Paul Ricoeur, Sevgi ve Adalet isimli kitabında sevgi ve adalet arasındaki ilişkiyi diyalektik bir şekilde ele aldıktan sonra kutsal metinlerin ve bu metinlere dayanarak oluşturulan yazıların simgesel yapısını Kendi kavramının oluşumuna olan etkisi bağlamında ele alır. Daha sonra Kutsal Yazılar ya da anlatılar tarafından dönüştürülen Kendi'nin hangi kendi olduğunu kendilik figürleri bağlamında inceler, bu figürler kutsal yazılar tarafından oluşturulan kendi'yi anlatan tanımlamalardır. Bu figürlerin sonuncusu olan vicdan figürü ile sevgi tarafından bir diyalektikle dönüştürülen adalet kavramını içsel bir şekilde ilişkilendirir.