Felsefe kavramının içeriği konusunda farklı anlayışlar olmakla birlikte, felsefe genel olarak bilgi çeşididir. Felsefe de, diğer bilgi türleri gibi biriken yani kümülatif bir bilgi türüdür. Diğer bilgi türlerinden farkı, özellikle bilimsel bilgiden temel farkı algılama ve akıl yürütme yoluyla elde edilen bilgi türü olmasıdır. Felsefenin geliştiği dönem ve coğrafya, ilkçağ Yunan felsefesidir. Daha sonra ortaçağda İki farklı coğrafyada gelişen iki farklı felsefe gelişmiştir: Ortaçağ Hıristiyan felsefesi ve İslam felsefesi. Yunan filozofları genel olarak doğayı ve varoluşu anlamaya, nesnenin (maddenin) yaratıcı özünü bulmaya çalışmışlardır. Milet Okulu ile başlayan bu ekol Eflatun (Platon) ve Aristo döneminde de sürmüştür. Bu anlamda, Yunan felsefesinin başlangıcının doğa felsefesine dayandığını söylemek yanlış olmayacaktır. Ortaçağda gelişme gösteren İslam felsefesi de doğa felsefesi bağlamında gelişmiştir. İbni Sina’nın yapmış olduğu felsefe tanımı bu gelişimi çok iyi açıklamaktadır. İbni Sina’ya göre felsefe, “maddelerin özlerine” vakıf olmaktır. Yunan felsefesi ile İslam felsefesi arasında benzerlikler olmakla birlikte, temel farklılıklar da vardır: İslam felsefesi Milet Okulu yaklaşımından farklı olarak Allah bilgisiyle doğa bilgisini birleştirerek doğa felsefesini oluşturmuştur. Bu çalışma, bu farlılığı farklı İslam Okulları (İhvan-Üs-Safa, Meşşailik,) çerçevesinde, kaynak tarama yöntemine dayanarak belirlemeyi amaçlamaktadır.

There are various approaches today, as to the content of philosophy, but broadly speaking philosophy is a generally accepted type of knowledge by common consent. Similar to other types of knowledge, philosophy is also cumulative in its branch. What sets it apart from other types of knowledge, particularly looking at difference from the scientific knowledge, is the fact that it is a type of knowledge gained through perception and reasoning. Philosophy developed in the Ancient Greek civilization, and later on, has come along in the middle ages, and then it was split into two strains in two different geographical locations, which are known as Medieval Christian philosophy and Islamic philosophy. Greek philosophers mainly strove to understand nature and existence, and to find the creative essence of matter. This began with the Milesian School and continued with Plato and Aristotle. In this regard, it would not be erroneous to suggest that Greek philosophy is rooted in the philosophy of nature. As concerns, Islamic philosophy, which developed during the middle ages, has also achieved its own roots owing to the philosophy of nature. Inevitably, this issue, as being identical to question the nature, was explained very well in the same route by Avicenna’s preliminary definition for philosophy, which was also one of the early predefinitions of a very famous Islamic philosophers in history. According to him, philosophy, naturally, means having knowledge about the “essences of matter”. There are, innately, similarities between Greek and Islamic philosophies, in addition to the fundamental differences. Looking at the differences, for example, unlike Milesian approach, Islamic philosophy blends the knowledge of God with the knowledge of Nature to form a natural philosophy. Hereby, this study aims to explore these differences as well as the predetermined analogies within the framework of various Islamic schools (Ikhwān al‐Ṣafā, the Mashaih Schools) via the literature review.