Effect of Zafirlukast on Hyperplastic Rhinosinusitis A 70-year-old male with a history of nasal congestion, rhinorrhea, sinusitis and asthmatic attacks since he was 50 years old was followed-up in our clinic as a diagnosis of aspirin triad for 9 years, during which a variable medications and treatment protocols including oral prednisolone, usually in a maintainance dose of 10 mg on the other day but sometimes given in doses of 40-50 mg/day within short intervals, inhaler and nasal steroids and bronchodilators and ketotifen and also classic sinusitis therapies consisting of antibiotics, antihistaminics and nasal vasoconshictors were administered to him. Although his asthmatic symptoms partially resolved, pansinusitis, nasal polyps and nasal congestion persisted. Zafirlukast which is a leukotrien receptor antagonist (LTRA) was added to therapy in a dose of 20 mg bid and control paranasal sinus CT scans taken after two months revealed almost complete aeration of boüı maxillary and sphenoid sinuses with partial aeration of left frontal sinus and also there was a marked decrease in previous soft tissue lesions located in middle meatus resulting near-normalisation of nasal passages. Also, his nasal complaints decreased. To our knowledge, our case is the first case showing effectivity of LTRA on hyperplastic rhinosinusitis in literature. 50 yaşından beri şiddeUi burun tıkanıklığı ve astmatik atakları olan. 9 yıldır kliniğimizde aspirin triadı tanısı ile izlenen, zaman zaman 40-50 mg'ye çıkılan gün aşın 10 mg idame prednisolon tedavisinin yanında ketotifen, inhaler ve nasal topikal steroid ve bron-kodilatörler uygulanan 70 yaşındaki erkek hastaya birçok kere de antibiyotikler, an-tihistaminikler ve vazokonstriktör içeren burun damlalarından kurulu klasik sinüzit tedavileri verildi. Bu tedavilerle astmatik ataklarda azalma olmasına karşılık pansinüzit. nazal polipler ve burun tıkanıklığı şikayetlerinde hiçbir zaman belirgin gerileme olmadı. Tedaviye bir lökotrien reseptör antagonisti (LTRA) olan zafirlukast 2x20 mg/gün eklendi. 2 ay sonra çekilen sinüs tomografisinde her iki maksiller ve sfenoid sinüslerde havalanmanın tama yakın arttığı, daha önce saptanan yumuşak doku değerlerinin kaybolduğu, sol frontal sinüste bir miktar havalanmanın seçilebildiği dikkati çekti. Ayrıca orta meatuslardaki yumuşak doku lezyonlannın tamamen gerilemesine bağlı olarak pasajdaki açıklığın normalleştiği görüldü. Hastanın burun şikayetleri de belirgin olarak azalmıştı. Kaynaklarda lökotrien reseptör antagonistleri ile düzelen hiperplastik rinosinüzit vakasına rastlanmadı.