Kamusal Nitelikli Özel Malların Sunumunda Akıllı Şehirler Olgusu: Akıllı Şehir Uygulamalarında Küresel Değişimler

Bu çalışmada, küresel değişim sürecinde ele alınan kentlerin yenilikçi altyapı çalışmalarına ilişkin Akıllı Şehirler olgusunun uygulama ve yeniden yapılandırma etkinliğindeki konumunun ortaya konulması amaçlanmıştır. Günümüzde gelişmiş ülkelerin kentsel proje alt yapıları, Birleşmiş Milletlerin küresel beklentilerine ilişkin önemli bir değişim süreci içerisindedir ve dolayısıyla kamusal projelerin özel sektörle olan ortak projelendirme çabaları Akıllı Şehirler olgusunu sosyal refah düzeyiyle günümüzün gündemine taşımıştır. Günümüzde bu çerçevede ele alınan yaklaşık 1000 civarında Akıllı Şehir örneği uygulaması vardır. Kamusal projelerin özel ortaklık modelleriyle birlikte ortaya konulduğu ve değişik modellerle uygulamada yer bulduğu bu kentsel değişim süreci, özellikle bu yaklaşımla inşa edilen yeni kentsel oluşumlarda daha etkin bir sosyo-ekonomik yaşam düzlemi sunmaktadır. Türkiye’de henüz kentsel projelerde uygulama alanı bulmuş bir Akıllı Şehir örneğinden söz etme olanağı yoktur. Türkiye’deki bu olguya ilişkin benzer uygulamalar, dış projelerin kısmen uygulanmasına yönelik olmakla birlikte, daha çok yerel yönetim projelerinde yer bulması hedeflenen bir kentsel dönüşüm projesi olarak karşımıza çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Akıllı Şehirler, Kamusal Finansman, Kamusal Projeler, Sektörel Ortaklık, Kentsel Dönüşüm Modelleri

The Case of Smart Cities in The Presentation of Public Qualified Private Goods: Global Changes in Smart City Applications

In this study, it is aimed to reveal the position of “Smart Cities” phenomenon in the implementation and restructuring activity of the cities that are handled in the process of global change. Today, the urban project infrastructures of the developed countries are in an important change process regarding the global expectations of the United Nations, and therefore, public accurately projects together with the private sector have brought the Smart Cities phenomenon to current agenda with its social welfare fact. Today, there are approximately 1000 “Smart Cities” examples, which are handled within this framework. This urban change process, where public projects are put together with private partnership models and find application in various models, offers a more effective socio-economic life plane, especially in new urban formations built with this approach. In Turkey, there is no possibility to mention one example as related to being “Smart Cities”, has found application rarely in the “Smart Cities” urban projects. A similar application of this phenomenon in Turkey, although partly for the implementation of foreign projects, more projects are also finding in the local governments appears to be targeted urban renewal projects.

Keywords:

Public Finance, Public Projects, Sectoral Project Partnership, Smart Cities, Urban Transformation Models,

