Ömer Seyfettin Milli Edebiyat Dönemi’nin en önemli yazarlarındandır. Yeni Lisan Hareketinin ve modern Türk hikâyeciliğinin de öncülerindendir. Ömer Seyfettin’e sadece hikâyeci diyemeyiz o, kalemiyle savaşan, idealleri olan, sorumluluk sahibi bir aydındır. Türk toplumunun sosyal yapısını, tarihi ve değişmez değerlerini gözlemlemiş ve yazıları aracılığıyla şekillendirmeye çalışmıştır. Tanzimat ’ta başlayan dilde sadeleşme hareketini sistemleştirmiş ve uygulayıcısı olmuştur. Dilde tasnif değil; dilde ve düşünce de birlik ilkesini savunmuştur. O, halkın milli bilince ulaşmasında edebiyatın en kuvvetli silah olduğunu düşünür. Bu yüzden askerlikten istifa eder ve yazmaya yönelir. Osmanlı’nın çöküş döneminde yaşamış Balkan Savaşına katılmış, Çanakkale ve Milli Mücadele gibi bir milletin kaderini belirleyen savaşlara şahit olmuştur. Mehmet Akif’in halka şiirle yaptığı seslenişi, Ömer Seyfettin öyküleri ve düşünce yazılarıyla yapar. Bu zor dönemlerde belirli fikir akımları öne çıkmıştır. Ömer Seyfettin, edebiyatta, sosyal hayatta Şark’a ya da Garb’a yönelen insanlara tek kurtuluşun kendi özümüz -Türklüğümüz- olduğunu hikâyeleriyle anlatmaya çalışmıştır. Eserlerinde milli birlik ve beraberliği barındıran unsurları kullanır. Nasıl bir millet, nasıl bir edebiyat? Sorularının cevaplarını verir. Ömer Seyfettin’in bir asır önce yazdığı hikâyeleri bugün bile canlılığını koruyan bir dinamiğe sahiptir. Onun hikâyeleri her dönem için Türk milletinin şifası olan ilaçların yazdığı reçetedir. Ömer Seyfettin hikâyeleri çağını aşmış, bir akarsu gibi coşmuş, çoğalmıştır. Bu çalışmada, vefatının ardından yüz yılı aşkın bir süre geçen Ömer Seyfettin’in hayatı ve eserleri hakkında 2019 sonrası yapılan çalışmalar bir araya getirilmiş ve sınıflandırılmıştır.