Kentsel Açık Alanların Değerlendirilmesi: Karaköy Örneği

Kentsel açık alanlar tarih boyunca kentte yaşayanların bir araya geldiği ve sosyalleştiği alanlar olmuştur. Kamusal alanlar olarak da kabul edilen kentsel açık alanların rolü, içinde bulunduğumuz yüzyılda küreselleşme, özelleştirme, gayrimenkul politikaları ve kentsel dönüşüm projeleri ile değişime uğramıştır. Bu çalışmada, kentsel alan olarak kullanma potansiyeli olan ancak kullanıcı aktiviteleri için kısıtlı bir mekansal altyapı sunan Galata Köprüsünün Karaköy ayağındaki meydan, kamusal mekan ve yaşamı konu alan literatür çerçevesinde değerlendirilmektedir. Bu kapsamda söz konusu alanın kamusal açık alan olarak kentsel sisteme katılma potansiyeli, alanın fiziksel özellikler ve çekiciliği, erişilebilirlik, kullanım, aktivite türleri ve yer kimliği başlıklarında gözlem ve görüşme tekniğiyle yapılan analizlere dayalı olarak değerlendirilmiştir. Gözlem ve görüşme sonuçlarına göre kuvvetli kimliği olan ve kullanıcılarca tercih edilen alan fiziksel koşulları açısından gereksinimleri karşılamaktan uzaktır. Genel olarak sonuçlar alanın, bir yandan kamusal alan olarak kullanım potansiyelini diğer yandan kısıtlarını ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Kamusal Alan, Kamusal Yaşam, Yer Kimliği, Karaköy

Evaluation Of Place Identity In Urban Open Space: Example Of Karaköy

Urban open spaces are spaces where city dwellers have gathered and socialized throughout history. The role of urban open spaces, which are also regarded as public spaces, has changed in the current century according to globalization, privatization, real estate policies and urban transformation projects. Within the framework of this change, open spaces which are independently used by the residents are disappearing. In this study, the square placed at the Karaköy near the Galata Bridge, which has the potential to be used as an urban space but offers a limited spatial infrastructure for user activities, is evaluated within the framework of the public space literature supporting public life. In this context, the potential of the area to participate in the urban system as an urban open space was investigated using methods based on observations and interviews under the titles of attraction, accessibility, activities carried out in the area and place identity. According to the observation and interview results, the area with a strong identity which is preferred by the users is far from meeting the requirements in terms of physical conditions. In general, the results reveal the use potential of the field as a public space on the one hand, and its limitations on the other.

Keywords:

Punlic space, Public life, Place identity, Karaköy,

PDF

___

AKIN, N. (2011), Galata ve Pera, Literatür Yayıncılık, İstanbul.
ASLAN, Ş. (2011). Birleştiren ve Ayrıştıran İşlevleriyle İstanbul’da Boğaz Köprüler’nin Toplumsal Dili. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi , 0 (44), Erişim: https://dergipark.org.tr/tr/pub/iusiyasal/issue/594/5981.
APPLEYARD D., GERSON S.M., LINTELL M. (1981). Livable Streets, University of California Press.
BOURDIEU, P. (1984). Distinction: A Social Critique of the Judgment of Taste, Routledge and Kegan Paul, London.
FREELY, J. (2005). John Freely İstanbul'. Watson H. (Der.), Ofset Yapımevi, 178-180.
GEHL, J. (1987). Life Between Buildings: Using Public Space Washington-Covelo-London: Island Press.
GEHL, J. ve SVARRE, B. (2013). How To Study Public Life? Washington, DC: Island Press.
GEHL ARCHITECTS. Urban Quality Consultants. Gl. Kongevej 1, 4.tv . 1610 Copenhagen V. Denmark. Erişim:https://gehlpeople.com/wp-content/uploads/2020/03/TWELVE-QUALITY-CRITERIA.pdf , 18.02.2020.
HAUGE, C. (2004). Planning and Place Identity. Hague, C. ve Jenkins, P. (Der.), Place Identity, Participation and Planning. London: Routledge, 3-17.
JACOBS, J. (1961). The Death and Life of Great American Cities. New York: Random House.
HÜRRİYET (2 Aralık 2015). Karaköy Balık Pazarı Yeniden Açıldı. Hürriyet Gazetesi. Erişim: 17 Kasım 2019, http://www.hurriyet.com.tr/gundem/karakoy-balik-pazari-yeniden-acildi-40009411.
LEFEBVRE, H. (1971). Everyday Life in the Modern World, (S. Rabinovitch, Çev.). NY: Harper & Row Publishers.
LEFEBVRE, H. (1991). The Production of Space. Blackwell, Cambridge.
LUTZONI, L. (2016). ‘In-formalised urban space design. Rethinking the relationship between formal and informal’, City, Territory and Architecture ,volume 3, Article number: 20.
LILJA, E. (1995). İnsan vizyonu ve toplum planlaması. Nordic Topluluk Planlama Enstitüsü, Rapor 1995: 1, Stockholm.
LYNCH, K. (1960). The Image of the City. MIT Press, Cambridge.
Projects for Public Spaces. (PPS) (2008). ‘JAN GEHL’. https://www.pps.org/article/jgehl [2019-11-27].
SENNETT, R. (1999). Gözün Vicdanı: Kentin Tasarımı ve Toplumsal Yaşam. Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
SIMMEL, G. (1950). Metropolis and the Mental Life. Free Press, New York.
SUHER, H., OCAKÇI, M., KARABAY AYATAÇ, H., ERTEKIN, Ö. (2004) An Indicator of Sustainable Development: Urban Identity, ITÜ AZ Dergisi (2004-2), Vol. 1, No 2, 26-42: s 27.
TEKELİ, İ. (1996). Modernleşme Sürecinde Osmanlı Kentleri; Dumont, P. ve Georgeon, F. (Der.). Tarih Vakfı Yurt Yayınları, İstanbul.