Mescid-İ Aksâ’da İbadetin Faziletine Dair Rivayetlerin Değerlendirilmesi

İslâm’da ibadet, belli bir zamana ve mekâna bağlı olmaksızın her an her yerde yapılabilmektedir. Ancak ibadetin fazileti bakımından bazı zaman ve mekânlara ayrıcalık tanınmıştır. Aylar içerisinde Ramazan, günler içerisinde Cuma, geceler içerisinde Kadir, Miraç, Berat ve Regaip, diğer zamanlara nispetle daha hayırlı ve faziletli kılınmıştır. Kezâ şehirler içerisinde Mekke, Medine ve Kudüs, mescitler içerisinde ise Mescid-i Harâm, Mescid-i Nebevî ve Mescid-i Aksâ, diğer mekânlara nazaran daha mübarek ve mukaddes kabul edilmiştir. Söz konusu mescitlerde ibadetin faziletine dair çok sayıda rivayet bulunmaktadır. Bu rivayetlerin eleştirel bir yaklaşımla ele alınıp değerlendirilmesi, Müslümanların bu mescitlere atfettikleri önemin ve kudsiyetin temellendirilmesi bakımından önem arz etmektedir. Bu çalışmada Mescid-i Aksâ’da ibadetin faziletine dair Hz. Peygamber’e nispet edilen söz ve uygulamalar ele alınmış, ilgili rivayetler isnad ve metin açısından incelenip değerlendirilmiştir. Mezkûr rivayetlerin bir kısmının sahih olduğu, önemli bir kısmının ise bazı muhaddisler tarafından cerh edildiği müşahede edilmiştir. Konu ile ilgili hadisler bir bütün olarak değerlendirildiğinde, Mescid-i Haram ve Mescid-i Nebevî müstesna olmak üzere Mescid-i Aksâ’da yapılan ibadetlerin diğer mescitlere kıyasla daha faziletli olduğuna dair inanç ve kanaatlerin temelsiz olmadığı anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Hz. Peygamber, Mescid-i Haram, Mescid-i Nebevi, namaz, Beytülmakdis, Mescid-i Aksa, ibadet

Evaluation of Narrations on the Virtues of Worship at al-Aqsa Mosque

Worship in Islam can be done anywhere, at any time, regardless of a specific time and place. However, in terms of the virtue of worship, certain times and places are privileged. Ramadan, compared to other months; Friday compared to other days; and the Nights of Qadr, Miraj, Bara’at and Regaip compared to other nights, are considered more virtuous. Likewise, Makkah, Madinah and Bayt al-Maqdis compared to other cities, and particularly al-Masjid-i al-Haram, al-Masjid al-Nabawi and al-Masjid al-Aqsa compared to other mosques, are considered more blessed and sacred. There are many narrations about the virtues of worship in these mosques. The critical approach and evaluation of these narrations is of paramount importance in terms of justifying the importance and holiness that Muslims attribute to these mosques. In this study, the narrations and practices attributed to the Prophet about the virtues of worship in al-Aqsa Mosque are discussed, and related narrations are examined and evaluated in terms of isnad (chain of narration) and matn (text). It has been observed that some of the aforementioned narrations are authentic, and a considerable part have been considered weak by some hadith authority (in terms of jarh). Once the hadiths related to the subject are evaluated as a whole, it can be demonstrated that the beliefs and convictions that the worships performed in al-Aqsa Mosque - with the exception of al-Masjid al-Haram and al-Masjid alNabawi - are more virtuous compared to other mosques, are not unfounded.

Keywords:

Prophet Muhammad, al-Masjid al-Haram, al-Masjid al-Nabawi, prayer, Bayt al-Maqdis, al-Masjid al-Aqsa, Worship.,

PDF

___

Abdurrezzâk, Ebû Bekir es-San’ânî (1971-1975). el-Muṣannef, thk. Habîburrahman elA’zamî, el-Mektebü’l-İslâmî, Beyrut.
