgili Genel Bir Değerlendirme. Polis Bilimleri Dergisi 13.4, 27-583.
Dolu, O. (2012). Suç Teorileri. Ankara: Seçkin yayınları.
Ellen, I. G. (2013). Do foreclosures cause crime? Journal of Urban Economics 74, 59-70.
Ertan, K. A. (1999). Kentsel hareketlerden Yeni Toplumsal Hareketlere Castells`in Sorgulanması ve Türkiye Örnekleri. Amme İdaresi Dergisi 32.3, 115-128.
Ertan, K. A. (2007). Paris Banliyö Hareketini Anlamak: Manuel Castells`i Yeniden Okumak. Amme İdaresi Dergisi 40.1, 57-83.
Gölbaşı, S. (2007). "Kentleşme Ve Suç: İstanbul’un Kentleşme Süreci İle Suçluluk Arasındaki İlişkinin Kuramsal Analizi", yayımlanmamış doktora tezi . İstanbul Üniversitesi.
Graif, C. A. (2014). Urban poverty and neighborhood effects on crime: Incorporating spatial and network perspectives. Sociology Compass 8.9, http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/soc4.12199/full, 1140-1155.
Güllüpınar, F. (2012). Kent Sosyolojisi Kuramları Üzerine Bir Literatür Degerlendirmesi. Çağdaş Yerel Yönetimler, 27.3, 1-29.
Harvey, D. (2003). The New Imperialism. Oxford: Oxford Univercity Press.
Harvey, D. (2008). Umut mekânları. (Z. Çağlayan-Gambetti, Çev.) Metis Yayınları.
Harvey, D. (2012). Paris, Modernitenin Başkenti. (B. Kılınçer, Çev.) Sel Yayıncılık.
Harvey, D. (2015). Asi Şehirler. Şehir Hakkından Kentsel Devrim'e Doğru. (A. D. Temiz, Çev.) Metis Yayınları.
Harvey, D. (2016). Sosyal Adalet ve Şehir. (M. Moralı, Çev.) Metis Yayınları.
Haşimi, S. (1997). Doğu ve Güneydoğu Anadolu'da Boşaltılan Yerleşim Birimleri Nedeniyle Göç Eden Yurttaşlarımızın Sorunlarının Araştırılarak Alınması Gereken Tedbirlerin Tespit Edilmesi Amacıyla Kurulan Meclis Araştırması Komisyonu Raporu, Sayı: A.01.0.GEÇ. 10/25-125. Ankara: TBMM.
Karasu, M. A. (2012). Kent Kültürünün Suça Etkisi-Şanlıurfa Örneği. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 20.2, 71-104.
Keleş, R. (2004). Kentleşme Politikası, 8.bs. Ankara: İmge.
Keleş, R. (2016). Yerinden Yönetim Ve Siyaset . İstanbul: Cem Yayınevi.
Kızmaz, Z. (2005). Sosyolojik Suç Kuramlarının Suç Olgusunu Açıklama Potansiyelleri Üzerine Bir Değerlendirme. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 29.2, 149-174.
Lee, D., & Sözer, M. (2011). Suç Önleme. Ankara: Adalet Yayınevi.
Lefebvre, H. (2009). State, Space, World: Selected Essays. U of Minnesota Press.
Lefebvre, H. (2013). Kentsel Devrim. (S. Sezer, Çev.) Sel Yayıncılık.
Lefebvre, H. (2015). Şehir Hakkı Orijinali 1967. Sel Yayıncılık.
Lefebvre, H. (2016). Modern Dünyada Gündelik Hayat. (B. Ertür, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Özen, H., & Özen, Ş. (2010). Kamu Siyasaları ve Toplumsal Hareketler: Türkiye`de Protesto Hareketlerinin Madencilik Siyasasına Etkileri. Amme İdaresi Dergisi 43.2, 32-64.
Özkalp, E. (2014). Sosyolojiye Giriş. Bursa: Ekin Yayınları.
Serim, B. (1994). Örgütlenme Özgürlüğü "Depolitizasyon" ve Engeller. Amme İdaresi Dergisi 27.1, 83-105.
Şengül, H. T. (2012). Turkiye'de Kentleşme Deneyiminin Dönemlemesi. F. Alpkaya, & B. Duru içinde, 1920'den Günümüze Türkiye'de Toplumsal Yapı ve Değişim (s. 407-453). Phoenix.
Tönnies, F. (2000). Gemeinschaft ve Gesellschaft. (A. Aydoğan, Dü., & A. Aydoğan, Çev.) İstanbul: İz Yayıncılık.
Türk, S. M. (2015). 20. Yüzyil Kent Kuramları . Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2.3, 41-59.
Türkdoğan, O. (2013). Sosyal Hareketlerin Sosyolojisi. Bilge Kültür Sanat.
Urry, J. (1995). Mekanları Tüketmek . Ayrıntı Yayınları .
Wilson, W. J. (2012). The truly disadvantaged: The inner city, the underclass, and public policy. University of Chicago Press.