Erken modern dönem İngiliz tiyatro oyunlarında Türklerden bahsetmek oldukça sıradan bir hal almıştır. Shakespeare, Marlowe, Greene, Peele ve Dekker gibi bir çok önemli tiyatro yazarı Türklerle ilgili eserler üretmişlerdir. Görünen o ki, Türklerle ilgili eserler üretmek satış garantisi olduğu için kitap piyasasında güvenli bir konu olmuştu. Bu şekilde de, sokak balatları sayesinde sıradan halkın hayatına girmiş olan Türkler tiyatro izleyicilerininde hayatına dahil edilmiş oldular. Elbette Türkler’in edebiyat aracılığı ile İngiliz halkının hayatına dahil edilmeleri, onlar hakkında pozitif bir bakış açısına sahip olmaları anlamına gelmiyordu. Üretilen eserlerin çoğu Türkleri dinleriyle Hıristiyanlığa tehdit oluşturan güçlü ve kötülük dolu bir düşman şeklinde göstermektedir. Her ne kadar son dönem çalışmalar Shakespeare’in eserlerinin çok katmanlı okunabileceğini göstermiş olsalar da, o’nun yaklaşımını da dönemin klişeleşmiş ve yaygın Türk algısından farklı görmek mümkün değildir. Bu makalenin amacı Shakespeare’in oyunlarında ortaya çıkan referansların analizleri sonucunda Türkler’in İngiliz toplumunda ne derece dışlanarak ötekileştirdiğini irdelemektir.

Reference to the Turk was a common practice in early modern plays. There were, in fact, a large number of plays dealing with the Turks by major playwrights of the period such as Shakespeare, Marlowe, Greene, Peele and Dekker. Apparently, the Turk was a safe subject to write about for the book market as it guaranteed sales. Thus, in a way, they were included in the lives of the theatre audience as well as the rest of the nation that knew about the Turk through broadside ballads. However, this inclusion of the Turk in the lives of the English nation did not necessarily mean that they were well received. Most of the works dealing with Turks drew a negative picture of the Turk as strong and menacing enemy whose religion was a threat to Christianity. Although recent scholarship has shown multi-dimensional readings of Shakespeare’s plays, his approach cannot be held separate from the common notion of the Turk prevalent among the playwrights of the period as well as the English nation as a whole. This paper aims to analyse the inclusion of Turkish race as well as references to them in some of Shakespeare’s plays to understand to what extent they are actually excluded from the English society as the other.