Ahatlı, Erdinç (2010). “Şakīk b. Seleme”, DİA, XXXVIII, İstanbul.
Ahmed b. Hanbel (1995-2001). Müsned, thk. Şuayb el-Arnaût v.dğr., Müessesetü’rrisâle, Beyrut.
Alparslan, Hande Nuran (2019). Üç Mescid İle İlgili Rivayetler ve Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Sabahattin Zaim Üniversitesi, İstanbul.
Altun, İsmail (2017). “Sahabe Gözünde Kudüs ve Mescid-i Aksâ”, Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi İlahiyat Tetkikleri Dergisi (İLTED), cilt: XLVII, 153-169.
Aydınlı, Abdullah (2006). Hadis Istılahları Sözlüğü, Hadisevi, İstanbul.
Beyhakī, Ebû Bekr Ahmed b. el-Hüseyn (1344-1355). es-Sünenü’l-Kübrâ (İbnü’tTürkmânî’nin el-Cevherü’n-Naḳī fi’r-Reddi ʿale’l-Beyhaḳī adlı kitabıyla birlikte), Haydarâbâd.
Beyhakī, Ebû Bekr Ahmed b. el-Hüseyn b. Alî (2003). Şuʿabü’l-Îmân, Mektebetü’rRüşd, Riyad.
Bezzâr, Ebû Bekr Ahmed b. Amr (1988-2006). Müsned, Mektebetü’l-‘Ulûm ve’l-Hikem, Medine.
Buhârî, Muhammed b. İsmâîl (2001). el-Câmi‘u’ṣ-Ṣaḥîḥ, thk. Muhammed Züheyr b. Nâsır, Dâru Tavki‘in-Necât, İstanbul.
Cezîrî, Abdurrahman (2003). Kitabü’l-Fıḳh ʿale’l-Meẕâhibi’l-Erbaʿa, 2. Baskı, Dâru’lKütübi’l-‘İlmiyye, Beyrut.
Cürâ‘î, Ebû Bekir b. Zeyd el-Cürâ‘î es-Sâlihî el-Hanbelî (2004). Tuḥfetü’r-Râki’ ve’s-Sâcid bi Aḥkâmi’l-Mesâcid, Kuveyt.
Çiftçi, Mehmet Emin (2020). “Hadislerde Kudüs ve Mescid-i Aksa”, Beytülmakdis
Araştırmaları Dergisi = Journal of Islamicjerusalem Studies = Mecelletu Dirâseti Beyti’l-Makdis, cilt: XX, sayı: 3, 319-336.
Dârekutnî, Ebü’l-Hasen Alî b. Ömer (1985). el-ʿİlelü’l-Vâride fi’l-Eḥâdîs̱İ’n-Nebeviyye, nşr. Mahfûzurrahmân Zeynullah es-Selefî, Riyad.
Ebû Dâvûd, Süleyman b. el-Eş‘as es-Sicistanî (ts.). Sünen, Dâru’l-Kitâbi’l-‘Arabî, Beyrut.
Ebû Ya‘lâ, Ahmed b. Alî el-Mevsılî (1984-1990). el-Müsned, nşr. Hüseyin Selîm Esed, Dımaşk-Beyrut.
Ebû Ya‘lâ, Ahmed b. Alî el-Mevsılî (1410/1989). el-Mucem, nşr. Hüseyin Selîm Esed. Beyrut.
Ebû Zür‘a er-Râzî, Ubeydullāh b. Abdilkerîm (1982). Kitâbü’ḍ-Ḍuʿafâʾ, nşr. Sa‘dî elHâşimî, Medine.
Elbânî, Nâsırüddin (1998). Ṣaḥîḥ-i İbn Mâce, Mektebetü’l-Maârif, Riyad.
Elbânî, Nâsırüddin (1996). Silsiletü’l-Eḥâdîs̱İ’ṣ-Ṣaḥîḥa ve Şeyʾün min Fıḳhihâ ve Fevâʾidihâ, Riyad.