PDF

___

Aksoğan, M., M. Çalış Duman (2018). “Akıllı Şehir Uygulamaları: Malatya Örneği”, Uluslararası Battalgazi Multi Disipliner Çalışmalar Kongresi, Malatya, Türkiye, 7-9 Aralık, 183-202.
Ateş, M., D. Erinsel Önder (2019). “Akıllı Şehir Kavramı ve Dönüşen Anlamı Bağlamında Eleştiriler”, MEGARON 2019, 14(1), 41-50.
Batalla, J.G., R. Ribera-Fumaz (2012). “Barselona 5.0: from Knowledge to Smartness?”, Universitat Oberta de Catalunya Internet Interdisciplinary Institute, Spain.
Benli, B., M. Gezer (2017). Akıllı Şehirlere Dönüşüm Yolunda Türkiye. Akıllı Şehirler, (77), 28-31.
Biçakcı, H. (2014). Yeni Kent Tasarımı ve Akıllı Kentler: Karşılaştırmalı Bir Analiz ve Samsun İçin Model Önerisi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi S.B.E. Samsun.
Brugnettı, A., P. Gugler; D. Leporı (2017). “Competitiveness of Cities: Making Barselona Smart”, Faculty of Economics and Socıal Scıences Center for Competitiveness, Switzerland.
Budiartoa, A. S. and A. G. B. Sardjono (2016), “The Urban Heritage of Masjid Sunan Ampel Surabaya, Toward The İntelligent Urbanism Development”, Procedia - Social and Behavioral Sciences, 227, pp. 601 – 608.
Cahasan, P., A.F. Clark (2005). “5 Finger Plan”, Kopenhag, Denmark.
Caırd, S., L. Hudson; G. Kortuem (2017). Communication on Smart City Evaluation and Reporting In UK cities: Pilots, Demos and Experiments Case. In: Smart Cities in Smart Regions 2016: Conference Proceedings (Aalto, Anna and Montonen, Laura eds.), The publication series of Lahti University of Applied Sciences, part 27, Finland., Lahti University of Applied Sciences, Finland, pp. 20–28.
Capdevıla, I., M.I. Zarlenga (2015). “Smart City or Smart Citizens? The Barselona Case”, Journal of Strategy and Management, Barselona-Spain.
Carlsen, H.L. (2014). The Location of Privacy-A Case Study of Kopenhag Connecting’s Smart City, Master Thesis, Roskilde University Communication Studies, Roskilde.
City of Kopenhag (2015). CPH 2025 Climate Pan A Green, Smart and Carbon Neutral City, Kopenhag, Denmark.
Çelik, P., Y. Topsakal (2017). Akıllı Turizm Destinasyonları: Antalya Destinasyonunun Akıllı Turizm Uygulamalarının İncelenmesi. Seyahat ve Otel İşletmeciliği Dergisi, 14(3), 149-166.
Çelik, V. (2016). Akıllı Şehirlerin Su Yönetim İdarelerinde E-Yönetim Sürecinin Modellenmesi, (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Zaim Üniversitesi F.B.E. İstanbul. Çelikyay, H.H. (2017a). The Studies Trough Smart Cities Model: The Case of Istanbul. International Journal of Research in Business and Social Science, 6(1), 149-163.
Çetinkaya, Ç. (2013). Eko-Kentler: Kent ve Doğa İlişkisinden Yeni Bir Sistem Tasarımı. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, 6(1), 12-16.
Deloıtte, (2016). Akıllı Şehir Yol Haritası. https://www.sehirsizin.com/Documents/Deloitte-VodafoneAkilli-Sehir-Yol-Haritasi.pdf, Erişim: 29/04/2020.
Demiral, B. (2018). “Türkiye’nin Akıllı Kentler Politikası: Kamu Politika Belgeleri Üzerinden Bir İnceleme”, Ed.: Elvettin Akman, Nilüfer Negiz, Çiğdem Akman, Hakan Mehmet Kiriş, 1. Baskı, Ankara, Detay Yayıncılık.
Elvan, L. (2017) Akıllı Şehirler:Lüks Değil İhtiyaç. Akıllı Şehirler, (77), 6-9.
Eren, F. (2006). Kentsel Dönüşümlerde Kamu- Özel Ortaklıkları ve Özel Girişiminin Dönüşümlerdeki Varlığı: Konya Örneği. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, F.B.E. Konya.
Erkek, S. (2017). Akıllı Şehircilik Anlayışı ve Belediyelerin İnovatif Uygulamaları. Medeniyet ve Toplum Dergisi, 1(1), 55-72.
Esmer, Y., M. Yüksel; O. Şaylan (2019). Yerel Yönetimlerde İnovasyon Uygulamalarına Yönelik Bir Değerlendirme. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi, 11(2), 175-189. Fletcher, A. (2011). “City of Kopenhag”, https://www.crcresearch.org “Çevrimiçi” Erişim tarihi: 25/04/2020.
Gasco, M. (2016). “What Makes a City Smart? Lessons from Barselona”, 2016 49th Hawai International Conference on System Sciences, Hawai, ABD, January 05-08, pp. 2983-2989.
Gediz Oral, B., T. Arpazlı Fazlılar (2016). Yenilenebilir Enerji Yatırımlarının Finansmanında Kamu-Özel Sektör İşbirlikleri: Rüzgar Enerji Santralleri Örneği. Optimum Ekonomi ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(1), 99-115.
Geymen, A., İ.R. KARAŞ (2006). “Yerel Yönetimlere Yönelik e-Belediye Uygulamaları”, 4. Coğrafi Bilgi Sistemleri Bilişim Günleri, Fatih Üniversitesi, İstanbul.
Gıffınger, R., C. Fertner, H. Kramar, R. Kalasek, N. Pıchler; E. Meıjers (2007). “Smart Cities”, Ranking of European Medium-Sized Cities Final Report, Vienna Universty Technology.
Herzberg, C. (2018). Akıllı Şehirler Dijital Ülkeler, Çeviren: Nadir Özata, İstanbul: Optimist Yayın Grubu.
