Keynes, Genel Teori’den kısa bir süre sonra “finans güdüsüyle para talebi” kavramını ortaya atmış ve incelemiştir. Yatırım kararı, yatırımlar tamamlamadan yani tasarruflar ortaya çıkmadan önce, devam etmekte olan yatırım faaliyetini sonucu olarak, geçici bir paraa talebini gerektirir ki, bu; finans güdüsüyle para talebidir. Paranın finans güdüsüyle talebi kavramı, Keynes’in analizinde para arzını içselleştirmekte ve diğer bazı önemli sonuçlara yol açmaktadır. Bu makalenin yazılış nedeni sözkonusu sonuçları irdelemektir.

The introduction of the “finance motive”, shortly after the publication of the General Theory, arose in connection with the debate on interest rate determination between J.M.Keynes and D.H.Robertson. Keynes added the “finance motive” to his other reasons for demanding money (ultimate liquidity) as the “coping stone” for his liquidity preference theory. As an example, if profit expectation increase, entrepreneurs will demand more investment goods and willingly enter into more forward contracts to produce capital if they can obtain the finance. Once this finance motive is introduced, the demand for money can change as a consequence of a change in planned spending (aggregate demand) of any kind. Then the income velocity of money is subject to more volatility while the real end monetary sectors of the economy become necessarily intertwined.