Tülay TOZAR, Tülay AYAŞLIGİL

Doğal kaynakların sürdürülebilirliği için geliştirilen ekolojik planlama yöntemleri

Planlamada doğal çevre ve doğal mekanlar korumacı bir yaklaşımla ele alınmadığından bozulmakta ve yok olmaktadır. Özellikle doğal mekanların kullanımında planlama sürecinde kaynakların korunması, geliştirilmesi ve sürdürülebilirliğin sağlanması mümkündür. Bunun aracı ekolojik planlamadır. Ekosistemleri koruyarak kullanımında tek araç ekolojik planlama yöntemidir. Bu yüksek lisans tezi kapsamında doğal sistemler, birbirleriyle olan ilişkileri ve insan kullanımına bağlı olarak ortaya çıkabilecek çevresel etkiler irdelenmiştir. Ekolojik planlama yönteminin doğuşu, ülke ve kişilere göre gelişimi ortaya konulmuştur. Bu yöntem için geliştirilen teknikler, farklılık ve benzerlikleri bakımlarından değerlendirilmiş, ekolojik planlamanın doğa koruma açısından önemi vurgulanmıştır. Bu irdelemeler ışığında doğa koruma yaklaşımlı planlama sürecinde izlenecek yollar önerilmiştir.

Ecological planning methods for sustainable managemet of natural resources

Natural environments and sites are vanishing or getting frustrating since no conservative approaches have been applied in planning process. Preservation, development, and sustainability of the resources are possible, particularly in the use of natural sites, which can be achieved by ecological planning, the only instrument iti planning without destructing ecosystems. In this study, natural systems, their interactions with each other, and environmental effects due to human activities have been examined. Existing of ecological planning approach and techniques developed according to nations and people have been suggested. These techniques have been taken into account regarding similarities and differences, emphasizing ecological planning in terms of natural conservation. As a result, methods to be followed have been given with all these studies above.

PDF

___

Ayaşlıgil, T., 2005. Ekolojik Yaklaşımlı Sarıyer Peyzaj Çerçeve Planı (Master Plan).YTÜ Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü Bitirme Raporu, İstanbul.
Ayaşlıgil, T., 2005. Avrupa Birliği Sürecinde Peyzaj Planlamanın Önemi, 1. Çevre ve Ormancılık Şurası, T.C. Çevre ve Orman Bakanlığı, Ankara.
Ayaşlıgil, T. and F. Batuk, 2005. Doğal Yapı, Ekonomik-Toplumsal-Mekansal Örgütleme İçin Erzurum-Erzincan-Bayburt Bölgesel Gelişme Planı Kitap 3. Sentez ve Öneriler, Tayf Matbaacılık, İstanbul.
Ayaşlıgil, Y., 1997. Ekolojik Planlama Dersi Basılmamış Ders Notları. İÜ Orman Fakültesi. Peyzaj Mimarlığı Bölümü Yüksek Lisans Programı. İstanbul, 1997.
Bisset, R., 1986. Introduction to Impact Assessment Methods, International Seminar on Environmental Impact Assessment, Center for Environmental Management and Planning, 6-19 July 1986.
Finke, L., 1994. Die landschaftsökologischen Partialkomplexe, Landschaftsökologie,Braunschweig.
Forman, R., 1995. Land Mosaics: The Ecology of Landscapes and Regions, Cambridge University Press, Cambridge.
Geissler, E., 1991. Ekolojik açıdan peyzaj planlama, Çevreye Uyumlu Planlama Araçları ve Politikaları Sempozyumu, Ed. Prof. Dr. S. Atabay, YTÜ Yayınları, İstanbul.
Isard, W., 1972. Ekologie-Ekonomic Analysis for Regional Development, New York.
Kantarcı, M.D., 1983. Türkiye'de Arazi Yetenek Sınıfları ile Arazi Kullanımının Bölgesel Durumu. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, İstanbul.
Kantarcı, M.D., 2005. Orman Ekosistemleri Bilgisi. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, İstanbul Üniversitesi Basımevi, İstanbul.
Kaule, G., 1995. Ecological Orientated Planning, Institut fıir Landschaftsplanung und Ökologie Universitaet, Stutgart.
Keating, M., 1992. The Earth Summit's Agenda for Change: A Plain Language Version of Agenda 21 and The Other Rio Agreements, Center for Our Common Future.
Kozlowski, J. and J.T. Hughes, 1972. Threshold Analysis, Halsted Press, New York.
Marsh, W.M., 1991. Landscape Planning: Enviromental Applications, John Wiley&Sons, Inc.
Mcharg, I., 1969. Design With Nature, Doubleday/Natural History Press, Doubleday&Company Inc., New York.
Ndubisi, F., 2002. Ecological Planning- A Historical and Comparative Synthesis, The Johns Hopkins University Press, Baltimore and London.
Ponting, C, 2000. Diinyanm Yeşil Tarihi, Sabancı Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
Steıner, F., 1991. The Living Landscape: An Ecological Approach to Landscape Planning, Arizona State University.
Thies, M., 1994. What is Ecology ?- A Brief History.
Tisdell, C, 1988. Sustainable Development: Differing Perspectives of Ecologist and Economist and Relevance. World Development.
Tozar, T., 2006. Doğal Kaynakların Sürdürülebilirliği İçin Geliştirilen Ekolojik Planlama Yöntemleri, Yıldız Teknik Üniversitesi FBE Peyzaj Planlama Programı Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Tübitak-Debag, 1991. Ekolojik Dengenin Korunması ve Sürdürülmesi Açısından Kentsel Sistemlerin Planlanması. Tübitak-Debag / 152-G, İTÜ Kesin Raporu, İstanbul.
UNEP, 1992. Earth Summit, Rio Declaration.
WCED, 1987. Our Common Future, The World Commission on Environment and Development, Oxford Umiversity Press, New York.
Wende, W., 2003. Avrupa Peyzaj Sözleşmesi'nin ve Peyzaj/Çevre Planlanmasında Kurumsal Yapılara Getirilen Stratejik Çevre Kontrol Mevzuatının Talepleri, Avrupa Peyzaj Sözleşmesi ve Türkiye Sempozyum Kitabı, YTÜ Basın Yayın Merkezi, İstanbul.

İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi-Cover

ISSN: 0535-8418
Yayın Aralığı: 2
Yayıncı: Prof.Dr.Murat Demir

Arşiv

Sayıdaki Diğer Makaleler

Çekmece Nükleer araştırma Enstitüsü (İstanbul) ve çevresinin florası

Tuna EKİM, Ernaz ALTUNDAĞ

Türkiye'de 1937 yılından sonra ormancılık mevzuatında yaşanan gelişmeler ve toplumsal yaşamla etkileşimler

Üstüner BİRBEN

İskenderun kenti ve yakın çevresinin peyzaj ekolojisi açısından incelenmesi

Aysel ULUS

Doğal kaynakların sürdürülebilirliği için geliştirilen ekolojik planlama yöntemleri

Tülay TOZAR, Tülay AYAŞLIGİL

Plywood treated with didecyl dimethyl ammonium tetrafluoroborate (DBF) and didecyl dimethyl ammonium chloride (DDAC): mechanical properties and biological resistance

Evren TERZİ, S. Nami KARTAL, Won Joung HWANG, Katsumi SHİNODA, Yuji IMAMURA