Goldziher, I. (1971). Muslim Studies, (İngilizceye çev. C. R. Barber-S. M. Stern), New York Üniversitesi Yayınları, İngiltere.
Hâkim en-Nîsâbûrî, Ebû Abdillâh Muhammed b. Abdillâh (1990). el-Müstedrek ʿale’ṣṢaḥîḥayn, thk. Mustafa Abdülkādir Atâ, Dâru’l-Kütübi’l-‘İlmiyye, Beyrut.
Heyet (1997-2002). el-Mevsûʿatü’l-Fıḳhiyye, haz. Vezâretu’l-Evkaf ve’ş-Şu’ûni’lİslâmiyye, Kuveyt.
Abdurrezzâk, Ebû Bekir es-San’ânî (1971-1975). el-Muṣannef, thk. Habîburrahman elA’zamî, el-Mektebü’l-İslâmî, Beyrut.
Ahatlı, Erdinç (2010). “Şakīk b. Seleme”, DİA, XXXVIII, İstanbul.
Ahmed b. Hanbel (1995-2001). Müsned, thk. Şuayb el-Arnaût v.dğr., Müessesetü’rrisâle, Beyrut.
Alparslan, Hande Nuran (2019). Üç Mescid İle İlgili Rivayetler ve Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Sabahattin Zaim Üniversitesi, İstanbul.
Altun, İsmail (2017). “Sahabe Gözünde Kudüs ve Mescid-i Aksâ”, Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi İlahiyat Tetkikleri Dergisi (İLTED), cilt: XLVII, 153-169.
Aydınlı, Abdullah (2006). Hadis Istılahları Sözlüğü, Hadisevi, İstanbul.
Beyhakī, Ebû Bekr Ahmed b. el-Hüseyn (1344-1355). es-Sünenü’l-Kübrâ (İbnü’tTürkmânî’nin el-Cevherü’n-Naḳī fi’r-Reddi ʿale’l-Beyhaḳī adlı kitabıyla birlikte), Haydarâbâd.
Beyhakī, Ebû Bekr Ahmed b. el-Hüseyn b. Alî (2003). Şuʿabü’l-Îmân, Mektebetü’rRüşd, Riyad.
Bezzâr, Ebû Bekr Ahmed b. Amr (1988-2006). Müsned, Mektebetü’l-‘Ulûm ve’l-Hikem, Medine.
Buhârî, Muhammed b. İsmâîl (2001). el-Câmi‘u’ṣ-Ṣaḥîḥ, thk. Muhammed Züheyr b. Nâsır, Dâru Tavki‘in-Necât, İstanbul.
Cezîrî, Abdurrahman (2003). Kitabü’l-Fıḳh ʿale’l-Meẕâhibi’l-Erbaʿa, 2. Baskı, Dâru’lKütübi’l-‘İlmiyye, Beyrut.
Cürâ‘î, Ebû Bekir b. Zeyd el-Cürâ‘î es-Sâlihî el-Hanbelî (2004). Tuḥfetü’r-Râki’ ve’s-Sâcid bi Aḥkâmi’l-Mesâcid, Kuveyt.
Çiftçi, Mehmet Emin (2020). “Hadislerde Kudüs ve Mescid-i Aksa”, Beytülmakdis Araştırmaları Dergisi = Journal of Islamicjerusalem Studies = Mecelletu Dirâseti Beyti’l-Makdis, cilt: XX, sayı: 3, 319-336.
Dârekutnî, Ebü’l-Hasen Alî b. Ömer (1985). el-ʿİlelü’l-Vâride fi’l-Eḥâdîs̱İ’n-Nebeviyye, nşr. Mahfûzurrahmân Zeynullah es-Selefî, Riyad.
Ebû Dâvûd, Süleyman b. el-Eş‘as es-Sicistanî (ts.). Sünen, Dâru’l-Kitâbi’l-‘Arabî, Beyrut.
Ebû Ya‘lâ, Ahmed b. Alî el-Mevsılî (1984-1990). el-Müsned, nşr. Hüseyin Selîm Esed, Dımaşk-Beyrut.
