Yerel Yönetimlerde E-Katılımın Sürdürülebilirliği: Ankara Belediyeleri Örneği

Bu çalışma belediyelerde e-katılım uygulamalarının kurumsallaşma ve sürdürülebilirliğinin önemini açıklamaktadır. Alan-yazın temel olarak belirli bir zaman diliminde belediyelerin e-katılım başarılarına odaklanırken bu başarı düzeylerinin sürdürülebilirliğini değerlendirmemektedir. Bu çalışmanın ana katkısı e-katılım uygulamalarının başarısından ziyade e-katılım uygulamalarının sürdürülebilirliğinin ve kurumsallaşmasının önemini ortaya koymasıdır. Çalışma belediyelerin e-katılım uygulamaları bakımından konumlarındaki zamansal değişimi sürdürülebilirlik ve kurumsallaşma bağlamında altı belediyenin 2011 ve 2016 yıllarındaki durumlarını karşılaştırarak değerlendirmektedir. Bu altı belediye 2011 yılında e-katılım bakımından Ankara’daki 25 belediye içerisinde en iyi başarı derecesine sahip olan belediyelerdir. Çalışma bilgi paylaşma ve iletişim kurma konusunda belediyeler için çok fazla yatırım gerektirmeyen basit bir teknoloji olması nedeniyle web-sitelerini analiz etmektedir. Ayrıca, uzun süredir kullanılmaları nedeniyle web-siteleri zamansal bir karşılaştırma için uygun analiz birimleridir.

Anahtar Kelimeler:

E-katılım, E-yönetişim, Belediyeler, Kurumsallaşma, Sürdürülebilirlik

The Sustainability of E-Participation in Local Governments: The Case of Municipalities in Ankara

This study explains the importance of the institutionalization and sustainability of e-participation initiatives in municipalities. The literature mainly focuses on the e-participation success in a specific time period but not evaluates the sustainability of this achievement. The main contribution of this research is exploring the importance of the sustainability and institutionalization of e-participation initiatives rather the success of e-participation. This study evaluates the changes in the position of municipalities’ e-participation initiatives over time in terms of sustainability and institutionalization comparing six local municipalities’ situation between 2011 and 2016. These six municipalities had the best scores in terms of e-participation in 2011 among 25 municipalities in Ankara. This study analyzes the websites because they are simple technologies not requiring much investment by municipalities for sharing information and setting communication with citizens. Moreover, the websites are useful units of analysis to make temporal comparisons because of their consistent usage for a long time.

Keywords:

E-Participation, E-governance, Municipalities, Institutionalization, Sustainability,

