Amaç: Bu çalışmanın amacı, İstanbul Tıp Fakültesi 6. sınıf öğrencilerinin enjeksiyon ve cerrahi dikiş uygulamaları konusunda kazandıkları deneyimleri değerlendirmek ve öğrencilerin uygulamaları gerçekleştirme aşamalarında karşılaştıkları sorunları saptamaktır.Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu çalışmaya 16 Kasım 2012-20 Mayıs 2013 tarihleri arasında, İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi’nde eğitim gören 6.sınıf öğrencisi 283 kişi katılmıştır. Öğrencilere “Enjeksiyon ve Cerrahi Dikiş Uygulamaları Konusundaki Deneyimleri” başlıklı 18 beceriyi içeren bir geri bildirim formu uygulanmıştır. Geri bildirim formunda, öğrencilerin uygulamalar için yeterli zaman bulma durumu, kendilerini yeterli ve yetersiz buldukları uygulamalar, yetersizliğin nedenleri ve daha iyi bir eğitim için önerilerin de bulunduğu sekiz maddelik açık uçlu soru sorulmuştur.Bulgular: Geri bildirim formunu yanıtlayan öğrenciler, %89.6’sı intravenöz kan alma, %71.6’sı cerrahi dikiş ve düğüm atma, %71.6’sı intramüsküler ilaç uygulama, %69.4’ü anjiokat pansumanı yapma, % 68.1’i serum takma, %66.1’i intravenöz kanül takma, %64.6’sı intramüsküler ilaç hazırlama, %62.9’u intravenöz ilaç hazırlama, %60.2’si intravenöz ilaç uygulama, %57.1’i serum solüsyonu hazırlama uygulamasını en az 1 kez yaptıklarını bildirmişlerdir. Öğrencilerin %36.1’i yaptıkları tüm uygulamalar açısından kendilerini yeterli hissettiklerini ifade etmişlerdir. Öğrenciler daha iyi bir beceri eğitimi için; eğitimlerin hasta üzerinde uygulanmasını, daha fazla pratik yapılmasını, klinik alanda uygulamaların zorunlu tutulmasını ve intörnlerin görev, yetki ve sorumluluklarının belirlenmesini önermişlerdir.Sonuç: Öğrenciler, eğitim müfredatı boyunca aldığı beceri eğitimlerini klinik alanda yeterince uygulama olanağı bulamadıklarını ve yaptıkları uygulamaların birçoğunda da kendilerini yetersiz hissettiklerini ifade etmişlerdir. Tıp fakültesinden mezun olacak öğrenciler için klinik beceriler açısından daha geniş ve yineleyen bir eğitim müfredatı oluşturulması, teknik ve eğitimci alt yapısı ile birlikte yapılandırılmış beceri istasyonlarının kurulması, beceri eğitimi veren eğitimcilerin sayısının arttırılması ve eğitimde kullanılan maket başına düşen öğrenci sayısının azaltılarak uygulama sayısının arttırılması gerektiği kanaatindeyiz.

Objective: The objective of this study is to evaluate the experiences gained by the 6th year students of Istanbul Faculty of Medicine on injection and surgical suture practices and to determine problems faced by students during the stages of these practices. Material and Method: 283 Istanbul Faculty of Medicine 6th year students were participated in this descriptive study between November 16, 2012 and May 20, 2013. Students were subjected to the “Experiences on the Practices of Injection and Surgical Suture” feed-back form that contained 18 skills. In the feed-back form the students were asked 8 open ended questions about whether they had enough time for their practices, the practices that they self-evaluated themselves as competent or incompetent, the reasons for their incompetency and their suggestions for a better training. Findings: A total of 283 feed-back forms were returned and evaluated. The percentage of students doing the procedures at least once were: 89.6 % for venous blood drawing; 71.6 % for surgical suture and ligature; 71.6 % for IM drug administration, 69.4 % for dressing angiocut puncture; 68.1 % serum administration, 66.1 % IV cannula setting; 64.6 % preparation of an IM drug; 62.9 % preparation of an IV drug; 60.2 % IV drug administration, and 57.1 % for preparation of serum solution. 36.1 % of the students reported that they felt confident for all their practices. The students suggested that there should be bedside training, more and mandatory clinical practices and the duties, authorization and responsibilities of interns must be well defined in order to get better skills training. Conclusion: The students reported that they could not find enough practice opportunities in clinical fields and they felt incompetent for most of their practices during their training session. Physician candidates need to have a more broad and sequenced curriculum in terms of clinical skills. Structured skill stations with technical infrastructure and trainers should be established. The number of skills trainers and the number of training phantoms and training sessions should be increased.