Ebû Ya‘lâ, Ahmed b. Alî el-Mevsılî (1410/1989). el-Mucem, nşr. Hüseyin Selîm Esed. Beyrut.
Ebû Zür‘a er-Râzî, Ubeydullāh b. Abdilkerîm (1982). Kitâbü’ḍ-Ḍuʿafâʾ, nşr. Sa‘dî elHâşimî, Medine.
Elbânî, Nâsırüddin (1998). Ṣaḥîḥ-i İbn Mâce, Mektebetü’l-Maârif, Riyad.
Elbânî, Nâsırüddin (1996). Silsiletü’l-Eḥâdîs̱İ’ṣ-Ṣaḥîḥa ve Şeyʾün min Fıḳhihâ ve Fevâʾidihâ, Riyad.
Goldziher, I. (1971). Muslim Studies, (İngilizceye çev. C. R. Barber-S. M. Stern), New York Üniversitesi Yayınları, İngiltere.
Hâkim en-Nîsâbûrî, Ebû Abdillâh Muhammed b. Abdillâh (1990). el-Müstedrek ʿale’ṣṢaḥîḥayn, thk. Mustafa Abdülkādir Atâ, Dâru’l-Kütübi’l-‘İlmiyye, Beyrut.
Heyet (1997-2002). el-Mevsûʿatü’l-Fıḳhiyye, haz. Vezâretu’l-Evkaf ve’ş-Şu’ûni’lİslâmiyye, Kuveyt. Heysemî, Ebü’l-Hasen Nûrüddîn Alî b. Ebî Bekr (1994). Mecmaʿu’z-Zevâʾid ve Menbaʿu’l-Fevâʾid, nşr. Abdullah Muhammed Dervîş, Dâru’l-Fikr, Beyrut.
Hîle, Nûr (2018). “eş-Şübühât havle mekâneti’l-Mescidi’l-Aksâ fi’l-ehâdîsi’nnebeviyyeti’s-sahîhâ ve’r-red aleyhâ”, Temel İslâm Bilimleri Araştırmaları, 303-329.
İbn Ebî Hâtim, Ebû Muhammed Abdurrahmân b. Muhammed er-Râzî (1952-1953). elCerḥ ve’t-Taʿdîl, Beyrut.
İbn Ebî Şeybe, Ebû Bekir Abdullah b. Muhammed İbrâhîm el-Absî el-Kûfî (2006). elMuṣannef fi’l-Eḥâdîs̱ve’l-Âs̱âr, thk. Muammed ‘Avvâme, Dâru Kurtuba, Beyrut.
İbn Hacer el-Askalânî, Ebü’l-Fazl Şihâbüddîn Ahmed b. Alî (2000). Taḳrîbi’t-Tehẕîb, thk.
Hassan Abdul-Mennan, Beytü’l-Efkâri’d-Devliyye, Amman.
İbn Hacer el-Askalânî, Ebü’l-Fazl Şihâbüddîn Ahmed b. Alî (1995). Telḫîṣü’l-Ḥabîr fî Taḫrîci Eḥâdîs̱İ’r-Râfiʿiyyi’l-Kebîr, Kurtuba.
İbn Hacer el-Askalânî, Ebü’l-Fazl Şihâbüddîn Ahmed b. Alî (1379). Fetḥu’l-Bârî bi-Şerḥi Ṣaḥîḥi’l-Buḫârî, nşr. Muhammed Fuâd Abdüllbaki-Muhibbüddin el-Hatîb, Dârü’lMa´rife, Beyrut.
İbn Hazm, Ebû Muhammed Alî b. Ahmed el-Endelüsî el-Kurtubî (1347-1352). el-Muḥallâ, thk. Ahmed Muhammed Şâkir, Kahire.
İbn Hibbân, Ebû Hâtim Muhammed (1992). Kitâbü’l-Mecrûḥîn mine’l-Muḥaddis̱În ve’ḍḌuʿafâʾ ve’l-Metrûkîn, thk. Mahmûd İbrâhim Zâyed, Beyrut.
