Çalışan Bağlılığı ve RADAR İlişkisi: Swissotel Büyük Efes İzmir Örneği

Bu çalışmanın amacı; RADAR (Results, Approachs, Deploy, Assess And Refine) uygulaması ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişkinin araştırılmasıdır. Araştırmanın ana sorunsalı “RADAR uygulamaları ile çalışan bağlılığı arasında nasıl bir ilişki vardır?” şeklinde belirlenmiştir. Çalışmada, araştırmanın amacına ve kapsamına uygun olarak nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırmada amaca uygun olarak nitel araştırma desenlerinden durum çalışması deseni ve bütüncül tekli durum deseni tercih edilmiştir. Çalışmada, RADAR uygulamalarının örgütsel bağlıkla olumlu bir ilişkisi olduğu ve gerek yöneticiler gerekse çalışanlar düzeyinde örgütsel bağlılığı arttırdığı bulgulanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

EFQM, RADAR, örgütsel bağlılık, otel, çalışan

Relationship Between Employee Engagement and RADAR: The Case of Swissotel Grand Efes İzmir

The aim of this study is to investigate the relationship between RADAR application and organizational commitment. The main problem of the research determined as “What is the relationship between RADAR practices and employee engagement?” In the study, qualitative research method was used in accordance with the purpose and scope of the research. In accordance with the purpose of the research, case study pattern and holistic single case pattern were preferred from qualitative research patterns. It was found that RADAR practices has a positive relationship with organizational commitment and increase organizational commitment both at the level of managers and employees.

Keywords:

EFQM, RADAR, organizational commitment, hotel, employee,

PDF

___

Alagöz, G., (2009). Otel İşletmelerinde Toplam Kalite Yönetiminin Uygulanabilirliği: 4 ve 5 Yıldızlı Kıyı ve Şehir Otellerinde Bir Uygulama. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
Allen, N. J. ve Meyer, J. P. (1996). Affective, Continuance, and Normative Commitment to the Organization: An Examination of Construct Validity, Journal of Vocational Behavior, 49, 252-276.
Amin, M., Aldakhil, A.M., Wu, C., Rezaei, S. ve Çobanoğlu, C. (2017). The Structural Relationship Between TQM, Employee Satisfaction and Hotel Performance. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 29 (4), 1256-1278.
Balay, R. (2014). Örgütsel Bağlılık. Ankara: Nobel Yayınevi.
Becker, H.S. (1960). Notes on the Concept of Commitment, American Journal of Sociology, 66 (1), 32-40.
Bekar, A., (2015). EFQM Mükemmellik Modeli ve Gelir İdaresi'nde Gelirin Mükemmel İdaresi (GEMİ) Projesi. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Büyüköztürk, Ş. (2012). Örnekleme Yöntemleri. http://w3.balikesir.edu.tr/~msackes/wp/wp-content/uploads/2012/03/BAY-Final-Konulari.pdf Erişim: 10.04.2020
Castilla, J. ve Ruiz, O. (2008). EFQM Model: Knowledge Governance and Competitive Advangate. Journal of Intellectual Capital, 9 (1), 133-156.
Cohen, A. (1996). On The Discriminant Validity of the Meyer and Allen Measure of Organizational Commitment: How Does it Fit with the Work Commitment Construct?, Educational and Psychological Measurement, 56 (3), 494-503.
Davies, J. (2004). The Implementation of the EFQM Model in Academic Units of United Kingdom Universities. United Kingdom: University of Salford Management Research Instıtute.
EFQM (2012). EFQM Excellence Model. https://www.qualityscotland.co.uk/sites/default/files/efqm/EFQM%20Excellence%20Model%20Book%202013.pdf Erişim: 10.02.2020
Etzioni, A. (1975). Comparative Analysis of Complex Organizations. London: The Free Press.
Finn, M. Elliott-White, M. ve Walton, M. (2000). Tourism & Leisure Research Methods: Data Collection, Analysis and Interpretation. Edinburgh: Pearson Education.
Grusky, O. (1966). Career Mobility and Organisaitonal Commitment. Admimistrative Science Quarterly, 10 (4), 489-503.
Jaros, S. (2007). Meyer and Allen Model of Organizational Commitment: Measurement Issues, The Icfai of Journal of Organizational Behavior, VI (4), 7-25.
Jurburg, D., Viles, E., Tanco, M. ve Mateo, R., (2017). What Motivates Employees to Participate in Continius İmprovement Activities?. Total Quality Management & Business Excellence, 28 (13), 1469-1488.
KALDER (2020). EFQM Mükemmellik Modeli. http://www.kalder.org/ efqm_mukemmellik_modeli Erişim: 02.04.2020
KALDER (2016). 2016 Türkiye Mükemmellik Ödülleri. http://www.kalder.org/upload/files/PDF/TMO_Odul_Kitaplari/odul_kitap_2016.pdf Erişim: 04.04 2020
KALDER (2006). Mükemmelliğe Yolculuk. http://www.kalder.org/upload/files/PDF/myolculuk2016.pdf Erişim:15 .04.2020
Kanter, R.M. (1968). Commitment and Social Organızation: A Study of Commitment Mechanisms in Utopian Communities, American Sociological Review, 33 (4), 499-517.
Kapoor, S ve Meachem, A. (2012). Employee Engagement- A Bond between Employee and Organisation, Amity Global Business Review, February, 14-21.
Le Compte, M.D. ve Goetz, J.P. (2002). Problems of Reliability and Validity in Ethnographic Research, Review of Educational Research Spring, 52 (1), 31-60.
Leech, N. ve Onwuegbuzie, A.J. (2007). A Call for Qualitative Power Analyses, Quality & Quantity, 41 (1), 105-121.
Liu, Y. ve Ko, P. (2017). A Modified EFQM Excellence Model for Effective Evaluation in the Hotel Industry, Total Quality Management & Business Excellence, 1, 1-11.
Mariscal, M. A., Herrero, S. G., Otero, A. T. (2012). Assessing safety culture in the Spanish nuclear industry through the use of working groups. Safety Science, 50 (5), 1237–1246.
Meyer, J. P ve Allen, N. J. (1991). A Three-Component Conceptualization of Organizational Commitment. Human Resource Management Review. 1(1), 61-89.
Meyer, J. P., Allen, N. J. ve Smith, C. A. (1993). Commitment to Organizations and Occupations: Extension and Test of a Three-Component Conceptualization, Journal of Applied Psychology, 78 (4), 538-551.
Meyer, J. P. ve Allen, N. J. (1997). Commitment in the Workplace: Theory, Research, and Application. America: Sage Publications.
Meyer, J. P ve Maltin, R. E. (2010). Employee Commitment and Well-being: A Critical Review, Theoretical Framework and Research Agenda, Journal of Vocational Behavior, 77, 323–337.
Meyer, J. P., Stanley, D. J., Herscovitch L. ve Topolnytsky, L. (2002). Affective, Continuance, and Normative Commitment to the Organization: A Meta-analysis of Antecedents, Correlates, and Consequences, Journal of Vocational Behavior, 61, 20–52.
Mowday, R., Steers, R. ve Porter L. (1979). The Measurement of Organisational Commitment. Journal of Vocational Behaviour, 2 (14), 224-247.
O’Reilly, C. ve Chatman, J. (1986). Organizational Commitment and Psychological Attachment: The Effects of Compliance, Identification, and Internalization on Prosocial Behavior, Journal of Applied Psychology, 71 (3), 492-499.
Örücü, E. ve Kışlalıoğlu, R. (2014). Örgütsel Bağlılık Üzerine Bir Alan Araştırması, Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 10 (22), 45-65.
Özdemir, M. (2010). Nitel Veri Analizi: Sosyal Bilimlerde Yöntembilim Sorunsalı Üzerine Bir Çalışma, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 323-341.
Patton, M.Q. (2002). Qualitative Research and Evaluation Methods. USA: Sage Publications.
Reichers, A. (1985). A Review and Reconceptualization of Organizational Commitment, Academy of Management Review, 10 (3), 465-476.
Sepetçioğlu, O., (2013). Konaklama İşletmelerinde EFQM Mükemmellik Modeli: İstanbul'da Bir Uygulama. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
Sokovic, M., Pavletic, D. ve Pipan, K. (2010). Quality Improvement Methodologies-PDCA Cycle, RADAR Matrix, DMAIC and DFSS. Journal of Achievements in Materials and Manufacturing Engineering, 43 (1), 467-483.
Suarez, E., Calvo-Mora, A. ve Roldan, J., (2016). The Role of Strategic Planning in Excellence Management Systems, European Journal of Operational Research, 248 (2016), 532-542.
Sürgevil, O. (2007). Çalışma Yaşamında Örgütsel Bağlılık (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Swissotel (2015). Swissotel Sustainability Report. https://www.swissotel-sustainability.com/Cms_Data/Contents/Swissotel/Media/Files/Swissotel-Sustainability-Report_2015.pdf Erişim: 25.02.2020
Şencan, H. (2005). Sosyal ve Davranışsal Ölçümlerde Güvenilirlik ve Geçerlilik. Ankara: Seçkin Yayıncılık Sanayi ve Ticaret A.Ş.
Urk, M. (2015). İçsel Pazarlama Uygulamalarının Çalışan Bağlılığı ile Müşteri ve Şirket Performansına Etkisinin Analizinde Kişilik Özelliklerinin Düzenleyici Rolü (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Uygur, A ve Sümerli, S. (2013). EFQM Excellence Model, International Review of Management and Business Research, 2 (4), 980-993.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Arastirma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Kitabevi.
Yin, R.K. (2003). Case Study Researh: Design and Methods. California: Sage Publications.