___

• Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Kadın Statüsü Genel Müdürlüğü. (2014). Türkiye’de Kadın İşgücü Profili ve İstatistiklerinin Analizi, Ankara. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Kadın Statüsü Genel Müdürlüğü. (2017). Türkiye’de Kadın, Mart 2017, Ankara.
• Akgeyik, T. (2004). Türkiye’de İşsizlik ve İstihdam Politikaları, İktisat Fakültesi Mecmuası, Cilt 54, Sayı 2, İstanbul, 1-32.
• Aksoy, C. (2006). İstanbul Teşvikiye Mahallesindeki Çalışan Kadınların ve Ev Kadınlarının Aile Yaşantılarının Karşılaştırmalı Olarak Sosyal Antropolojik Açıdan İncelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antropoloji (Sosyal Antropoloji) Anabilim Dalı, Ankara.
• Aktan, C. C. (1997). Bilgi Çağında Yönetim, Üçüncü Bin Yıla Girerken Değişim 97, Türk Metal Sanayicileri Sendikası, Ankara.
• Alcan, D. (2018). Türkiye’de İşgücüne Katılımın Belirleyicileri Ve İşgücüne Katılım Oranı Öngörüleri, Planlama Uzmanlığı Tezi, Ekonomik Modeller ve Stratejik Araştırmalar Genel Müdürlüğü, T.C. Kalkınma Bakanlığı Yayın No:2979.
• Bedir, E. (2002). Yirmibirinci Yüzyılda İstihdamın Artan Önemi ve Eğitim-İstihdam ilişkisi, G.Ü, İ.İ.B.F. Özel Sayısı, 53-64.
• Betam. (2010). Türkiye’de Kadınlar Çalışma Yaşamına Uzak, Betam Araştırma Notu 10/64, 05.03.2010, Bahçeşehir Üniversitesi.
• Çalhan, M. (2012). Kadın İstihdamı Raporu, TRC1 Bölgesi, İpekyolu Kalkınma Ajansı, Gaziantep.
• Çalışkan, Ş. (2007). Eğitim, İşsizlik ve Yoksulluk İlişkisi, SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi , 7(13), 285-308.
• Çelikol, Y. İ. (2006). Küreselleşme Sürecinde Dünyada ve Türkiye’de Kadın Emeğinin Konumu (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Ana Bilim Dalı, Uluslararası İktisat Bilim Dalı, İstanbul.
• Dilli, C. (2006). Zorunlu Eğitim Çağında Bulunan Kız Çocuklarının Okula Gitmeme Nedenleri (Şırnak İli Örneği), (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• DİSK Genel-İş Sendikası. (2017). Çalışma Hayatında kadınlar: daha çok çalışıyor, daha az kazanıyor, Emek Araştırma Raporu.
• DPT., Dünya Bankası. (2009). Türkiye’de Kadınların İşgücüne Katılımı: Eğilimler, Belirleyici Faktörler ve Politika Çerçevesi, Türkiye Cumhuriyeti Devlet Planlama Teşkilatı ve Dünya Bankası, Rapor No: 48508 TR, Ankara.
• DPT., Dünya Bankası. (2010). Türkiye’de Kadınların İşgücüne Katılımında Son Dönemde Gözlenen Eğilimler, Türkiye Cumhuriyeti Devlet Planlama Teşkilatı ve Dünya Bankası Refah ve Sosyal Politika Analitik Çalışma Programı Çalışma Raporu Sayı 2, Ankara.
• Ercan, H. (2011). Türkiye’de Mesleki Görünüm. Uluslararası Çalışma Örgütü, Ankara.
• Gerşil, G. (2015). Küresel Boyutta Yoksulluk ve Kadın Yoksulluğu, Celal Bayar Üniversitesi İ.İ.B.F. Yönetim ve Ekonomi, Cilt 22, Sayı 1, Manisa, 159-181.
• Günday, D. P. (2011). Ekonomik Kalkınmada Kadının Önemi ve Katkısı (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı, Genel İktisat Programı.
• Gürsel, S., Kolaşin, U. G. (2010). İstihdamda Dezavantajlı Grupların İşgücüne Katılımını Artırmak, Bahçeşehir Üniversitesi, Ekonomik ve Toplumsal Araştırmalar Merkezi.
• Karabıyık, İ. (2012). İşgücü Piyasasının Yapısal Özellikleri ve Türkiye’de Kadınların İşgücüne Katılma Sorunu, International Journal of Human Sciences Online, Valume: 9, Issue: 2, 1282-1310.
• Karabıyık, İ. (2012). Türkiye’de Çalışma Hayatında Kadın İstihdamı, Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F Dergisi, Cilt XXXII, Sayı I, 231-260.
• Karadeniz, O., Yılmaz, H. H. (2007), Türkiye’de Kadının İşgücü Piyasası İçindeki Konumu ve İşgücü Piyasasına Katılımını Etkileyen Faktörler, İş Dünyasında Kadın Raporu, TÜRKONFED, İstanbul.
• Karakoyun, Y. (2007). Esnek Çalışma Yoluyla Kadınların İşgücüne Katılım Oranının ve İstihdamının Artırılması; İşkur’un Rolü, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, Türk İş Kurumu Genel Müdürlüğü Uzmanlık Tezi, Ankara.
• Karateke, G. (2006). Kadınları Girişimciliğe İten Faktörler (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Ana Bilim Dalı, Yönetim organizasyon Bilim Dalı, İstanbul.