İbn Hibbân, Ebû Hâtim Muhammed (1975). Kitâbü's̱-S̱iḳāt, thk. Şerefüddîn Ahmed, Dâru’l-fikr, b.y.
İbn Hibbân, Ebû Hâtim Muhammed (1993). Ṣaḥîḥu İbn Ḥibbân bi Tertîb-İ İbn Belbân, Beyrut.
İbn Kesîr, Ebü’l-Fidâ’ İsmâil b. Ömer (1996-1999). el-Bidâye ve’n-Nihâye, thk. Abdullah b. Abdi’l-Muhsin et-Türkî, Dâru Hicr, Cîze.
İbn Kesir, Ebü’l-Fidâ’ İsmâil b. Ömer (2000). Tefsîrü’l-Ḳurʾâni’l-ʿAzîm, thk. Mustafa Seyyid Muhammed v.dğr., Kahire.
İbn Mâce, Ebû Abdillah Muhammed b. Yezîd (1981). Sünen, İstanbul.
İbn Teymiyye, Ebü’l-Abbâs Takıyyüddîn Ahmed b. Abdilhalîm el-Harrânî (2005),
Mecmû‘atü’l-Fetâvâ, thk. Enver el-Bâz - Âmir el-Cezzâr, 3. Baskı, Dâru’l-vefâ, Riyad.
İbnü’l-Irâkī, Ebû Zür‘a Veliyyüddîn Ahmed b. Abdirrahîm el-Kürdî el-Mihrânî (ts.). Ṭarḥu’t-Tes̱rîb fî Şerḥi’t-Taḳrîb, Beyrut.
Karadavi, Yusuf (2010). Her Müslümanın Ortak Davası Kudüs, Nida Yayıncılık, İstanbul.
Makdisî, Ebû Abdillâh Ziyâüddîn Muhammed b. Abdilvâhid (1988). Feżâʾilü Beyti’lMaḳdis, nşr. Muhammed Mutî‘ el-Hâfız, Dımaşk.
Makdisî, Ebü’l-Meâlî Müşrif b. Müreccâ (2002). Feżâʾilü Beyti’l-Maḳdis, thk. Eymen Nasruddîn el- Ezherî, Dâru’l-Kütübi’l-‘İlmiyye, Beyrut.
Makdisî, Ebû Mahmûd Şihâbüddîn Ahmed b. Muhammed (1994). Müs̱îrü’l-Ġarâm ilâ Ziyâreti’l-Ḳuds ve’ş-Şâm, nşr. Ahmed el-Hatîmî, Beyrut.
Mübârekpûrî, Ebü’l-Ulâ Muhammed Abdurrahmân b. Abdirrahîm (ts.). Tuḥfetü’lAḥveẕî Şerḥu Câmiʿi’t-Tirmiẕî, Dâru’l-fikr, Beyrut.
Münâvî, Zeynüddîn Muhammed Abdürraûf (1356, 1357). Feyżü’l-Ḳadîr Şerḥu’l-Câmiʿi’ṣṢaġīr, Kahire.
Münzirî, Ebû Muhammed Zekiyyüddin Abdülazim b. Abdülkavi (2004). et-Terġīb ve’tTerhîb, thk. Nâsıruddîn el-Elbâni, Riyâd.
Müslim, Ebü’l-Hüseyn b. Haccâc (1998). Ṣaḥîḥ, Beytü’l-Efkâri’d-Devliyye, Riyad.
Nesâî, Ahmed b. Şu‘ayb (1986). Sünen, thk. Abdülfettah Ebû Gudde, Mektebü’lMatbû‘âti’l-İslâmiyye, Haleb.
Örenç, Aşır (2016). “Kudüs ve Mescid-i Aksa'nın Faziletine Dair Hadisler ve Yorumu”, Türk- İslâm Medeniyeti Akademik Araştırmalar Dergisi, 133-150.
