Günümüzde ekonomik kalkınma sürecine bağlı olarak enerji ihtiyacı artmaktadır. Birincil enerjinin temel girdilerini oluşturan petrol ve doğalgaza bağımlılığın artması, enerji girdilerine olan dış talebi arttırmakta ve özellikle azgelişmiş ülkelerin dış açık sorununun oluşmasında temel etkenlerden birini oluşturmaktadır. Birincil enerji girdilerinin fiyatlarındaki istikrarsızlık ve ani artışlar, zaman içinde ülkelerin enerji çeşitliliğini arttırmak için alternatif enerji kaynaklarına yöneldikleri görülmektedir. Türkiye’ nin 1974 petrol krizinden sonra dışa bağımlılıklarının artması ve 1979 enerji krizine hazırlıksız bir şekilde yakalanılması Türkiye’ de sanayi üretimini durma noktasına getirerek krizin derinlemesine yaşanmasına neden olmuştur. Bu durum ekonomik büyümeyi de olumsuz bir şekilde etkilemiştir. Son yıllarda Türkiye’ nin ekonomik gelişme sürecinde enerji bağımlılığının azaltılması ve çeşitliliğinin arttırılmasına yönelik alternatif enerji yatırımlarının arttığı ve enerji politikalarının bu yönde teşvik edildiği görülmektedir. Bu çalışmada 1960-2014 dönemi için yıllık veri kullanılarak Türkiye’ de GSYH’daki büyüme ile toplam enerji kullanımı içerisindeki alternatif enerji kullanımının payı arasındaki ilişki Granger ve Yoon (2003) ile Hatemi-J ve Irandoust (2012) tarafından literatüre kazandırılan saklı eşbütünleşme testleri ile ölçülerek analiz edilmektedir. Yapılan testler sonucu ekonomik büyüme oranı ile toplam enerji tüketimi içinde alternatif enerji tüketiminin payı arasında saklı eşbütünleşme ilişkisinin olduğu ve bu ilişkinin uzun dönemde de var olduğu görülmektedir.