21. yüzyılda, dünyamızın giderek daha parçalanmış bir hale gelmesi nedeniyle, bireyselliğin arketip hikayesi, parçalanmış öğelerin (tesserae) bütünü tekrar meydana getirmesiyle mukayese edilebilir; kendimizi iyileştirmeden dünyayı iyileştiremeyiz. Benim çalışmam, antik ve çağdaş malzemeleri kullanarak, eski bir hikayeyi yeniden inşa etmektir. Diğer bir deyişle, camları kesiyorum, sonra bu parçaları, yeni formlar oluşturmak için bir araya getiriyorum ve bu şekilde yeni bir hayat elde ediyorum. Esther Mozaikleri, toplumumuzda kadınların rolü hakkında fikirleri ortaya koyan ve insanlık durumu hakkında daha evrensel ifadelere uzanan Kraliçe Esther’in hikayesinin kişisel bir yorumlamasını ortaya koymaktadır

As our world becomes more and more fractured in the 21st century, the archetypal story of individualism can be compared to fragmented elements (tesserae) being made whole again; we can’t heal the world until we heal ourselves. My work is a reconstruction of an ancient story using ancient and contemporary materials, i.e. I cut glass (deconstruction) and then assemble those pieces to form new shapes which thus acquire a new life. The Esther Mosaics reveal a personal interpretation of the story of Queen Esther which brings forth ideas about women’s role in our society, which also extend to more universal statements about the human condition