TÜRKİYE’DE GÖÇMEN ENTEGRASYONU: ZORLAŞTIRICILAR, KOLAYLAŞTIRICILAR VE ÖNERİLER

Bu makale, Türkiye’de göçmen entegrasyonu konusunda gerçekleştirilen bir alan araştırmasının sonuçlarını yansıtmaktadır. Araştırma kapsamında, Göç İdaresi Genel Müdürlüğü’nün merkez ve taşra teşkilatları ile göçmen nüfusunun en yoğun olduğu İstanbul ve Gaziantep illerinde bulunan yerel yönetim ve STK yetkilileri ile mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonuçları analiz edilerek Türkiye’de göçmen entegrasyonu konusunda ne gibi zorlukların olduğu, entegrasyonu kolaylaştıracak unsurların neler olduğu ve entegrasyon konusundaki zorlukların nasıl çözülebileceği ana başlıkları altında makalede özetlenmiştir. Araştırmanın temel sonuçları şöyle özetlenebilir: Türkiye’de göçmen entegrasyonu zorlaştıran unsurlar arasında göçmenlere yönelik olumsuz tutumlar ve davranışların yaygınlığı, dil sorunları, göçmenlerin zaman zaman görgü ve hukuk kurallarına uymamaları, ve güvenliğe dair endişeler öne çıkmaktadır. Göçmen entegrasyonu kolaylaştıran başat unsurlar ise Türkiye’nin kültürel çeşitliliği ve çok kültürlülüğe uyguluğu, göçmenlerin ucuz iş gücü olarak kullanılması, ve göçmennlerin çoğunluğunun Müslüman olmasıdır.

Anahtar Kelimeler:

göçmen, zorlaştırıcılar, entegrasyon, kolaylaştırıcılar

MIGRANT INTEGRATION IN TURKEY: COMPLICATORS, FACILITATORS AND RECOMMENDATIONS

This article reflects the results of a field study on immigrant integration in Turkey. Within the scope of the research, interviews were conducted with the central and provincial organizations of the General Directorate of Migration Management, and local government and NGO officials in the provinces of Istanbul and Gaziantep, where the immigrant population is the most dense. The results of the research are analyzed and the difficulties in immigration integration in Turkey, the factors that will facilitate integration, and how the difficulties in integration can be solved are summarized in the article. The main results of the research can be summarized as follows: Among the factors that make immigrant integration difficult in Turkey, the prevalence of negative attitudes and behaviors towards immigrants, language problems, the fact that immigrants do not comply with the rules of etiquette and law from time to time, and concerns about security come to the fore. The main factors facilitating immigrant integration are Turkey's cultural diversity and multiculturalism, the use of immigrants as cheap labor, and the fact that majority of immigrants have been Muslims.

Keywords:

m grant, integration, facilitators, complicators,

PDF

___

Adıgüzel, Y. (2016). Göç sosyolojisi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Ager, A., & Strang, A. (2008). Understanding integration: A conceptual framework. Journal of Refugee Studies, 21(2): 166-191.
Alarçin, K. (2019). Uluslararası göç hareketlerinde Türkiye’nin konumu; uluslararası göç ve iç göçün karşılaşması, kentsel gerilim: Şanlıurfa ve Gaziantep örneği. (Yayınlanmamış doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Ataca, B., & Berry, J. W. (2002). Psychological, sociocultural, and marital adaptation of Turkish immigrant couples in Canada. International Journal of Psychology, 37(1), 3-26.
Bae, J., Douka, K., & Petraglia, M. D. (2017). On the üriğin of modern humans: Asian perspectives. Science, 358(6368), 1-7.
Baltacı, A. (2018). Nitel araştırmalarda örnekleme yöntemleri ve örnek hacmi sorunsalı üzerine kavramsal bir inceleme. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 231-274.
Bartram, D., Poros, M. V., & Monforte, P. (2017). Göç meselesinde temel kavramlar. (Çev. Ağabeyoğlu Tuncay, I.). Ankara: Hece Yayınları.
Berry, J. W. (2006). Stres Perspectives on Acculturation. In Sam, D. L., & Berry, J. W. (Ed.) The Cambridge handbook of acculturation psychology (2th ed.) (43-57). Cambridge: Cambridge University Press.
Bloch, A. (2000). Refugee settlement in Britain: The impact of policy on participation. Journal of Ethnic and Migration Studies, 26(1), 75-88.
Bloch, A. (2004). Labour market participation and conditions of employment: A comparison of minority ethnic groups and refugees in Britain. Sociological Research Online, 9(2). Erişim adresi https://journals.sagepub.com/doi/10.5153/sro.919
Bosswick, W., & Heckmann, F. (2006). Social integration of immigrants: Contribution of local and regional authorities. Erişim adresi https://hip.lisboa.ucp.pt/edocs/cde/2006_ 8367.pdf.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Yayınları.
Castles, S., & Miller, M. (2003). The age of migration: International population movements in the modem world (3th ed., revised and updated). New York: Palgrave.
Castles, S., Korac, M., Vasta, E., & Vertovec, S. (2002). Integration: Mapping the field. Oxford: Centre for Migration and Policy Researchand Refugee Studies.
Da Lomba, S. (2010). Legal status and refugee integration: A UK perspective. Journal of Refugee Studies, 23(4), 415-436.
Erbaş, H. (2019). Gidişlerden kaçışlara göç ve göçmenler: Kuram yöntem ve alan yazıları. Ankara: Phoenix Yayınları.
Erdoğan, M. M. (2017). Kopuştan uyuma kent mültecileri, Suriyeli mülteciler ve belediyelerin süreç yönetimi: İstanbul örneği. İstanbul: Marmara Belediyeler Birliği Kültür Yayınları.
European Parliament. (2003). Communication on Immigration, Integration and Employment. Erişim adresi https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/A-5-2003-0445_EN. html?redirect
Geyik-Yıldırım, S. ve Dinler, M. (2021). Suriyeli kent mültecilerinin sosyal entegrasyonu üzerine nitel bir çalışma. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12(23), 452-478.
Güler, H. (2020). Göç ve entegrasyon: Türkiye’de “uyum” ama nasıl? Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(Ek Sayı 1), 245-268.
Hamberger, A. (2009). Immigrant integration: Acculturation and social integration. Journal of Identity and Migration Studies, 3(2), 2-21.
İçduygu, A. (2004). Türkiye’de kaçak göç. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları.
İnce, C. (2018). Uluslararası göç bağlamında Türkiye’deki Suriyeli göçmenlerin mekânsal yoğunlaşması. Ankara: Iksad Publications.
Koçak, A. ve Arun, Ö. (2006). İçerik analizi çalışmalarında örneklem sorunu. Selçuk İletişim, 4(3), 21-28.
Kumar, S. R. (2015). Neoliberalism and the new race politics of migration policy: Changing profiles of the desirable migrant in New Zealand. Journal of Ethnic and Migration Studies, 41(7), 1172- 1191.
Küçük, N. (2011). Yerel yönetimlerin Kürt kökenli grupların büyükşehirlere göç sonrası entegrasyon sorunlarına yaklaşımı Ankara örneği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Üniversitesi, Ankara.
Lotfi, S. ve Çelik-Gümüş, G. (2019). Ekonomi ve Çalışma Yaşamı Bağlamında Sığınmacı ve Göçmenlerle Sosyal Hizmet. Göktuna-Yaylacı, F. (Der.) Kuramsal ve uygulama boyutları ile Türkiye’de sığınmacı mülteci ve göçmenlerle sosyal hizmetler içinde (99-112). London: Transnational Press.
Martikainen, T. (2010). Din, göçmenler ve entegrasyon. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (38), 263-276.
Maydell-Stevens, E., Masgoret, A. M. & Ward, T. (2007) Problems of psychological and sociocultural adaptation among Russian speaking immigrants in New Zealand. Social Policy Journal of New Zealand, 30(30), 178-198.
Migrant Integration Policy Index. (2019). Key findings Turkey, 2019. Erişim adresi https://www.mipex.eu/turkey
Migrant Integration Policy Index. (2020). Migrant integration policy index 2020, international key findings. Erişim adresi https://www.mipex.eu/sites/default/files/downloads/pdf/ mipex_ INTERNATIONAL_KEY_FINDINGS.pdf
Mülteciler Derneği. (2021). Türkiye’deki Suriyeli sayısı Kasım 2021. Erişim adresi https://multeciler.org.tr/turkiyedeki-suriyeli-sayisi/?gclid=CjwKCAiAtdGNBhAmEiw AWxGcUnPG9vwQNGxr-8o7s_06Avz8le_8SfXSGdZH6R2qn5bM6dYaNe4WbRo CQmcQAvD_BwE
Penninx, R. (2004). Managing Integration the European Unions Responsibilities Towards Immigrants. In Süssmuth R., & Weidenfeld, W. (Ed.) Elementsfor an EU-framework for integration policies forimmigrants (94-104). Gütersloh: Migration Policy Institute and The Bertelsmann Foundation.
Pries, L. (1999). New migration in transnational spaces, (Ed. Pries, L.), Vermont and Aldershot: Ashgate Publishing.
Saygın, S. ve Hasta, D. (2018). Göç, kültürleşme ve uyum. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 10(3), 302-323.
Schuster, L. (2003). Common sense or racism? The treatment of asylum-seekers in Europe. Patterns of Prejudice, 37(3), 233-256.
Şahin, A. ve Söylemez, A. (2017). Büyükşehir belediyesi stratejik planlarında göçle gelenler/mülteciler. A. Yatkın (Ed.), Uluslararası göç ve mülteci sorununun çözümünde kamu yönetiminin rolü: Uluslararası 11. Kamu Yönetimi Sempozyumu içinde (963-972. ss.). Elazığ. Erişim adresi http://kaysem11.firat.edu.tr/wp-content/uploads/2016/05/ KAYSEM11.pdf
Tunç, İ. (2013). Uluslararası Göç ve Göçmenlerin Sosyo-Kültürel Uyum Sorunları [PowerPoint slayt]. Erişim adresi https://www.academia.edu/5875594/Uluslararas% C4%B1_G%C3%B6%C3% A7_ve_Uyum_Sorunlar%C4%B1
Üner, S. (1972). Nüfusbilim sözlüğü. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları.
Yağmur, K., & Van de Vijver, F. J. R. (2012). Acculturation and language orientations of Turkish immigrants in Australia, France, Germany, and the Netherlands. Journal of Cross-Cultural Psychology, 43(7), 1110-1130.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
Yin, R. K. (2003). Case study research design and methods. California: Sage Publications.