Muhammed İkbal ÇATAL, Hüseyin BAYKAL, Adil BAKOĞLU

Ovit Yaylasının (İkizdere-RİZE) Botanik Kompozisyonunun Belirlenmesi

Bu çalışma Rize ili İkizdere ilçesine bağlı Ovit yaylasında 2019 yılında, Lup metoduyla yapılmıştır. Çalışmada toprağı kaplama ve botanik kompozisyon oranları ve mera durum sınıfı incelenmiştir. Çalışma sonucunda; 6 buğdaygil, 4 baklagil ve 35 tane de diğer familyadan bitkiler tespit edilmiştir. Çalışma alanının toprağı kaplam oranı 63,4; botanik kompozisyonda buğdaygillerin oranı %39,35, baklagillerin oranı %6,61 ve diğer familyaların oranı da %54,04 olarak tespit edilmiştir. Merada en yaygın bulunan ilk üç tür sırasıyla; Festuca woronowii subsp. turcica (%17,66), Nardus stricta (%13,90) ve Sibbaldia parviflora var. parviflora (%12,80) olmuştur. 1,976 mera derecesi ile meranın durumu çok zayıf olarak belirlenmiştir. Başta kontrollü otlatma ve üstten tohumlama olmak üzere diğer ıslah yöntemlerinin birlikte uygulanması sonucuna varılmıştır.

Keywords:

Ovit yaylası toprağı kaplama oranı, botanik kompozisyon, mera durumu,

PDF

___

Anonim. (2008). Türkiye’nin çayır ve mera bitkileri. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları, 468 s.
Anonim. (2018). Rize Mera Alanı. https://rize.tarim.gov.tr/Menu/13/Ekonomi (24.03.2019).
Anonim. (2019). T.C. Başbakanlık Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü, Rize İl Müdürlüğü Kayıtları.
Aydın, İ. & Uzun, F. (2002). Çayır-mera amenajmanı ve ıslahı. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Kitabı, Samsun.Babalık, A.A. & Ercan, A. (2018). Eskişehir ili Karaören köyü merasının vejetasyon özelliklerinin belirlenmesi. Türkiye Ormancılık Dergisi, 19(3): 246-251.
Babalık, A.A. & Fakır, H. (2017). Korunan ve otlatılan mera alanlarında vejetasyon özelliklerinin karşılaştırılması: Kocapınar Merası örneği. Türkiye Ormancılık Dergisi, 18(3): 207-211.
Babalık, A.A. & Sarıkaya, H. (2015). Isparta ili Zengi Merasında ot verimi ve botanik kompozisyonun tespiti üzerine bir araştırma. Türkiye Ormancılık Dergisi, 16(2): 96-101.
Bakoğlu, A. (1999). Otlatılan ve Korunan İki farklı Mera kesiminin Bazı Toprak ve Bitki Örtüsü Özelliklerinin Karşılaştırılması. Atatürk Üniv. Fen Bil. Ens. Tarla Bit. Anabilim Dalı (Doktora Tezi), Erzurum.
Baykal, H. & Atamov, V. (2016). Floristic diversity in Bashemsin Valley of Kackar Mountains National Park of Rize, Turkey. Pakistan Journal of Botany, 48 (5):1871-1876.
Baykal, H. & Atamov, V. (2017). Ethnobotanical Documentationof Plants of Başhemşin Valley, Kaçkar Mountains National Park, Rize, Turkey. Bangladesh Journal of Botany, 46(2),767-773.
Baykal, H. & Atamov, V. (2018). Isırlık Doğa Parkı ve çevresinin florası, Ot Sistematik Botanik, 25(2), 151-170.
Baykal, H., Atamov, V. & Yüksek, T. (2018). Flora of Tunca Valley Natural Park and environs (Ardeşen-Rize/Turkey)", Biological Diversity and Conservation, 11, 6-24.
Baykal, H. (2019). Flora of Akyamaç Waterfall Natural Park and environs (Rize/Turkey), Biological Diversity and Conservation, 12, 128-137. DOI: 10.5505/biodicon.2019.98608.
Bilgin, F. & Özalp, M. (2016). Yükselti değişimlerinin orman üstü meraların vejetasyon yapısı ve toprak özellikleri üzerine etkilerinin irdelenmesi. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Cilt: 17, Sayı:2, Sayfa:135-147.
Carlier, L., De Vliegher, D., Van Cleemput, O. & Boeckx, P. (2005). Importance and functions of European grasslands. Commun Agric. Appl. Biol. Sci. 70 :5-15.
Çınar, S., Hatipoğlu, R., Avcı, M., Yücel, C. & İnal, İ. (2019). Adana İli Tufanbeyli İlçesi Meralarının Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma. KSÜ Tarım ve Doğa Derg 22(1):143-152, DOI: 10.18016/ksutarimdoga.vi.448421
Çobanoğlu, M. (2012). Güneysu- Çağrankaya arası bölgenin flora ve vejetasyonu, Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Rize, Türkiye, 153s.
Davis, P.H. (1965-1985). Flora of Turkey and The East Aegean Islands, Vol. 1-9, Edinburgh University Press,Edinburgh.
Davis, P.H., Mill, R.R. & Tan, K. (1988). Flora of Turkey and The East Aegean Islands, Vol. 10, Edinburgh University Press, Edinburgh.
Gökkuş, A., Koç, A. & Çomaklı, B. (1993). Çayır-mera uygulama kılavuzu. A.Ü.Ziraat Fakültesi Yayınları No:142, A.Ü. Ziraat Fakültesi Ofset Tesisi, Erzurum.
Gökkuş, A. (1994). Türkiye’nin Kaba Yem Üretiminde Çayır-Mera ve Yem Bitkilerinin Yeri ve Önemi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 25: 250-261.
Gökkuş, A., Koç, A. & Çomaklı, B. (1995). Çayır-mera uygulama kılavuzu. A.Ü.Ziraat Fakültesi Yayınları No:142, A.Ü. Ziraat Fakültesi Ofset Tesisi, Erzurum. (Geliştirilmiş 2. Baskı).
Gür, M. & Altın, M. (2015). Trakya yöresinde farklı kullanım geçmişine sahip meraların florastik kompozisyonlarının bazı özellikleri. Anadolu Tarım Bilim. Derg, 30, 60-67. doi: 10.7161/anajas.2015.30.1.60-67
İspirli, K., Alay, F., Uzun, F. & Çankaya, N. (2016). Doğal Meralardaki Vejetasyon Örtüsü ve Yapısı Üzerine Otlatma ve Topografyanın Etkisi. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 3(1), 14-22.
Okatan, A. & Yüksek, T. (1997). Aşırı Otlatılan Mera Parsellerinde Adi Korunga (Onobrychis viciifolia Scop.)’nın Yetiştirilmesi ve Verim Potansiyeli Üzerine Araştırmalar. Türkiye 2. Tarla Bitkileri Kongresi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Samsun, s.492-498.
Sürmen, M. & Kara, E. (2018). Aydın ili ekolojik koşullarında farklı eğimlerdeki mera vejetasyonlarının verim ve kalite özellikleri. Derim, 35, (1): 67-72, doi:10.16882/derim.2018.343428
Süzen, A. (2017). Ambarlık Yaylası (Çamlıhemşin/Rize)'nın florası ve vejetasyonu. Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Rize, Türkiye, 172s.
Tosun, F. (1968). Doğu Ana dolu Kıraç Meralarının Islahında Uygulanabilecek Teknik Metodların Tesbiti Üzerine Bir Araştırma. Zirai Araştırma Enstitüsü Araştırma Bülteni No: 29, Ankara.
TÜİK. (2019). Bitkisel Üretim İstatistikleri. http://www.tuik.gov.tr (30 Temmuz 2019).
Uzun, F., Alay, F. & İspirli, K. (2016). Bartın İli Meralarının Bazı Özellikleri. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 3(2), 174-183.
Yavuz, T. & Sürmen, M. (2016). Vegetation features of alpine and subalpine rangelands in Eastern Black Sea region. Scientific Papers Series A Agronomy, 54:474-477.