Otel işletmelerinde bulunan ergonomik risklerin değerlendirilmesi: Van örneği

Ergonomi, insanın biyolojik özelliklerinin dikkate alınarak insan ile çevrenin uyumunun araştırılması ve geliştirilmesini kapsamaktadır. Ergonomik çalışmaların amacı, yalnızca insanı kazalardan veya hatalardan koruyarak üretimin sürekliliğini sağlamak değildir. Ergonomik uygulamalarda asıl hedef, çalışma ortamlarını insanı mutlu edecek ortamlara dönüştürmektir. Bu çalışmada, Van ilinde faaliyet gösteren 4 ve 5 yıldızlı otel işletmeleri, ergonomi kapsamında değerlendirilmiştir. Araştırma ile otel işletmelerindeki ergonomik risklerin tespit edilmesi ve işletmelerdeki ergonomi uygulamaların ne düzeyde önemsendiği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırma otel çalışanları açısından ergonomik yapının incelenmesini kapsadığından önem arz etmektedir. Araştırmada otel işletmesi yöneticisi eşliğinde gözlem ve yerinde inceleme yöntemi ile veri elde edilmiştir. Ayrıca ziyaret esnasında gözlenemeyecek durumlar dikkate alınarak formdaki durumlar hakkında yöneticilerden bilgi alınmıştır. Araştırma sonucunda otel işletmelerindeki çalışma alanlarında bulunan malzemelerin genellikle ergonomik açıdan uygun olduğu ancak çeşitli eksiklerin mevcut olduğu tespit edilmiştir.

Evaluation of ergonomic risks in hotel: The case of Van

Ergonomics involves researching and improving the harmony of the human and the environment, taking into account the biological characteristics of human beings. The aim of ergonomic studies is not only to ensure the continuity of production by protecting people from accidents or mistakes. The main goal in ergonomic applications is to transform work environments into environments that make people happy. In this study, 4 and 5 star hotel in Van province were evaluated within the scope of ergonomics. With this research, determination of ergonomic risks in hotel establishments and the importance of ergonomics practices in enterprises have been tried to be revealed. The research is important for the hotel staff as it involves examining the ergonomic structure. In the study, data were obtained by observation and on-site examination under the guidance of hotel manager. In addition, managers were informed about the situations on the form by taking into account the situations that could not be observed during the visit. As a result of the research, it was found that the materials found in the working areas of hotel establishments are generally ergonomically appropriate but there are various deficiencies.

