Her ülke, kendi siyasî, sosyal ve kültürel değerleri çerçevesinde kamu çalışanlarına yönelik bir “kamu personel rejimi” uygular. Bu rejimi uygularken en optimal sonuçları almayı hedefler ve gerektiğinde rejimin katı ve keskin kurallarını uygulanabilir kılmak için kimi esnetici önlemler/mekanizmalar da devreye sokar. Bu bağlamda, Ülkemizde uygulanan kamu personel rejiminde memur kadrolarını daha etkin ve verimli kılmak için alınan önlemler/mekanizmalar, çalışma kapsamında ele alınmıştır. Sözkonusu mekanizmalar vasıtasıyla, sert kadro rejiminde geçerli olan hükümler, esnetilerek daha geniş alanda uygulanmaya elverişli hale getirilirler. Böylece kadroların fonksiyonları artmış, verimleri çoğalmış olur. Çalışmaya konu mekanizmalar, üç başlık altında ele alınmıştır: Tenkis-tahsis, vekâlet ve geçici görevlendirme mekanizmaları. Bunlardan birinci, kadroların fiziksel olarak yer değiştirmesine imkan veren tenkis-tahsis uygulamasıdır. Tenkis-tahsis mekanizması ile kadrolar, ilk ihdasları zamanında bağlandıkları birimlerden, daha sonra farklı birim ve coğrafyalara kaydırılarak daha etkin bir şekilde fayda sunmaları temin edilir. İkinci mekanizma olan vekâlet yöntemi ile kadrolar, daimi/geçici boşalmaları halinde, dolmaları beklenmeyerek “ehil” kişilere geçici olarak tahsis edilmek suretiyle kamu hizmetlerinin devam etmesi sağlanır. Geçici görevlendirme müessesesi, ele alınan mekanizmaların sonuncusunu oluşturmaktadır. Bu yöntem ile kamu kurumları, kendi aralarında hemen tüm statülerde geçici olarak personel görevlendirebilme imkânına sahip olmuşlardır. Böylece, uzun zaman alan “kadro atama” süreçlerini beklemeden işleri yürütme fırsatına kavuşmuşlardır. Sonuçta, mezkur uygulamalar yoluyla kadro sisteminin katı kuralları bir şekilde yumuşatılarak, uygulanması daha kolay hale getirilmekte ve böylece kadroların âtıl kalması engellenerek daha fazla istifade edilmeleri sağlanmaktadır.