• Keskin, S. (2015). Dünya’da ve Türkiye’de Kadın İstihdamının Sektörlere ve İş Statüsüne Göre Dağılımı, Maltepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Ekonomik, Toplumsal ve Siyasal Analiz Dergisi, Maltepe Ün. Yayınları, ISSN 1303-0496, İstanbul, 52-70.
• Kızılgöl, A. Ö. (2012). Kadınların İşgücüne Katılımının Belirleyicileri: Ekonometrik Bir Analiz, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 13 (1), 88-101.
• Korkmaz, A., Korkut, G. (2012). Türkiye’de Kadının İşgücüne Katılımının Belirleyicileri, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, C.17, S.2, 41-65.
• Murat, S. (2000). AB Ülkelerinde ve Türkiye'de İşgücünün Yapısı, Prof. Dr. Nusret Ekin'e Armağan, Tühis Yayın No:38, Ankara, 303-352.
• Murat, S. (2007). Dünden Bugüne İstanbul’un İşgücü ve İstihdam Yapısı, İTO Yayını, Yayın No: 2007-73, İstanbul.
• Önder, N. (2013). Türkiye’de Kadın İşgücünün Görünümü, ÇSGB Çalışma Dünyası Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 1, 35-61. Özar, Ş. (2005). GAP Bölgesi’nde Kadın Girişimciliği, GAP-GİDEM Yayınları, Ankara.
• Özaydınlık, K. (2014). Toplumsal Cinsiyet Temelinde Türkiye’de Kadın ve Eğitim, Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, Yıl: 14, Sayı: 33 Tarih: Temmuz-Aralık, SS: 93-112 ISSN: 2148-9424, 93-112.
• Öztürk, Ö. (2007). İstihdam Konusunda Kobilerin Önemi ve Kobi Alanında Eğitim İstihdam İlişkisi Açısından Kamu İstihdam Kurumunun Rolü, Uzmanlık Tezi, Ankara.
• Sapancalı, F. (2000). Yeni Binyıla Girerken Türkiye’de İşgücü Piyasası, Kamu-İş Dergisi, Cilt:6, Sayı:1, 15-42.
• Sarı, E., Çevik, A. (2009). Kadın İçin Kariyer Gelişiminin Önemi, SÜ. Uluslararası–Disiplinlerarası Kadın Çalışmaları Kongre Bildirileri, I. Cilt, 65-74.
• T.C. Başbakanlık, Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. (2008). Kadın ve Ekonomi, Politika Dokümanı, Ankara.
• T.C. Başbakanlık, Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. (2011). Türkiye’de Kadının Durumu, Ankara.
• Toksöz, G., Özkazanç, A., Poyraz, B. (2001). Kadınlar, Kalkınma ve Sosyal Adalet, Ankara Üniversitesi Kadın Sorunları Araştırma ve Uygulama Merkezi, Ankara.
• Toksöz, G. (2007). Türkiye’de Kadın İstihdamının Durumu, Uluslararası Çalışma Örgütü, Ankara.
• TÜİK. (2015). TÜİK Toplumsal Cinsiyet İstatistikleri 2014, Yayın No: 4370, Ankara.
• TÜİK. (2016). TÜİK Haber Bülteni, 28 Ocak 2016, Sayı: 21507.
• TÜİK. (2017). TÜİK Haber Bülteni, 23 Mart 2017, Sayı: 24635.
• TÜİK. (2017). TÜİK Haber Bülteni, 07 Mart 2017, Sayı: 24643.
• TÜİK. Toplumsal Yapı ve Cinsiyet Göstergeleri Veri Tabanı, http://www.tuik.gov.tr.
• TÜİK İstatistiklerle Kadın 2016, http://www.tuik.gov.tr.
• TÜİK İşgücü İstatistikleri Veri Tabanı, http://www.tuik.gov.tr.
• Türk Eğitim-Sen. (2001). 21’inci Yüzyılda Türk Milli Eğitimi.
• Türk-İş. (2005).Türkiye’de Emek Piyasasında Kadınların Durumu, Türk-İş Raporu.
• TÜSİAD., KAGİDER. (2008). Türkiye’de Toplumsal Cinsiyet Eşitsizliği: Sorunlar, Öncelikler ve Çözüm Önerileri, Kadın- Erkek Eşitsizliğine Doğru Yürüyüş: Eğitim, Çalışma Yaşamı ve Siyaset Raporunun Güncellemesi, Yayın No:TÜSİAD-T/2008-07/468, Yayın No: KAGİDER-001, İstanbul.
• United Nations, (2015). The World's Women 2015, Trends and Statistics, New York: United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Statistics Division. Sales No. E.15.XVII.8.
• Uşen, Ş., Delen, M. (2011). Eğitimli Kadınların Çalışma Hayatına İlişkin Tercihleri, İstanbul Örneği, Kamu-İş Dergisi, Cilt:11, Sayı:4, 127-182.
• Yücecan, S. (1991). Kadın ve Sağlık, Kadın ve Sosyo-Ekonomik Gelişme, Kadın ve Sosyo-Ekonomik Gelişme Konulu Konferansa Sunulan Tebliğler.
• Yorgun, S. (2010). Sömürü, Koruma ve Pozitif Ayrımcılıktan Çalışma Hayatının Egemen Gücü Olmaya Doğru Kadınlar: 21.Yüzyıl ve Pembeleşen Çalışma Hayatı, Sosyo-Ekonomi, Ocak-Haziran, 2010-1, 168-189. http://en.wikipedia.org/wiki/education.