___

• Alici, İ. ve Yılmaz, H. (2017). Duygusal zekâ ve alt boyutlarının ilişki yönetimi üzerine etkisi: Ampirik bir uygulama. Örgütsel Davranış Araştırmaları Dergisi, 2(1), 70-89.
• Ashforth, B. E. ve Humphrey, R. H. (1995). Emotion in the workplace: A reappraisal. Human relations, 48(2), 97-125.
• Asiamah, N. (2017), The nexus between health workers’ emotional intelligence and job performance: Controlling for gender, education, tenureand in-service training. Journal of Global Responsibility, 8(1), 10-33.
• Ataç, L. O. (2020). Çalışan sesliliğinin öncülleri ve sonuçları: Türkiye örnekleminde gerçekleştirilen araştırmalar bağlamında ilgili yazının genel değerlendirmesi ve bir meta-analiz çalışması. İşletme Araştırmaları Dergisi, 12(2), 1739-1755.
• Aygün, B. ve Ozen, H. (2019). Öğretmenlerin çalışan sesliliğine yönelik algılarının incelenmesi: Fenomenolojik yaklaşım. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Türk Dünyası Uygulama ve Araştırma Merkezi Eğitim Dergisi, 4(2), 1-21.
• Babadağ, M. ve Dalgın, T. (2020). Yaratıcı örgüt ikliminin çalışan sesliliği üzerindeki etkisinde duygusal zekânın destekleyici rolü. Alanya Akademik Bakış, 4(3), 1057-1081.
• Bowen, F., ve Blackmon, K. (2003). Spirals of silence: The dynamic effects of diversity on organizational voice. Journal of Management Studies, 40 (6), 1393-1417.
• Büyükşalvarcı, A. ve Gündoğan, H. (2018). Duygusal zeka ve yaratıcılık arasındaki ilişkiler: Üniversite öğrencileri üzerine bir çalışma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(61), 782-792.
• Cheng, J.-W. ve Lu, K.-M. (2019). Disentangling employee’s voice behavior process. http://www.myacme.org/ACMEProceedings09/p13.pdf (11.01.2021).
• Cordova, J. V., Gee, C. B. ve Warren, L. Z. (2005). Emotional skillfulness in marriage: Intimacy as a mediator of the relationship between emotional skillfulness and marital satisfaction. Journal of Social and Clinical Psychology, 24(2), 218-235.
• Çankır, B. (2019). Örgütlerde duygusal bağlılık ve performans ilişkisi. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6, 155-177.
• Çetin, Ş. ve Çakmakçı, C. (2012). Çalışan sessizliği ölçeğini türkçeye uyarlama çalışması. KHO Bilim Dergisi, 22(2), 1-19.
• Çınar, Ö. ve Özyılmaz, F. Z. (2018). Duygusal zekâ, yaşam tatmini ve iş performansı arasındaki ilişkilerin incelenmesi: Ağrı İbrahim Çeçen üniversitesinde ve Bayburt üniversitesinde çalışan akademisyenler üzerinde bir uygulama. Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(16), 131-149.
• Daley, D. ve Vasu, M. (2005). Supervisory perceptions of the impact of public sector personnel practices on the achievement of multiple goals: Putting the strategic into human resource management. The American Review of Public Administration, 35(2), 157-167.
• Demirel, Y. (2009). Örgütsel bağlılık ve üretkenlik karşıtı davranışlar arasındaki ilişki ve kavramsal yaklaşım. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 8(15), 115-132.
• Detert, J. ve Edmondson , A. (2006). Everyday failures in organizational learning: Explaining the high treshold for speaking up at work. Pennsylvania State University Working Paper, 6-24.
• Detert, JR (2003). Konuşmak ya da konuşmamak: Örgütlerde ses ve sessizlik üzerindeki çok düzeyli etkiler. [Yayımlanmamış doktora tezi], Harvard Üniversitesi.
• Dun, L. ve Jibao, G. (2018). Supervisor developmental feedback, job involvement and employee voice: the moderating role of employee emotional intelligence. Management Review, 30(3), 128.
• Ekrot, B., Rank, J. ve Gemuenden, H. G. (2015). Antecedents of project managers’ voice behavior: The moderating effect of organization-based self-esteem and affective organizational commitment. International Journal of Project Managment, 34(6), 1028-1042.
• Erdoğdu, Y. (2008). Duygusal zekânın bazı değişkenler açısından incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(23), 62-76.
• Eröz, S. S. (2013). Örgütlerde duygusal zekâ. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(29), 213-242.
• Goleman, D. (2000). İş başında duygusal zekâ. Varlık Yayınları.
• Goleman, D. (1995). Emotional intelligence: Why it can matter more than IQ. New York: Bantam Books.
• Göktaş, H. (2016). Çalışan sesliliği ile bazı kişisel ve örgütsel özellikler arasındaki ilişkinin belirlenmesi: Öğretim elemanları üzerine bir araştırma. Ege Akademik Bakış, 16(4) , 745-761.
• Hair, J., Black, W., Babin, B., ve Anderson, R. (2014). Multivariate data analysis. Pearson International New Edition.
• Hirschman, A. (1970). Exit, voice and loyalty. Cambridge, MA: Harvard University Press.
• Karabey, C. N. ve Alioğulları, Z. D. ( 2021). Etik liderlik, politik beceri ve güç mesafesi yöneliminin çalışan sesliliğine etkisi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24(Özel Sayı), 37-56.
