Peritoneal Therapy Modalities in the Treatment of Cancer After the initial studies by Rose and Palmer in 1955, a wide variety of therapeutic drugs are administered into the peritoneal cavity as an entry to the body and as a localized treatment. The rationale for this approach is provided in many studies for at least In malignancies with tendencies to spread along peritoneal surfaces such as mesothelioma and ovarian carcinoma. Similarly, intraperitoneal chemotherapy was shown to be effective in the palliation of intractable malign ascites. The potential pharmacokinetic advantage of intraperitoneal versus intravenous administration has been demonstrated for increasing number of chemotherapeutics and biological response modifiers in the recent years. Furthermore, various advantages of drug resistance modifiers with peritoneal administration has also been shown. These observations may lead to new insights on combining chemotherapy with drug modifiers, biological response modifiers and intraperitoneal administration. 1955"tekl Rose ve Palmer'in öncü çalışmalarından bu yana giderek artan sayıda ilaç için peritoneal boşluk ilaç giriş yeri ve/veya uygulanım alanı olarak denenmiştir. Özellikle pe¬ritona sınırlı yayılım eğilimi gösteren over kanseri ve mezotelyoma gibi tümörlerde ve diğer tedavilere dirençli malign asit olgularının palyasyonunda intraperitoneal ke-moterapi yaklaşımının etkinliği çeşitli çalışmalarda gösterilmiştir. Çeşitli kemoterapötik ve biyolojik cevap değiştiricileri için intraperitoneal yolun intravenöz yola karşı sağladığı farmakokinetik yararlanım avantajı son senelerde hesaplanmıştır. Ayrıca kanser kemoterapisindeki çok ilaca direnci kırmayı sağlayan kemosensitizerlerin intraperitoneal kullanım ile daha avantajlı olarak kullanılabileceğini gösteren öncü çalışmalar rapor edil¬meye başlanmıştır. Tüm bu gözlemler kemoterapi, direnç kemosensitizerleri ve biyolojik cevap değiştiricileri için intraperitoneal yolun yeni ufuklar açabileceğini des¬teklemektedirler.