PDF

___

Arslan, A. (2006). Turkish Local E-governments: A Longitudinal Study. ECEG Den Haag Special Issue, 5(2).
Cvetanova, G., Pachovski, V., and Bojadzievska, I. (2018). Strengthening Democracy through Citizen e- Participation on Local Level in the Republic of Macedonia. European Quarterly of Political Attitudes and Mentalities, 7(2), 1-16.
D’Agostino M. J., Schwester, R., Carrizales, T. and Melitski, J. (2011). A Study of E-Government and E- Governance: An Empirical Examination of Municipal Websites. Public Administration Quarterly, 35(1), 3–25.
Demirhan, K. and Öktem, M. K. (2011). Electronic Participation in the Policy Making Process: A Case Study. International Journal of E-Business and E-Government Studies, 3(1), 59-78.
Demirhan, K., Öktem, M. K. (2018, July 16-20). The Crisis of E-governance as the Failure of Sustainability: Temporal Comparison of the Success of Municipalities in Ankara [Oral Presentation]. 2nd Annual Meeting and International Conference of the Consortium for Research in Political Theory, Ankara, Turkey.
Estevez, E. and Janowski, T. (2013). Electronic Governance For Sustainable Development-Conceptual Framework And State Of Research. Government Information Quarterly, 30, 94-109.
Fedotova, O., Teixeira, L. and Alvelos, H. (2012). E-Participation In Portugal: Evaluation Of Government Electronic Platforms. Procedia Technology, 5, 152-161.
Gençkaya, Ö. F., Gündoğdu, H. G. and Aytekin, A. (2021). Büyükşehir Belediyeleri Web Sitelerinin Yönetişim Ilkeleri Açısından Değerlendirilmesi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 16(3), 705 – 726.
Gündoğdu, H. G. (2021). Web Sitelerinin E-Katılım Düzeyleri Üzerine Bir Araştırma: Türkiye Büyükşehir Belediyeleri Örneği. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 28, 338-367.
Heeks, R. (2001). Understanding E-Governance For Development. Institute for Development Policy and Management.
Islam, M. (2008). Towards A Sustainable E-Participation Implementation Model. European Journal of E- Practice, 5(10).
Issa, B. A. (2009). eParticipation, eTransformation in Public Administration: From eGovernment to eGovernance. Turksel K. Bensghir (Ed.), The Proceedings of International Conference on eGovernment Sharing Experiences. Ankara: TODAİE
Kaman, D. (2022). Türkiye’de belediyelerde Demokrasinin Dönüşümü Bağlamında Dijital Demokrasi: Nitel Bir Araştırma. Dumlupınar Üniversitesi İİBF Dergisi, 9, 55-68.
Karkın, N. and Çalhan, H. S. (2011). Vilayet ve il özel idare web sitelerinde e- katilim olgusu. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13, 55-80.
Kaya, T. and Över, A. S. (2019). Bakanlık Ve Belediye Web Sitelerinin Içerik Analiz Yöntemiyle E-Katılım Bağlamında Incelenmesi - KKTC Örneği. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 33 (4), 1201-1226.
Klischewski, R. and Lessa, L. (2013). Sustainability Of E-Government Success: An Integrated Research Agenda. J. Ramon Gil-Garcia (Ed.), E-Government Success Factors and Measures: Theories, Concepts, and Methodologies in (pp. 104-123). USA: IGI Global.
Larsson, H. and Grönlund, Å. (2014). Future-Oriented E-Governance: The Sustainability Concept In Egov Research, And Ways Forward. Government Information Quarterly 31, 137–149.
Le Blanc, D. (2020). E-participation: A Quick Overview Of Recent Qualitative Trends. DESA Working Paper No. 163, https://www.un.org/esa/desa/papers/2020/wp163_2020.pdf
Macintosh, A. (2004). Characterizing E-Participation in Policy-Making. Proceedings of the 37th Hawaii International Conference on System Sciences.
Memiş, L. (2017). Akıllı Teknolojiler, Akıllı Kentler ve Belediyelerde Dönüşüm. Yasama Dergisi, (36), 66-92.
Memiş, L. (2018). Smart Technologies and Reflections on Local Public Issues in Turkey: A Review of Metropolitan Municipalities. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi,141-163
Molinari, F. (2010). On Sustainable E-Participation. E. Tambouris, A. Macintosh, and O. Glassey (Eds.) Electronic Participation Volume 6229 of the Series Lecture Notes in Computer Science in (pp.126–139). UK: Springer.
Moreno, E. A., Traverso, D. B. (2010). E-Government and Citizen Participation In Chile: The Case Of The Ministries Websites. Christopher G. Reddick (Ed.), Politics, Democracy, and E-Government: Participation and Service Delivery in (pp.39-55). USA: IGI Global.
Musial_Karg, M. and Kapsa, I. (2019). Citizen e-Participation as an Important Factor for Sustainable Development. European Journal of Sustainable Development, 8(13), 210-220.
Palacin, V., Zundel, A., Vincenzo, A. Kwwork, W. M. (2021, October 6-8). Reframing E-participation for Sustainable Development, 14th International Conference on Theory and Practice of Electronic Governance, Greece.
Palvia, S.C.J. and Sharma, S.S. (2007). E-Government And E-Governance: Definitions/Domain Framework And Status Around The World. International Conference on E-governance, 1-12.
Randma-Liiv, T. (2022). Adoption Is Not Enough: Institutionalization Of E-Participation Initiatives. Public Policy And Administration, https://doi.org/10.1177/09520767211069199
Sandoval-Almazan, J. R. and Gil-Garcia, R. (2012). Are Government Internet Portals Evolving Towards More Interaction, Participation, And Collaboration? Revisiting The Rhetoric Of E-Government Among Municipalities. Government Information Quarterly, 29, 72-81.
Sæbø, Ø., Rose, J. and Flaak, L.S. (2007). The Shape Of Eparticipation: Characterizing An Emerging Research Area. Government Information Quarterly 25, 400–428.
Sanford, C. and Rose, J. (2007). Characterizing eParticipation. International Journal of Information Management, 27, 406–421.
Sayımer, İ., Dondurucu, Z. and Küçüksaraç, B. (2019). Dijitalleşen Kentlerde Yönetişim: Marmara Bölgesi Büyükşehir Belediyeleri'nin Karşılaştırmalı E-Belediyecilik Uygulamaları. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 5, 420- 443.
Schraad-Tischler, D. and Seelkopf, L. (2015). Concept and Methodology – Sustainable Governance Indicators Bertelsmann Stiftung. https://www.sgi-network.org/docs/2020/basics/SGI_Concept.pdf
Steinbach, M., Sieweke, J., and Süß, S. (2019). The Diffusion Of E-Participation In Public Administrations: A Systematic Literature Review. Journal of Organizational Computing and Electronic Commerce, 29(2), 61-95.
United Nations (2008). UN E-Government Survey 2008. United Nations.
United Nations (2010). UN E-Government Survey 2010. Leveraging e-government at a time of financial and economic crisis. United Nations.
United Nations (2016a). UN E-Government Survey 2016: E-Government In Support of Sustainable Development. United Nations.
United Nations (2016b). Transforming Our World: The 2030 Agenda For Sustainable Development.
United Nations (2023). United Nations Conference on Environment and Development. https://www.un.org/en/conferences/environment/rio1992
Urhan, O. and Güllü, M. K. (2023). Veriye Dayalı Akıllı Şehir Oluşturmada Teknoloji Trendleri. Şura Akademi Dergisi, 2, 19-25.
World Bank (1992). Governance and Development. World Bank.
Yıldız, M. (1999). Yerel Yönetimlerde Yeni Bir Katılım Kanalı, İnternet: Türkiye ve ABD’de Elekronik Kamu Bilgi Ağları. Çağdaş Yerel Yönetimler, 8(4), 144-156.
Zissis, D., Lekkas, D. and Papadopoulou, A. E. (2009). Competent Electronic Participation Channels in Electronic Democracy. Electronic Journal of e-Government, 7(2), 195 - 208.
Zolotov, M. and Oliveira, T., Casteleyn, S. and Irani, Z. (2019). Continuous Usage Of E-Participation: The Role Of The Sense Of Virtual Community. Government Information Quarterly. 36, 536-545.