Ergenlerde Sosyal Kaygı ve Bağlanma Stilleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı sosyal kaygı ile bağlanma stilleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 258 Lise öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak İlişki Ölçekleri Anketi, Sosyal Kaygı Ölçeği ve araştırmacı tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Analizlerde Sosyal Kaygı ve Bağlanma stilleri arasındaki ilişkinin yanı sıra, tanımlayıcı bazı özelliklere göre sosyal kaygının farklılaşıp farklılaşmadığı incelenmiştir. Yapılan analizler sonucunda sosyal kaygı ile bağlanma stilleri arasında anlamlı bir ilişki olduğu, ergenlerin sosyal kaygı düzeylerinin cinsiyet değişkeni açısından farklılaşmadığı, anne ve babanın eğitim düzeyine ve babadan görülen ilgi ve sevgiyi yeterli bulma derecesine göre farklılaştığı bulgulanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Ergen, Bağlanma Stilleri, Sosyal Kaygı

The Relationship Between Social Anxiety and Attachment Styles Of Adolecents

The purpose of this research is to examine the relationship between social anxiety and attachment styles of adolecents. The study group consisted of 258 high school students. As the data collection tool of the research, the Relationship Scales Questionnaire, Social Anxiety Scale and the personal information form were used. In addition to Social Anxiety and Attachment styles, whether social anxiety changes or not according to descriptive characteristics were also analyzed. The analyses revealed that there was a significant relationship between social anxiety and attachment styles; the social anxiety levels of adolescents did not change with respect to the gender variable, but varied with the educational level of parents and the degree of satisfaction with the attention and affection of the father.

Keywords:

Adolescents, Social Anxiety, Attachment Style,

PDF

___

Albano, A. M., Chorpita, B. F. and Barlow, D. H. (2003). Childhood anxiety disorders. E. J. Mash ve R. A. Barkley (ed.), Child Psychopathology (279-329). New York: Guilford.
Ayberk,A (2011 ).Üniversite Öğrencilerinin Bağlanma Stilleri ve Sosyal Kaygı Düzeylerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi.Yüksek Lisans Tezi.Muğla Üniversitesi, Muğla.
Balkan Kaya, İ. (2009). Bağlanma stillerinin evlilik ilişkisi üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Bar-Haim, Y., Dan, O., Eshel, Y. and Sagi-Schwartz, A. (2007). Predicting children's anxiety from early attachment relationships. Journal of Anxiety Disorders, 21, 1061-1068.
Bowlby, J. (1980). Attachment and Loss: Vol. 3, New York: Basic Books.
Cohen, L., Manion, L., and Morrison, K. (2007). Research Methods in Education (6th ed.). New York: Routledge Falmer.
Çelik, S. (2004). Bağlanma Yönelimli Psikoeğitim Grup Programının Saplantılı Bağlanma Biçimine Sahip Üniversite Öğrencilerinin Bağlanma Biçimleri Üzerine Etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Eren Gümüş, A. (2002). Sosyal kaygıyla başa çıkma programının üniversite öğrencilerinin sosyal kaygı düzeylerine etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Işık, E.,(1996). Anksiyete Bozuklukları ;Somatoform Bozukluklar, Dissosiyatif Bozukluklar, Yapay Bozukluklar, Ankara: Kent Matbaası
Karaşar, B. (2014). Öğretmen Adaylarının Bağlanma Stilleri ve Sosyal Kaygı Düzeyleri Arasındaki İlişki. Amasya Üniveristesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 27-49.
Kayahan, A. (2002). Annelerin bağlanma stilleri ve çocukların algıladıkları kabul ve reddin çocuk ruh sağlığı ile ilişkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
Kearney, C. A. (2005). Social Anxiety and Social Phobia in Youth. New York: Springer
Leary, M. R. and Kowalski, R. M., (1995). Social Anxiety. Newyork: Guilford Press.
Rapee, R.M., Heimberg, R.G. (1997). A cognitive-behavioral model of anxiety in social phobia. Behavior research and therapy, 35, 741-756.
Schlenker, B.R. and Leary, M.R. (1982). Social anxiety and self presentation: A conceptualization model. Psychological Bulletin, 92, 641-669.
Sümer, N. ve Şendağ-Anafarta, M. (2009). Orta Çocukluk Döneminde ebeveynlere Bağlanma, Benlik Algısı ve Kaygı. Türk Psikoloji Dergisi, 24(63),86-101.
Vertue, F. M. (2003). From adaptive emotion to dysfunction: An attachment perspective on social anxiety disorder. Personality and socail Psychology Review, 7(2),170-191.