___

  • Akyöney, B. (2003). Temizlik Hizmetleri İşletmeciliği, Ankara: Detay Yayıncılık.
  • Altınöz, M., Özdemir, N. ve Usta, İ. (2017). Ergonomıc Analysıs of Seatıng Furnıture Used In Food and Beverage Facılıtıes: Thonet No: 233 Chaı. İleri Teknoloji Bilimleri Dergisi, 6 (3), 528-540.
  • Atalay, A., Yücel, A. S. ve Korkmaz, M. (2014). Ergonomi ve Sporda Ergonominin Kullanım ve Öneminin İncelenmesi, Uluslararası Hakemli Mühendislik ve Fen Bilimleri Dergisi, 1(1), 12-27.
  • Balta, Ş. ve Özpınar, H. (2018). Turizm İşletmelerinin Spa Bölümlerinde İş Sağlığı ve Güvenliği Açısından Ergonominin İncelenmesi. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, 10(2), 139-148.
  • Bridger, R. S. (1995). İntroduction to Ergonomics, New York: McGraw-Hill Inc.
  • Camkurt, M. Z. (2007). İşyeri Çalışma Sistemi ve İşyeri Fiziksel Faktörlerinin İş Kazaları Üzerindeki Etkisi. TÜHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 21(1), 80-106.
  • Çakır, H. A. (2015). OHSAS 18001 İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetim Sistemi Kapsamında Otel Mutfaklarının Ergonomik Açıdan İncelenmesi: Bir Uygulama, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi, İzmir.
  • Çeven, S. ve Özer, K(2013). Büro Ergonomisinin Çalışma Psikolojisi ve İş Verimine Etkisi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Büro Yönetimi Özel Sayısı (25), 61-70.
  • Demir, M. (2003). Konaklama İşletmelerinde Ergonominin İşgören Verimliliği Üzerine Etkileri. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources, 5(2).
  • Demirci, K.ve Armağan, K. (2002). Bürolarda Fiziksel Ortamın Düzenlenmesi ve Olumsuz Çevresel Faktörlerin Çalışanlar Üzerindeki Etkisi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7, 1-13.
  • Dizel, T., Kılıç, H., Efe, H. ve Kasal, A. (2017). Eğlence Mekânlarının Ergonomik Tasarım Kriterleri Açısından İncelenmesi (İzmir-Antalya Örneği). Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi, 5, 175-187.
  • El-Gammal, M.I., Ibrahim, M.S., Badr, E.A., Asker S.A. ve El-Galad, N.M. (2011). Health Risk Assessment of Marble Dust at Marble Workshops, Nature and Science, 9 (11), 144-154.
  • Erkan, N. (1997). Ergonomi. Ankara: M.P.M. Yayınları.Güler, Ç. (1997). Ergonomiye Giriş, Ankara: (T.C. Sağlık Bakanlığı) Aydoğdu Ofset.
  • Hayta, A. B. (2007). Çalışma Ortamı Koşullarının İşletme Verimliliği Üzerine Etkisi. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 21-41.
  • Işık, C. ve Meriç, S. (2015). Otel Yöneticilerinin Bireysel Yenilikçi Kapsamında Değerlendirilmesi: Van İli Örneği. Girişimcilik ve İnovasyon Yönetimi Dergisi, 4(1), 1-16.
  • Karsh, B. T., Waterson, P. ve Holden, R. J. (2013). Crossing Levels İn Systems Ergonomics: A Framework To Support Mesoergonomic Inquiry, Applied Ergonomics, 1(10), 45-54.
  • O'Neill, M. J. (1998). Ergonomic Design For Organizational Effectiveness. New York: CRC Press.
  • Özbek Yazıcı, S. ve Kalaycı, (2015). Hemşirelerin Çalışma Ortam ve Koşullarının Değerlendirilmesi. Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi, 3(3), 379-383.
  • Özcan, E. (2011). İş Yerinde Ergonomik Risklerin Değerlendirilmesi ve Hızlı Maruziyet Değerlendirme (Hmd) Yöntemi. Engineer & The Machinery Magazine, 52(616), 86-89.
  • Özkan, N. F. ve Kahya, E. (2017). Bir Üniversitenin İdari Ofislerindeki Ergonomik Risklerin Değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi, 32(1), 141-150.
  • Saygı, A. C. (2016). Seyahat Acentalarında Ergonomik Koşulların İşgörenlerin İş Doyumuna Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
  • Seçkiner, S. U. ve Kurt, M. (2004). Ofis Güvenliğinin Değerlendirilmesi İçin Geliştirilmiş Ergonomi Teknolojisi: Kairos, Örnek Uygulama. Gazi Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi, 19(1), 37-41.
  • Sencer, M. ve Sencer, Y. (1978). Toplumsal Araştırmalarda Yöntembilim. Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü.
  • Su, B. A. (2001). Ergonomi, Ankara: Atılım Üniversitesi Yayınları.
  • Tutar, H. (2000). Kriz ve Stres Ortamında Yönetim, İstanbul: Hayat Yayınları.
  • Wickens, C. D. (1992). Engineering psychology and human performance. New York: Harper Collins.
  • Yapıcı F. ve Baş H. (2015). Verimlilikte Ergonomik Faktörler, Süleyman Demirel Üniversitesi Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi, 3(3), 591-595.