• Kerr, R., Garvin, J., Heaton, N. ve Boyle, E. (2006). Emotional intelligence and leadership effectiveness. Leadership ve Organization Development Journal, 27(4), 265-279.
• Kish-Gephart, J. J., Detert, J. R., Treviño, L. K. ve Edmondson, A. C. (2009). Silenced by fear:: The nature, sources, and consequences of fear at work. Research in Organizational Behavior, 29, 163-193.
• Koçak, D. (2021). Dönüştürücü liderler çalışanların ses davranışlarını nasıl etkilerler? İşe yabancılaşmanın rolü. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 23(41), 328-342.
• Law, K., Wong, C.-S. Ve Song, L. (2000). The construct and criterion validity of emotional intelligence and its potential utility for management studies. Journal of Applied Psychology, 89(3), 483–496.
• Lee, Y. H. (2019). Emotional intelligence, servant leadership, and development goal orientation in athletic directors. Sport management review, 22(3), 395-406.
• Lone, M. A., ve Lone, A. H. (2018). Does emotional intelligence predict leadership effectiveness? An exploration in non-Western context. South Asian Journal of Human Resources Management, 5(1), 28-39.
• Milliken, F., Morrison, E. ve Hewlin, P. (2006). An exploratory study of employee silence: issues that employees don’t communicate upward and why. Journal of Management Studies, 40, 1453–1473.
• Moon, J. (2021). Effect of emotional intelligence and leadership styles on risk intelligent decision making and risk management. Journal of Engineering, Project ve Production Management, 11(1), 71-81.
• Morrison, E. (2011). Employee voice behavior: Integration and directions for future research. The Academy of Management Annals, 5(1), 373-412.
• Mysirlaki, S. ve Paraskeva, F. (2020). Emotional intelligence and transformational leadership in virtual teams: Lessons from MMOGs. Leadership ve Organization Development Journal, 41(4), 551-566.
• Newsome, S., Day, A. ve Catano, V. (2000). Assessing the predictive validity of emotional intelligence. Personality and Individual Difference, 29(6), 1005-1016.
• Özyılmaz, B. ve Ataç, L. O. (2019). Paternalist liderlik algısının çalışan sesliliğine etkisi: Gıda sektörü çalışanları üzerine bir araştırma. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(2), 397-410.
• Sadri, G. (2012). Emotional intelligence and leadership development. Public Personnel Management, 41(3), 535-548.
• Somuncuoğlu, D. (2005). Duygusal zekâ yeterliliklerinin kuramsal çerçevesi ve eğitimdeki rolü. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 270-293.
• Tan, Ö. ve Çetin, C. (2011). Performans değerlendirme sistemine ilişkin örgütsel adalet algısının sistemden duyulan memnuniyet üzerindeki etkisini belirlemeye yönelik bir araştırma. Marmara Üniversitesi, İ.İ.B.F., 9(35), 1-13.
• Travis, D., Gomez, R. ve Barak, M. M. (2011). Speaking up and stepping back: Examining the link between employee voice and job neglect. Children and Youth Services Review, 33(10), 1831-1841.
• Turhan, M. ve Çetinsöz, B. C. (2019). Duygusal zeka ve motivasyon arasındaki ilişki: Turizm programı öğrencileri üzerine bir araştırma. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 18(69), 268-287.
• Thorndike, E.L. (1920). Intelligence and its uses. Harper's Magazine, 140, 227-235.
• Tunçel, Ö. ve Taslak, S. (2017). Sigorta şirketlerindeki çalışanların duygusal zekâ becerilerinin örgütsel sessizlik davranışları üzerine etkisi: Ampirik bir çalışma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20), 236-264.
• Uludağ, G. (2018). Örgütsel bağlılık ile işgören performansı ilişkisini incelemeye yönelik bir alan araştırması. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 171-193.
• Ulutürk, F. (2021). Çalışanların duygusal zekâ seviyeleri ile iş tatminleri ve iş performansları arasındaki ilişki: Ankara OSB'lerinde bir araştırma. [Doktora tezi]. İstanbul Gelişim Üniversitesi.
• Ural, A. ve Kılıç, İ. (2013). Bilimsel araştırma süreci ve spss ile veri analizi. Detay Yayıncılık.
• Van Dyne, L., Ang, S. ve Botero, I. (2003). Conceptualizing employee silence and employee voice as multidimensional constructs. Journal of Managment, 40(6), 1359-1392.
• Van Dyne, L. ve LePine, J. A. (1998). Helping and voice extra-role behaviors: Evidence of construct and predictive validity. Academy of Management journal, 41(1), 108-119.
• Withey, M. J. ve Cooper, W. H. (1989). Predicting exit, voice, loyalty, and neglect. Administrative science quarterly, 521-539.
• Wong, C.-S. ve Law, K. (2002). The effects of leader and follower emotional intelligence on performance and attitude: An exploratory study. The Leadership Quarterly, 13, 243–274.
• Yeşilyaprak, B. (2001). Duygusal zekâ ve eğitim açısından doğurguları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 25(25), 139-146.
• Yüksel, M. (2008). Çalışma ortamında duygusal zekâ: İş performansı, iş tatmini, örgütsel vatandaşlık, davranışı ve bazı demografik özelliklerle ilişkisi. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(2), 174-190.