NİĞDE İLİ ÖRNEĞİNDE ÇOCUK SUÇLULUĞU

Bu araştırmada Niğde ilindeki çocuk suçluluğunun toplumsal nedenlerinin neler olduğu sosyolojik bir boyutla ele alınmıştır. Niğde ilindeki çocuk suçluluğuna yönelik bilimsel açıdan analizi üç ayrı bölümde -biyolojik, psikolojik ve sosyolojik- ele alınarak incelenmiştir. Araştırma Niğde’nin bulunduğu coğrafi konumu, toplumsal yapısı dikkate alınarak hazırlanmıştır. Genellikle suça karımış veya sürüklenmiş çocuklarda erkek çocuklarının daha fazla suç işlemiş olduğu ve özellikle 11-18 yaş arasında bu oranların daha fazla olduğu görülmektedir. Suça karışmış veya sürüklenmiş çocuklarda Niğde emniyet müdürlüğü çocuk şube verilerine bakarak mağdur çocuk sayısı diğer cins ve yaş değişkenlere göre daha fazladır. Niğde ili kendi içinde muhafazakâr bir toplum yapısına sahiptir. Coğrafi koşulları ekonomik gelişimi ile çok fazlasıyla memur alan bir kenttir. Bu da kente göç olaylarının çok olduğunu, üniversite çoğunluğunun olma nedeniyle toplumsal yapı değişime uğramıştır. Kentin sürekli göç alması, buna karşılık göç edenlere yeterli sosyal, ekonomik altyapı sunamamasından kaynaklanan sorunlar çocukları suça yöneltebilmektedir. Çocuk suçluluğu sadece hukuki bir sorun değil; psikolojik, sosyolojik, sosyo-ekonomik nedenlerle ilişkili bir toplumsal olgudur. Çocuk doğuştan suçlu olarak gelmez onun çevresi, ailesi, bulunduğu ortam gibi etkenler çocuğun suç işlemesine sebep olabilir.

Anahtar Kelimeler:

çocuk, suç, kentleşme, eğitim, göç

PDF

___

BAL, H. (2004). Çocuk Suçluluğu, Isparta: Fakülte Kitabevi.
BAL, Hüseyin. (2016). Suç Sosyolojisi. İstanbul: Sentez.
Demirbaş, Timer (2001). Kriminoloji. Ankara: Seçkin Yay.
Dönmezer, Sulhi (1994). Kriminoloji, İstanbul: Beta Yay. (8. Baskı)
Gölcüklü, F. (1962). Türkiye’de Çocuk Suçluluğu Hakkında Bir Araştırma,Ankara: Sevinç Matbaası.
GÖLCÜKLÜ, F. (1963). Türkiye’de Çocuk Suçluluğu Hakkında Bir Araştırma, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
KANER, S. (1992). “Suçluluğu Açıklayan Yaklaşımlar”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Cilt:25, Sayı:2, Ankara.
ÖZBAY, ÖZDEN. (2018). “Suç Teorilerine Giriş”.Dilek Ofset Matbacılık.
ÖZKAN, Ö. (1994). Hukuki ve Sosyolojik Açıdan Ülkemizde Çocuk ve Çocuk Suçluluğu, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Sevük, H.Y. (1998). Uluslararası Sözleşmelerdeki İlkeler Açısından Çocuk Suçluluğu İle Mücadelede Kurumsal Yaklaşım,İstanbul: Beta Basım.
Malik, H.A. (1931). Türkiye’de Suçlu Çocuk, Hakimiyeti. Ankara: Milliye Matbaası.
Sulhi DÖNMEZER. (1994). Kriminoloji. Sekizinci Baskı. İstanbul: Beta Basım Yayım. s.46.
UNICEF, International Child Development Centre, JuvenileJustice, Florence, USA 1998’den aktaran, AKALIN, a.g.e., s.3-4.
T.C.K. Kanun No. 5237 MADDE 31, Kabul Tarihi: 26.9.2004
Türkiye İstatistik Kurumu
http://acikerisim.deu.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/12345/7217/253628.pdf?isAllowed=y&sequence=1
https://tr.wikisource.org/wiki/%C3%87ocuk_Haklar%C4%B1_Bildirgesi
http://www.tabancatufek.com/forum2/showthread.php?tid=11869
http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21544
http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21547
https://prezi.com/-ktbdvhuvibe/suca-itilmis-cocuklar/