Özçelik, Fikret (2020). Hadis Usûlünde Râvi Değerlendirme Metodu–İbn Ebî Hâtim Örneği-, İstanbul.
Özçelik, Fikret (2018). “Hz. Peygamber’in Beytülmakdis Tasavvuru”, Kudüs ve Mescid-i Aksa, 237-259.
Sâlih er-Rüfâ‘î, İbn Hâmid b. Saîd (1993). el-Eḥâdîsü’l-Vâride fî Feżâili’l-Medine, Medine.
Süyûtî, Ebü’l-Fazl Celâlüddîn Abdurrahmân b. Ebî Bekr eş-Şâfiî (1971). el-Câmiʿu’ṣ-Ṣaġīr, Dâru’l-Kütübi’l-‘İlmiyye, Beyrut.
Şener, Mehmet (2001). “İʿtikâf”, DİA, XXIII, İstanbul.
Şener, Mehmet (1993). “Cami-Dini Hükümler”, DİA, VII, İstanbul.
Şevkânî, Ebû Abdillâh Muhammed b. Alî es-San‘ânî el-Yemenî (2005). Neylü’l-Evṭâr min Esrâr-İ Münteḳa’l-Aḫbâr, thk. Ebû Muâz Târık b. İvadullah b. Muhammed, Riyad.
Taberânî, Ebü’l-Kāsım Süleymân b. Ahmed (1995). el-Muʿcemü’l-Evsaṭ, nşr. Târık b. İvazullah - Abdülmuhsin b. İbrâhim el-Hüseynî, Kahire.
Taberânî, Ebü’l-Kāsım Süleymân b. Ahmed (ts.). el-Muʿcemü’l-Kebîr, thk. Hamdî Abdülmecîd es-Selefî, Mektebtü İbn Teymiyye, Kahire.
Tahâvî, Ebû Ca‘fer Ahmed b. Muhammed el-Mısrî (1914). Müşkilü’l-Âs̱âr, Haydarâbâd.
Tirmizî, Ebû İsa Muhammed b. İsâ (1981). Sünen, nşr. Ahmed Muhammed Şâkir, İstanbul.
Ya´kūbî, Ebü’l-Abbâs Ahmed b. Ebî Ya‘kūb İshâk (1993). Târîhu’l-Ya´kūbî, thk. Abdulemîr Mihnâ, Beyrut.
Yazıcı, Hafize (2016). “Üç Mescid Dışında Dini Amaçlı Yolculuk Yoktur” Hadisi ve Çağdaş Hadis Tartışmalarındaki Yeri, (V. Türkiye Lisansüstü Çalışmalar Kongresi Bildiriler Kitabı 3), 15-16.
Yusuf, Ahmed (1998). “Tahrîcu ehâdîsi fezâili Beyti’l-Makdis ve’l-Mescidi’l-Aksâ”, Beytülmakdis Araştırmaları Dergisi = Journal of Islamicjerusalem Studies = Mecelletu Dirâseti Beyti’l-Makdis, cilt: I, sayı: 2, 51-94.
Zehebî, Ebû Abdillâh Şemsüddîn Muhammed b. Ahmed ed-Dımaşkī (ts.). Mîzânü’lİʿtidâl, nşr. Ali Muhammed el-Bicâvî, Dâru’l-Ma‘rife, Beyrut.
Zehebî, Ebû Abdillâh Şemsüddîn Muhammed b. Ahmed ed-Dımaşkī (1981-1985).
Siyeru Aʿlâmi’n-Nübelâʾ, thk. Şuayb el-Arnaût v.dğr., Beyrut.
Zerkeşî, Ebû Abdillâh Bedrüddîn Muhammed b. Bahâdır et-Türkî el-Mısrî (1999). İʿlâmü’s-Sâcid fî Aḥkâmi’l-Mesâcid, nşr. Ebü’l-Vefâ Mustafa el-Merâgī, Vezâretü’levkāfi’l-Mısriyye, Kahire