Editörden, İrfan ERTUĞRUL, Ayşegül TUŞ IŞIK

BİR GIDA İŞLETMESİNDE ULAŞTIRMA MODELİ İLE YENİ BİR DAĞITIM PLANI GELİŞTİRME

İşletmelerin yönetiminde en önemli süreç, karar verme sürecidir. Karar verme sürecinde ussal karar vermenin en büyük yardımcısı ise model kurmadır. Ulaştırma modeli, sunum merkezlerinden istem merkezlerine mal veya hizmet dağıtımı yapılırken bu dağıtım işleminin minimum maliyetle nasıl gerçeklenebileceğini araştıran bir doğrusal programlama tekniğidir. Bu çalışma doğrusal programlamanın özel bir şekli olan ulaştırma modelleri hakkında bazı teorik bilgileri, Denizli ilinde faaliyet gösteren bir gıda işletmesinin dağıtım problemini ve bu dağıtımın maliyet optimizasyonunda ulaştırma modelinin uygulanabilirliğini kapsamaktadır. Kurulan model sonucunda işletmenin mevcut dağıtım planına göre ulaştırma maliyetinde yaklaşık %2’lik bir düşüş sağlayan yeni bir dağıtım planı geliştirilmiştir

Anahtar Kelimeler:

Ulaştırma Modeli, Dağıtım Planı, Optimizasyon

BİR GIDA İŞLETMESİNDE ULAŞTIRMA MODELİ İLE YENİ BİR DAĞITIM PLANI GELİŞTİRME

Keywords:

-,

PDF

___

AKALIN, S. (1979), Yöneylem Araştırması, İzmir: Ege Üniversitesi İşletme Fakültesi Yayınları, No:5.
ANALI, İ. (1999), Ulaştırma Modeli ve Türk Tekstil Sektöründeki Dış Ticaret Sermaye Şirketlerinin İhracatlarının Ulaştırma Modeli Yardımıyla Optimizasyonu, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
BALAKRİSHNAN, A., Natarajan, H. P. ve Pangburn, M. S. (2000), “Optimizing Delivery Fees For a Network of Distributors” Manufacturıng and Service Operations Management, 2(3), ss. 297 316.
CHANAS, S. ve Kuchta, D. (1998), “ Fuzzy Integer Transportation Problem”, Fuzzy Sets and Systems, 98(3), ss. 291 298.
ÇELİKOĞLU, C.C. ve Moralı, N. (2000), “Ulaştırma Problemlerinde Duyarlılık Analizi”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2 (4), ss. 171 181.
CHEN, M. ve Wang, W. (1997), “A Linear Programming Model for İntegrated Steel Production and Distribution Planning”, International Journal of Operations and Production Management, 17(6), ss. 592- 610.
DOĞAN, İ. (2005), Yöneylem Araştırması Teknikleri ve İşletme Uygulamaları, Bilim Teknik Yayınevi, İstanbul.
ERGÜLEN, A. (2005), İşletmelerin Dağıtım Stratejilerinin Oluşturulması Modeli: Dağıtım Koşullarının Ağır Olduğu Türkiye deki Doğu ve Kuzey İlleri Üzerine Örnek Bir Uygulama, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(1), ss. 325 342.
ERGÜLEN, A. (2003) “Gıda Ürünlerinin Kara Yolu ile Taşınmasında Maliyet Minimizasyonu: Bir Tamsayılı Doğrusal Programlama Uygulaması”, Uludağ Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 22(2), ss. 203 232. ERGÜLEN, A., Kazan H. ve Kaplan M. (2005), İşletmelerde Dağıtım Sistemi Maliyetleri Minimizasyonu İçin Çözüm Modeli: Bir Firma Uygulaması, S.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13, ss.163 172
ERTUĞRUL, İ. ve Aytaç, E. (2006), “Ulaştırma Optimizasyonunda Atlama Taşı Yönteminin Bulanık Verilerle Değerlendirilmesi”, Yöneylem Araştırması / Endüstri Mühendisliği, XXVI. Ulusal Kongresi, Kocaeli Üniversitesi, İzmit.
HALLAÇ, O. (1983), Kantitatif Karar Verme Teknikleri (Yöneylem Araştırması), Alfa Basım Yayın Dağıtım, İstanbul.
HİLLİER, F.S. ve Lieberman, G.J. (1990), Introduction to Operations Research, McGraw-Hill, New York.
KABAK, M. (2000), Kara Kuvvetleri Akaryakıt İkmal Sistemlerinde Ulaştırma Modelleri Yardımıyla Maliyet Optimizasyonu, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
KARAOĞLAN İ. ve Altıparmak, F. (2005), “Konkav Maliyetli Ulaştırma Problemi İçin Genetik Algoritma Tabanlı Sezgisel Bir Yaklaşım”, Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, 20 (4), ss. 443 454.
KOTAMAN, S. (1998), Silahlı Kuvvetlerde İkmal Sistemlerinin Ulaştırma Modelleri Yardımıyla Maliyet Olarak Minimizasyonu, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
ÖZEL, M. (2000), İki İndisli Düzlemsel Dağıtım Probleminin Matris Denklemleriyle İncelenmesi, DEÜ Müh. Fak. Fen ve Müh. Dergisi, ss.141 145.
ÖZGÜVEN, C. (2003), Doğrusal Programlama ve Uzantıları, Detay Yayıncılık, Ankara.
ÖZKAN, M. M. (2003), Bulanık Hedef Programlama, Ekin Kitabevi, Bursa.
ÖZTÜRK, A. (2007), Yöneylem Araştırması, Ekin Kitabevi, Bursa.
RENDER B. ve Stair, R.M. (1992), Introduction to Managemet Science, Allyn and Bacon Inc. , Boston.
SERPER, Ö. (1974), Doğrusal Ulaştırma Programlaması (İdeal Çözüm ve Uygulama), Bursa: İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi Yayınları, No: 8.
SOYLU, M.Y. (1997), Ulaştırma Modelleri, Kıyaslanması ve Bowman’ın Üretim Programlaması İçin Ulaştırma Problemine Bir İşletme Uygulaması, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
ŞAFAK, S. (2000). “Dağıtım Probleminin Optimallik Koşullarının İncelenmesi”, DEÜ Müh.Fak. Fen ve Müh.Dergisi, ss.107 112.
TABUK, M. (2006), Taşıma Problemlerine Çözüm Önerileri, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
TAHA, H.A. (2000), Yöneylem Araştırması, Literatür Yayınları, İstanbul.
TEKİN, M. (1991) Kantitatif Karar Verme Teknikleri, Konya.
TORAMAN, A. (1976), Ulaştırma Modeli ve Türkiye’de Buğday Ürünü Yöresel Denge Analizi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yayınları, No:463.
TULUNAY, Y. (1991), Matematik Programlama ve İşletme Uygulamaları, Renk İş Matbaası, İstanbul.
ULUCAN A. ve Tarım, A. (1997), “Petrol Ürünlerinin Deniz Yoluyla Taşınmasında Maliyet Minimizasyonu: Petrol Ofisi İçin Karışık Tamsayı Programlama Uygulaması”, Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15, ss. 190 197.
WİNSTON, W.L. (1994), Operations Research: Applications and Algorithms, Duxbury Press, California.
YANG L. ve Liu, L. (2007), “Fuzzy Fixed Charge Solid Transportation Problem and Algorithm”, Applied Soft Computing, 7, ss. 879 889.