Otobüs Kaptanlarının Yerli Turistlerin Etik Dışı Davranışlarını Değerlendirmeleri Üzerine Bir Araştırma

Turizm sektörünün gelişimi günümüzde dikkat çekicidir ve bu büyümenin daha doğru olması adına etik değerlerin sektörde yer etmesi önemlidir. Bugüne kadar işletmelerin ve çalışanların etik kapasiteleri değerlendirilmesine rağmen, turistlerin etik açıdan durumları daha az dikkate alınmıştır. Bu çalışmanın amacı paket turlara katılan yerli turistlerin etik dışı davranışlarının otobüs kaptanlarının görüşleri doğrultusunda saptanmasıdır. Bu doğrultuda yerli turistlerin katılım sağladıkları paket turlarda görev alan otobüs kaptanlarından açık uçlu soru formu ile görüşleri alınarak elde edilen veriler bir bütün halinde sunulmuştur. 19 otobüs kaptanına yöneltilen açık uçlu soru formunda otobüs içerisinde karşılaştıkları etik dışı davranışlar, kendilerine karşı yapılan etik dışı davranışlar, turist rehberine karşı yapılan etik dışı davranışlar ve turistlerin birbirlerine karşı yaptıkları etik dışı davranışlar başlıklarıyla sorulmuştur. Araştırmadan elde edilen bulgular genel olarak; otobüsü kirletmek, otobüs hareket halindeyken dans etmek, otobüs kaptanına kötü davranmak, turist rehberine ve diğer turistlere kötü davranışlarda bulunmak, bunların yanı sıra, rehber anlatım yaparken dinlememek, toplanma zamanına ve tur programına uymamak gibi davranışlar şeklinde sıralanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Etik davranış, otobüs kaptanı

A Research on Bus Captains Evaluating the Unethical Behaviors of Local Tourists

The development of the tourism sector today is remarkable and in the name of making this growth more accurate, it is significant that ethical values have place in the sector. In spite of the fact that the businesses and the employees have evaluated ethical capacities until now, the ethical aspects of the tourists have been taken into account less.The aim of this study is to determine the unethical behaviors of local tourists participating in the package tours in accordance with the views of bus drivers. For this purpose, the data obtained with open-ended questionnaire forms from the bus drivers who took part in the package tours where the local tourists participated were presented as a whole. In the open-ended questionnaire form asked to the 19 bus drivers, the drivers were asked about the unethical behaviors they encountered in the buses, the unethical behaviors towards themselves, the unethical behaviors towards tour guides and the unethical behaviors of tourists with each other. The findings obtained from the research were given as the behaviors such as polluting the bus, dancing while the bus is moving, behaving badly towards the bus driver, behaving badly towards tour guides and other tourists, as well as not listening while the guide is speaking,not obeying the meeting time and not obeying the tour program.

Keywords:

