Hatice YALÇIN, Nurcan KOÇAK, Gökhan DUMAN

Anne Babaların Çocuk İstismarıyla İlgili Tutumlarının İncelenmesi

Türkiye’de Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu’nun yaptığı bir çalışmada çocukların % 46’sının, Türkiye genelinde yapılan bir çalışmaya göre de % 45’inin ihmal/istismara uğradığı belirlenmiştir. Çocuğun yaşı ne kadar küçükse istismar olasılığı o kadar fazladır. Vakaların üçte biri altı ayın altındaki, üçte biri 6 ay-3 yaş arasında, üçte biri üç yaşından büyük çocuklardır. Bu araştırma; aileye ve çocuğa ait bazı sosyo-demografik özelliklerin, ebeveyn çocuk istismarıyla ilgili tutumlarına etkisinin incelenmesi amacıyla tanımlayıcı türde yapıldı. Araştırmada, okul öncesi kurumlarda ve ilköğretim 1. sınıfta çocuğu öğrenim gören 63 anne ile 44 babadan (N=107) elde edilen veriler kullanıldı. Araştırmada veri toplama aracı olarak, Anne Baba Sosyo-demografik Özellikler Formu, Çocuk İstismarı Potansiyeli Envanteri (ÇİPE), Duygusal İstismar Farkındalık Ölçeği (DİFÖ) ve Ailelerin Uyguladıkları Disiplin Yöntemlerine İlişkin Görüşme Formu kullanıldı. Verilerin değerlendirilmesinde, tanıtıcı bulgular sayı ve yüzde dağılımları halinde sunuldu. Çalışma grubunun sosyo-demografik değişkenlerinin, ÇİPE, DİFÖ ve Ailelerin Uyguladıkları Disiplin Yöntemlerine İlişkin Görüşme Formu ortalamaları arasındaki ilişki varyans analizi ile test edildi. Çalışma grubundaki anne ve babaların % 55,1’inin eşitlik ve demokratik bir tutum içerisinde çocuk merkezli yöntemleri; % 29,9’nun ise baskıcı ve itaate dayalı yöntemleri tercih ettikleri belirlendi. İstismar puanları açısından gruplar arasında istatistiksel olarak bir anlamlılık olduğu belirlendi (p=0.013). Yapılan post hoc ikili değerlendirmelerde anne ve baba ÇİPE istismar puanları arasında (p=0.003) farklılık ortaya kondu. Sınır istismar puanının 215 olarak kabul edildiği ve 166’nın üstü tehlikeli olarak kabul edildiği göz önünde bulundurularak, çalışma grubundakilerin istismar puanının düşük olduğu şeklinde yorumlandı. Çalışmaya katılan anne ve babaların DİFÖ puanları incelendiğinde, Duyarsızlık, Korkutma, Red/ İzolasyon alt ölçekleri açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir farklılık belirlenmedi (p > 0.05). Elde edilen bulguların, okul öncesi dönem çocukların hakları konusunda ailelerin yaklaşımları alanında katkı sağlayacağı ortaya kondu. Çalışma sonunda anne ve babaların çocuk istismarına ilişkin farkındalığını artırabilecek öneriler sunuldu

Anahtar Kelimeler:

Çocuk İstismarı, Ebeveyn Tutumları, Çocuk İstismarı Potansiyeli, Çocuk İstismarı Farkındalığı

Anne Babaların Çocuk İstismarıyla İlgili Tutumlarının İncelenmesi

In a study conducted in Turkey, Prime Ministry Family Research Council and that 46% of children, according to a study conducted in Turkey Around 45% of neglected / abused determined. The younger the child's age, the greater the possibility of abuse. one-third of the cases under the six-month, one-third between 6 months and 3 years of age, one-third of children older than three years. This research some of the socio-demographic characteristics of the family and the child, in order to investigate the effect of parental attitudes about child abuse was a descriptive type. In the study, 1 in pre-school institutions and primary school mother and father to 44 children studying in class 63 (N=107) used the data obtained. The data collection instrument, Socio-Demographic Characteristics Form Parenting, Child Abuse Potential Inventory (CAPI), Emotional Abuse Awareness Scale (EAAS) Interview on disciplinary methods used and applied by the families. Evaluation of the data presented in the handle number and percentage distribution findings. Socio-demographic variables of the study group, CAPI, and families EAAS Applied Discipline Methods Interview Regarding the relationship between the mean values were tested by analysis of variance. Study group, 55.1% of parents per cent of child-centered methods in an attitude of equality and democracy; 29.9% of the preferred methods of the oppressive and were based on obedience. Concerning determined that no statistically significant differences in the scores between the two groups (p=0.013). A post hoc bilateral assessment of the mother and father CAPI abuse scores (p=0.003) difference was revealed. And there are 166 top score of 215 is considered to be the limit of abuse is considered to be dangerous, considering the low points of the working group are to be interpreted as abuse. EAAS scores were examined in the study of mothers and fathers, apathy, intimidation, Red/Isolation subscale is a statistically significant difference was determined between the groups (p>0.05). The findings of the pre-school period will contribute to the field of the rights of children in the family approaches the study revealed. At the end, increase the awareness of the parents present recommendations on child abuse

Keywords:

-,

PDF

___

Aktaş, E. (2011). Çocuklardaki Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Ve Özgül Öğrenme Güçlüğünün, Anne Babaların Duygusal İstismar Farkındalığı, İstismar Potansiyeli Ve Çocukların Kabul/Red Algısı İle İlişkisi. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Ve Ergen Ruh Sağlığı Ve Hastalıkları Anabilim Dalı Tıpta Uzmanlık Tezi.
Alexander, Rc, (1997). Practice Parameters For The Forensic Evaluation Of Children And Adolescents Who May Have Been Physically Or Sexually Abused. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 36: 37-56.
Arıeff, Aı, Kronlund Ba. (1999). Fatal Child Abuse By Forced Water İntoxication. Pediatrics. 103: 1292-1295.
Bahar, G., Savaş, H., Bahar, A. (2009). Çocuk İstismarı Ve İhmali: Bir Gözden Geçirme. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 4(12): 51-65.
Birinci İstanbul Çocuk Kurultayı İstanbul Çocuk Raporu. İstanbul: İstanbul Çocukları Vakfı Yayınları, 2000: 138-146.
Dekovic M, Gerris J.R. (1992). Parental Reasoning Complexity, Social Class, And Child Rearing Behaviors. Journal Of Marriage And Family, 54, 675-685.
Dubowitz, H. (2005). Preventing Child Neglect And Physical Abuse. Pediatr Rev 23: 191-196.
Jaın, Am. (1999). Emergency Department Evaluation Of Child Abuse. Emerg Med Clin North Am. 17: 575-593.
Kaırys Sw, Alexander Rc, Block Rw, Et Al. 2002. When Do İnflicted Skin İnjuries Constitute Child Abuse?, Pediatrics 2002; 110: 644-645.
Kara, B., Biçer, Ü., Sevim Gökalp, A. (2004). Çocuk İstismarı. Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Dergisi. 47: 140-15.
Kempe, Ch, Silverman, Fn, Steele, Bf, Et Al. (1992). The Battered Child Syndrome. Jama. 181: 17-24.
Kutlu, L, Batmaz, M., Bozkurt, G., Gençtürk, N., Gül, A. (2007). Annelere Çocukluklarında Uygulanan Ceza Yöntemleri İle Çocuklarına Uyguladıkları Ceza Yöntemleri Arasındaki İlişki. Anatolian Journal Of Psychiatry 2007; 8: 22-29.
Kükürtçü, S. (2011). 5-6 Yaş Çocuklarının Ailelerinin Ve Öğretmenlerinin Kullandıkları Disiplin Yöntemlerinin Çocuk Hakları İle İlişkisinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı. Ankara.
Laskey, B. J., Hatton C.S. (2009). Parental Discipline Behaviours And Beliefs About Their Child: Associations With Child İnternalizing And Mediation Relationships, Department Of Clinical Psychology, Royal Manchester Children's Hospital, Salford, Uk.
Margolın, C.R. (1982). Survey Of Children’s Views On Their Rights. Journal Of Clinical Child Psychology. 11 (2), 96-100.
Parkınson, Gw, Adams Rc, Emerlıng Fg. (2001). Maternal Domestic Violence Screening İn An Office-Based Pediatric Practice. Pediatrics.108: 43.
Peterson-Badalı, M., Morıne, S. L., Ruck, M. D. & Slonım, N. (2004). Predictors Of Maternal And Early Adolescent Attitudes Toward Children’s Nurturance And Selfdetermination Rights. Journal Of Early Adolescence, 24 (2), 159-179.
Peterson, J. (2004). Don't Trust Me With Your Child: Non-Legal Precautions When The Law Cannot Prevent Sexual Exploitation İn Youth Sports. Texas Review Of Entertainment And Sports Law, Spring 2004, 5(2): 297-323.
Polat O. (2002). Çocuk Hakları Nedir?. İstanbul: Analiz Yayınları, S.5-39.
Pressel, Dm. (2000). Evaluation Of Physical Abuse İn Children. Am Fam Physician. 61: 3057-3064.
Rımsza, Me, Schackner Ra, Bowen Ka, Marshall W. (2002). Can Child Deaths Be Prevented? The Arizona Child Fatality Review Program Experience. Pediatrics.110: 110- 111.
Sıcher P, Lewıs O, Sargent J, Et Al. 2000. Developing Child Abuse Prevention, İdentification And Treatment Systems İn Eastern Europe. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry 2000; 39: 660-667.
Sutton, P.B. (2003). The Relationship Between Parents’ Attitude Toward Children’s Rights, Parenting Styles, And Children’s Right To Sexuality Education. Unpublished Dissertation, Alliant International University, Fresno. California, Usa.
Taner, Y. Ve Bahar, G. (2004). Çocuk İstismarı Ve İhmali, Psikiatrik Yönleri, Hacettepe Tıp Dergisi, 35: 82-85.
Tercıer, A. (2008). Child Abuse. In: Maer Ja (Ed). Emergency Medicine (4th Ed). St. Louis: Mosby. 1108-1118.
Whıpple Ee, Richey Ca (1997) Crossing The Line From Physical Discipline To Child Abuse: How Much İs Too Much? Child Abuse Negl 5: 431–444
Ziyalar N. (1999). Çocuk İstismarı Ve İhmalinin Önlenmesi. Çocuk Forumu. 2: 31-33.
Zoroğlu, S.S., Tüzün, Ü., Sar, V., Öztürk, M., Eröcal Kora, M., Alyanak, B. (2001). Çocukluk Dönemi İstismar Ve İhmalinin Olası Sonuçları. Anadolu Psikiyatri Derg, 2(2): 69- 78.