IESE Business School, (2019). IESE Cities in Motion Index 2018. New York, USA.
Innovation and Development Network, IDN (2012). “Information Network Vilage (INVIL) Project”, Case Studies on Innovation and Development No:2012-017.
ISO:37210 (2014). Sustainable Development of Communities İndicators for City Services and Quality of Life, UK.
Işık, Ş. (2005). Türkiye’de Kentleşme ve Kentleşme Modelleri. Ege Coğrafya Dergisi, (14), 57-71.
ITU (2016). “Implementing ITU-T “International Standards to Shape Smart Sustaainable Cities: The Case of Dubai”, Smart Dubai Office, Dubai.
Kayapınar, E. (2017). Akıllı Şehirler Uygulama Örnekleri. İstanbul Teknik Üniversitesi Vakfı Dergisi, (77), 14-19.
Kaygısız, Ü., S.Z. Aydın (2017). Yönetişimde Yeni Bir Ufuk Olarak Akıllı Şehirler. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi S.B.E. Dergisi, 9(18), 56-81.
Keıvanı, R. (2010). “A Review of The Main Challenges to Urban Sustainability”, Internation Journal of Urban Sustainable Development, 1(1-2), 5-6.
Keleş, R. (2012). Kentleşme Politikası. İstanbul: İmge Kitabevi.
Komninos, Nicos (2014). The Architecture of Intelligent Cities, file:///D:/Windows%20Klas%C3%B6rleri/Downloads/The_Architecture_of_Intelligent_Cities.pdf (Accessed 11.05.2020).
Kopenhag EU Office (2018). Kopenhag EU Office Thematic Focus Areas, https://www.regionh.dk/cpheuoffice/english/Sider/CPH-EUthematic-focus areas.aspx. “Çevrimiçi” Erişim tarihi: 20/04/2020.
Lee, J.H., R. Phaal; S.H. Lee (2013). “An Integrated Service-Device-Teknology Roodmap For Smart City Development”, Technological Forecasting And Social Change 80, pp. 286-306.
Levent, A. (2014). “Kent İçi Sürdürülebilir Ulaşım Çözümleri: Bisiklet ile Kent İçin Ulaşım Brüksel, Konya ve Kayseri Örnekleri”, 5. Karayolu Trafik Güvenliği Sempozyumu, Ankara, Türkiye, 21-23 Mayıs, 297-306.
Mangır, F. (2016). Smart City Strategies for Local Goverments: The Case of Konya In Turkey. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Okulu Dergisi, 19, 17-36.
Memiş, L., C. Babaoğlu (2018). Kentleri Akıllandıran Yollar: Akıllı Kentler Üzerine Bir Değerlendirme. Aksaray Üniversitesi İİBF Dergisi, 10(4), 151-157.
Mosannehzadeh, F., V. Danielle (2014). “Defining Smart City: A Conceptual Framework Based on Keyword Analysis”, TeMA Journal of Land Use, Mobility and Environment INPUT, Special Issue, 4-6 June, 683-694.
Pardo, T.A., T. Nam (2011). “Smart City As Urban Innovation: Focusing On Management”, Policy And Context, ICEGOV2011, Tallinn, Estonia, 185-194.
Rode, P., R. Burdett (2011). Cities: Investing in Energy and Resource Efficiency, http://eprints.lse.ac.uk/47894/1/Rode_Cities_2011.pdf. “Çevrimiçi” Erişim tarihi:29/04/2020.
Sakacı, M. (2017). Akıllı Şehirlere Hazırlanmalıyız. Ekonomik Forum Dergisi, (278),18-27.
SFMTA (2016). City of San Francisco: Meeting the Smart City Challenge Volume 1, San Francisco.
SFMTA (2018). SFpark Pilot Project Evalution: The SFMTA’s evaluation of the benefits of the SFpark pilot Project, San Francisco.
Smart Cities Council (SCC) (2015). Smart Cities Readiness Guide, Washington.
Suh, N.P, D.H. Cho; T. Rim (2011). “Design of On-Line Electric Vehicle (OLEV)”, Global Product Development, Ed.: Alain Bernard, Berlin, Springer.
T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, (2017). Türkiye ve Dünya’dan Vaka Analizleri ile Şehirler, Ankara.
T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, (2019a). 2019-2022 Ulusal Akıllı Şehirler Stratejisi ve Eylem Planı, Ankara.
T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, (2019b). Coğrafi Bilgi Sistemleri, Akıllı Şehirler Beyaz Bülten Raporu, Ankara.
The Brıtısh Standards Instıtutıon Pas:181 (2014). Smart City Framework Guide to Establishing Strategies for Smart Cities and Communities, Published by BSI Standards Limited.
The World Bank, (2018). Private Participation in Infrastructure Database, http://ppi.worldbank.org/, Erişim Tarihi: 27/04/2020.
The World Bank, (2019). “Private Participation in Infrastructure (PPI) Annuel Report”, PPI Annuel Report 2018.
Türkiye Bilişim Vakfı (TBV), (2016). Türkiye’de Akıllı Şehirler: Değerlendirme Raporu, http://tbv.org.tr.
Ulusoy, M. (2017). Akıllı Şehirler. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Bilgi Üniversitesi S.B.E. İstanbul.
Vılajosana, I., X. Vılajosana, J. Llosa, B. Martınez, M. Domıngo-Prıeto; A. ANGLES (2013). “Bootstrapping Smart Cities through a Self-Sustainable Model Based on Big Data Flows”, IEEE Communications Magazine 51, 51(6), 1-12.
Zygıarıs, S. (2012). “Smart City Reference Model: Assisting Planners to Conceptualize the Building of Smart City Innovation Ecosystems”, Journal of the Knowledge Economy.