Ethical behavior, bus driver,

PDF

___

Alkan, D. P. (2016). Etik Liderlik. İstanbul: Derin Yayınları.
Akarsu, B. (1984). Felsefe Terimler Sözlüğü. Ankara: Savaş Yayınları.
Akçay, S., Yağcı K., Efendi M. (2018). Paylaşmak mı Paylaşmamak mı? Balıkesir: Turizm Rehberliği Kongresi.
Akkuş, G. (2018). Kış Turizmi Destinasyonu Pazarlama Yönetimi: Erzurum Örneği. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 32(3) Erzurum, s. 557-575.
Altunışık R., Coşkun R., Bayraktaroğlu S., Yıldırım E. (2007). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri-SPSS Uygulamalı, Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
Arslan, M., Akıncı, S. K., & Karapınar, P. B. (2007). E-İş, E-Devlet, Etik. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Bauman, Z. (2016). Postmodern Etik (Cilt 3). (A. Türker, Çev.) İstanbul, Cağaloğlu: Ayrıntı. Cevizci, A. (2008). Etiğe Giriş. İstanbul: Paradigma Yayınları.
Cevizci, A. (2008). Etiğe Giriş. İstanbul: Paradigma Yayınları.
Cevizci, A. (2015). Etik Ahlak Felsefesi. İstanbul: Say Yayınları .
Cole, S. (2007). Implementing and evaluating a code of conduct for visitors. Tourism Management , s. 443–451.
Creswell, J. W. (2016). Nitel Çalışma Tasarımı. M. Bütün, & S. B. Demir içinde, Nitel Araştırma Yöntemleri (A. Budak, & İ. Budak, Çev., Cilt 3, s. 42-68. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Dedeoğlu, G. (2004). Etik Düşünce ve Postmodernizm. Telos Yayınları.
Dedeoğlu, G. (2016). Teknoloji, İletişim, Yeni Medya ve Etik. İstanbul: Sentez Yayıncılık.
Demircan, M. (2007). Vergi Hukuku Açısından Profesyonel Turist Rehberliği. Ankara: Detay Yayıncılık.
Enoch, Y. (1996). Contents of Tour Packages: A Cross-Cultural Comparison. Annals of Tourism Research , s. 599-616.
Gök, S. (2012). Çalışma Yaşamında Etik. S. Gök, B. D. Oral, B. Özer, T. Ural, H. B. Buzlu, T. Bıyıklı, et al. içinde, Etik (s. 1-26). İzmir: Zeus Yayınları.
Grimwood, S. B., Yudina, O., Muldoon, M., & Qiu, J. (2015, November 13).
Responsibility in tourism: A discursive analysis. Annals of Tourism Research , s. 22–38.
Gülbuğ, E. (2012). İletişim ve Etik. İstanbul: Hiperlinkl Yayınları.
Güler, O., Dalgıç, A., & Kadıoğlu, C. T. (2017). Gayri Ahlaki Müşteri Davranışı ve Başa Çıkma Taktikleri: Restoran ve Otel Çalışanları Üzerine Bir Araştırma. Mersin Üniversitesi , 632-645.
İslamoğlu, H. (2009). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. İzmit. Beta Yayınları.
Keskin, D. A. (2014). Meleki Etik . İstanbul: Beta.
Kolçak, M. (2012). Meslek Etiği. Ankara: Murathan Yayınevi.
Kozak, M. A., & Nergiz, H. G. (2016). Turizmde Etik. Ankara: Detay Yayıncılık.
Kuçuradi, I. (1986, Temmuz 7-10). İnsan Hakları Açısından Dünya Problemleri. Dünya Problemleri Karşısında Felsefe . (T. F. Kurumu, Dü.) Ankara: Meteksan.
Kuçuradi, I. (2014). Uludağ Konuşmaları. Ankara: Türkiye Felsefe Yayınları.
Kuehn, M. (2011). Immanuel Kant. Çev: Bülent O. Doğan, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul.
Mısırlı, İ. (2005). Seyahat Acentacılığı ve Tur Operatörlüğü. Ankara: Detay Yayıncılık.
Okay, A., & Okay, A. (2005). Halkla İlişkiler Kavram Strateji ve Uygulamaları. İstanbul: Der Yayınları.
Öter, Z. (2007). Turist Rehberliğinde Etik. Ö. Güzel, V. Altıntaş, & İ. Şahin içinde, Turist Rehberliği Araştırmaları, s. 101-121. Ankara: Detay Yayıncılık.
Pieper, A. (2012). Etiğe Giriş (2. Baskı b.). (V. Atayman, & G. Sezer, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Resmi Gazete. (2018, Ocak 8). Nisan 9, 2018 tarihinde Karayolu Taşıma Yönetmeliği: www.resmigazete.gov.tr adresinden alındı.
Sakarya, Ş., & Kara, S. (2010). Türkiye'de Muhasebe Mesleği Etiğine Yönelik Düzenlemeler ve Meslek Mensupları Tarafından Algılanması Üzerine Bir Alan Araştırması. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi , s. 57-72.
Sidani, Y., Zbib, I., Rawwas, M., & Moussawer, T. (2009). Gender, Age, and Ethical Sensitivity: The Case of Lebanese Workers. Gender in Management: An International Journal .
Sökmen, A., & Tarakçıoğlu, S. (2013). Mesleki Etik. Ankara: Detay Yayıncılık.
Stroll, A., Long, A., Bourke, V., & Campbell, R. (2014). Etik Kuramları (3. Baskı b.). (M. Türkeri, Çev.) Antalya: Lotus Yayınları.
Tepe, H. (1998, Ağustos; Eylül; Ekim). Bir Felsefe Dalı Olarak Etik: Etik Kavramı, Taraihçesi ve Günümüzde Etik. Doğu Batı (4), s. 15.
Tokat, B., & Kara, H. (2003). Trafik Kazalarının Azaltılmasında Yetiştirilmiş İnsan Kaynaklarının Rölü: Dumlupınar Üniversitesi Karayolu Taşımacılığı Hizmetleri Bölümü Örneği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi (8), 1-13.
Üzümcü P. T. (2015). Otel Yöneticilerinin Turizm Eğitimine Yönelik Algıları: Kocaeli İli Otel Yöneticileri Üzerinde Bir Araştırma. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (30), 123-150.
Yıldırım A., Şimşek H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. 5.Baskı, Ankara: Seçkin Yayınevi Türkiye Rehberler Odası (2018). Etik Kurallar ve Meslek Standartları. Haziran 5, 2018 tarihinde http://iro.org.tr/tr/49-page-etik-kurallar-ve-meslek-standartlari.aspx adresinden alındı.