Encephaloceles t/ The medical records of patients at our Neurosurgery Clinic (Ondokuz Mayıs University, Medical Faculty, Department of Neurosurgery) treated for encephalocele repair were re¬viewed to determine the clinical, pathological, radiological features, the outcome of these lesions, in total, 43 children were cared for between 1982 and 1992. Meningo¬celes in the anterior part of the head were found in eight infant (four boys and four girls), and accounted for 20% of all encephaloceles. They consisted of four frontoeth¬moidal, three basal, one anterior fontanel encephaloceles. There was no operative mor¬tality in this group. Eight children with anterior encephaloceles were without neurolo¬gical deficits on follow-up review. Posterior encephaloceles were found in 35 infants (11 boys and 24 girls), and accounted for 80% of all encephaloceles. They consisted of two interperiatal and thirty-three occipital encephaloceles. Four patients (11.42%) with occipital encephaloceles who underwent surgery died postoperatively. Associated mal¬formations were common in this group. Computerized tomography may enable sharp identification of bony defect, hydrocephalus and associated brain deformity. The prog¬nosis of patients with encephalocele depends on the amounts of cerebral tissue displa¬ced extracranially, the association of major brain anomalies, and the presence of hyd¬rocephalus. Ondokuz Mayıs üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroşirurji Anabilim dalında 1982-1992 yılları arasında, ensefalosel defektinin tamiri amacıyla cerrahi girişim uygulanan 43 hastanın kayıtlan, bu tür anomalilerin klinik, patolojik ve radyolojik bulgularını ince-lemek, cerrahi tedavi sonuçlannı değerlendirmek ve birlikte bulunan konjenital ano-malileri ortaya çıkarmak amacıyla yeniden gözden geçirildi. Toplam 43 olgunun seki-zinde anterior, otuzbeşinde ise posterior lokalizasyonlu ensefalosel vardı. Sekiz anterior ensefaloselin dördü frontoethmoidal, üçü basal, biride anterior fontanel lokali¬zasyonlu idi. Bu grupta operasyona bağlı mortalité yoktu. Bu olguların postoperatif ta¬kiplerinde rekürrens veya nörolojik defisit gözlenmedi. Posterior ensefalosellerin ikisi interpariatal, otuzüçü ise oksipital bölgede lokalize idi. Oksipital ensefaloseli olan dört hasta (%11), postoperatif dönemde eksitus oldu. Birlikte bulunan konjenital anomali¬ler, posterior ensefalosel olgularında oldukça yaygındı. Postoperatif komplikasyonlar; ensefalomeningoselde, iki olguda hidrosefali, birer olguda gastroenterit ve aspirasyon pnömonisi şeklinde iken, ensefalomeningomyeloselde, altı olguda hidrosefali, birer ol¬guda intraventriküler kanama, sepsis, renal yetmezlik şeklinde sıralanıyordu. Ensefalosellerde klasifikasyonun doğru olarak yapılması ve birlikte bulunan konjenital ano¬malilerin ortaya çıkarılması, cerrahi girişimin planlanması ve yönlendirilmesinde oldukça yararlıdır.