SAMSUN VE YÖRESİ AĞIZLARINDA +Ik, +Ak ve +tIk EKLERİNİN LAKAP TÜRETME İŞLEVİ ÜZERİNE

+Ik, +Ak ve +tIk ekleri işlek olmamakla birlikte Eski Türkçeden beri birer küçültme ve sevgi ifade eden ek olarak Türk dilinin farklı dönem metinlerinde kullanılmıştır. Bununla birlikte Ik, +Ak ve +tIk eklerinin çoğunlukla küçültme ve sevgi işlevi dışında metoforik kullanımlarının olduğu görülür. Samsun ve yöresi ağızlarında +Ik, +Ak ve +tIk ekleri çeşitli varlık adları yapması yanı sıra özellikle lakapların türetiminde de sıklıkla kullanılmıştır: Arük, Sülek, Bahtük, Cozuruk, Bıcırık, Bızırdık vs. Ancak +Ik, +Ak ve +tIk eklerinin çoğu zaman Türkçe kelime yapımı kurallarına aykırı biçimde lakap türettiği görülür:Arük, Sülek, Bahtük vs. Kural dışı türetilen lakaplar daha çok şahıs adlarından türetilmiştir. Bu türden lakapların örnekseme ve çocuk dilinin etkisiyle ortaya çıktığı ileri sürülebilir.

ON FUNCTION OF NICKNAME DERIVATION of +Ik, +Ak ve +tık SUFFIXES IN DIALECTS OF SAMSUN AND ITS REGION

It is mentioned that+Ik, +Ak ve +tIk have been used as an diminutive and caritative suffixes in texts of various periods of Turkish since Old Turkish; however, they are not productive. There are metaphoric uses of +Ik, +Ak and +tIk suffixes rather than functions of an diminutive and cartative. +Ik, +Ak ve +tIk suffixes have also been used to derive nicknames besides various names of entities frequently: Arük, Sülek, Bahtük, Cozuruk, Bıcırık, Bızırdık etc. However, it is understood that the suffixes of +Ik, +Ak ve +tIk derive the nickname but that of word-formation rules of Turkish: Arük, Sülek, Bahtük etc. The nicknames derived as ungrammatical are constructed from proper nouns usually. It can be asserted that ungrammatical nicknames consist of by way of analogy and nursery language. 

___

  • AYDIN, Mehmet (2006). “ Adbilim Açısından Ordu ve Samsun Yöresinde Lâkaplar”, Türk dilleri Araştırmaları, S. 16, s. 25-47. Derleme Sözlüğü I-VI (2009), TDK Yay., Ankara.
  • ERDAL, Marcel (1991), Old Turkic Word Formation Vol 1, Otto Harrasowitz- Wiesbaden. EREN, Hasan (1999), Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü, TDK Yay., Ankara. ERGİN, Muharrem (1986), Türk Dil Bilgisi, Bayrak Yay., İstanbul.
  • GABAIN, A. Von (1988), Eski Türkçenin Grameri, TDK Yay., Ankara.
  • GÜLENSOY, Tuncer (2007), Köken Bilgisi Sözlüğü, TDK Yay., Ankara.
  • K ONONOV, A. N. (1989), “İsimlerin ve Sıfatların Küçültme Şekilleri ve Söz Yapımı’’, TDAY/Belleten-1968, TDK Yay., Ankara, s. 81-88.
  • KORKMAZ, Zeynep (2003), Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi), TDK Yay., Ankara. ÖZER, Fatih (2015). “+Ak ve+(l)k Eklerinin Türkiye Türkçesi Ağızlarında Kullanımı Üzerine Bir Değerlendirme”, U.Ü. Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi Yıl: 17, Sayı: 28, s. 57-67.
  • ZAKHAROVA, Larisa (2011). Rusça'da Kısaltmış Sözcük Oluşturma Yöntemleri, Sosyal Bilimler Dergisi / Journal of Social Sciences (5), s. 52-62.