İslam dünyasında modernleşmeci söylemin en belirgin vurgusu; geleneksel din anlayışının İslam’ın mesajını ve temel değerlerini bastırdığı ve Müslümanlara zarar verdiğidir. İslam dünyasının yaşadığı kötülüklerin temel nedeni olarak geleneksel din anlayışı daha somut olarak da mezhep taassubu gösterilmekteydi. O nedenle modernist İslamcı düşünürler, geleneğin eleştirisi ve tasfiyesini ideolojik gündemlerinin ve eğitim programlarının ayrılmaz bir parçası yapmışlardır. Öze dönüş çağrısı hem modernist hem de selefî akımın ortak temasıdır. Yaşadığımız tarihsel an itibarıyla modernist İslamcı hareketin geri çekildiği ve beklenen etkiyi bırakamadığı söylenmektedir. Muhafazakâr dindar hareketin sosyal ve siyasal yükselişi İslam dünyasında yarım kalmış ve bitecek gibi de görünmeyen mezhebî gerilimlerin bir anda çatışmaya dönüşmesine yol açmıştır. Post-modern ve küreselleşmeci tarihsel süreçte İslam dünyasındaki seküler, geleneksel ve dinsel tüm kimliklerin bileşenlerine ayrılmaya zorlandığı şu kertede, dünyayı yeniden kurma adına mezhepleri yeniden düşünmek gerekiyor. Bu makalede, bir insanlık tecrübesi ve tarihsel-toplumsal kurum olarak mezheplerin teolojik meşruiyetleri tartışılacak ve sosyolojik işlevleri incelenecektir.                                           

The emphasis of modern Muslim discourse on that traditional Islam is shadowing Islam’s message. This tradition was taken as responsible for all malevolence Muslims underwent. So modernist Muslims adopted to criticize and modify some parts of this tradition. So they both have a common denominator, but Salafis more than an intellectual endeavor shows their faith in the field which makes them political actors. And this movement took all positions and seems the unique representative of Islamic thought, estranging all other denominations and calling them as heretics. These aggregations force us to rethink Islamic sects in period which all secular, traditional and religious identities are compelled to be atomized. These sectarian identities are not in a position of being seen as the unique saving corpus. They are part of our history and we have to contemplate on them. This article discusses the theological legitimacy of these sects and their societal utilities.