RAYLI SİSTEM ARAÇLARININ YERLİLEŞTİRİLMESİ

Ulaşım insanlık tarihi kadar eski olmakla birlikte, insan hayatının gelişme göstermesi ve varlığını devam ettirebilmesi için önemli olan, fayda sağlayan bir hizmet sektörüdür. Ulaşım hizmet koşullarının iyileşmesi, bireylerin, toplumun refah içinde yaşamasına ve ülkenin gelişmesine olanak sağlamaktadır. Kent içi raylı sistemler; konfor, güvenilirlik, taşıma kapasitesinin yüksekliği ve hızlı ulaşım sağlaması sebebiyle günümüzde toplu taşımada en fazla tercih edilen kent içi taşıma sistemlerinin başında gelmektedir. Araştırmanın amacı kapsamında, ulaşımın tanımı, günümüze kadar olan tarihsel gelişimi ve kent içi raylı ulaşım sistemi türleri çerçevesinde, kent içi raylı ulaşım sistemi türlerinden biri olan metro yerlileştirmesi örnek proje üzerinden incelenmesidir.

Anahtar Kelimeler:

Ulaşım, raylı sistemler, kent içi raylı sistemler.

PDF

___

Akça, B., (2002), Sosyal siyasal ve ekonomik yönüyle Muğla (1923- 1960). Atatürk Araştırma Merkezi Yayınları, Ankara.
Akça, H., (2018), İstanbul’daki Bazı Raylı Sistem Hatlarının Öngörülen İle Gerçekleşen Yolcu Sayıları, İnşaat Ve İşletme Maliyetlerinin Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, İ.T.Ü., Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Akçura, G., (2012), Türkiye turizminde 150. yıl, Form Baskı Reklam, Antalya.
Akdere, S., (2013), Kadıköy Kartal Metrosu Besleme Hatları Entegrasyonu, Yüksek Lisans Tezi, B.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Aslan, L., (2009), Türkiye’de Ulaştırma Sektörünün Gelişmesinde Devletin Yeri Ve Önemi., Yüksek Lisans Tezi, D.E.Ü., Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Avcı, M., (2014), “Atatürk dönemi demiryolu politikası”. Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Atatürk Yolu Dergisi, (54), 39-58.
Aydemir, H., (2016), “Türkiye’de boru hattı ulaştırması, genel durumu uluslararası karşılaştırmalar hedef ile politikalara yönelik öneriler”. Dokuz Eylül Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Fen ve Mühendislik Dergisi, 18 (54), 399-408.
Bakırcı, M., (2012), “Ulaşım coğrafyası açısından, Türkiye’de havayolu ulaşımının tarihsel gelişimi ve mevcut yapısı”, Marmara Coğrafya Dergisi, (25).
Batur, B. S., (2008), “Hava yolcu ve kargo taşımacılığı Dünyadan ve Türkiye'den uygulamalar”. Doktora Tezi, D.E.Ü., Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Baytar, İ., (2014), Van’da Ulaşım Sistemleri Ve Ulaşım Sistemlerinin Tarihi Gelişimi, Yüksek Lisans Tezi, Y.Y.Ü., Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van.
Çakır, M., (2012). “Ulaşım coğrafyası açısından Türkiye’de havayolu ulaşımının tarihsel gelişimi ve mevcut yapısı”. Marmara Coğrafya Dergisi, (25), S.240- 377.
Çetin, B., Barış, S., Saroğlu, S., (2011), “Türkiye’de karayollarının gelişimine tarihsel bir bakış”. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(1), 123-150.
Demir, E., (2007), Metro Duraklarının Mekânsal Özellikleri Ve Kent İmajı Üzerindeki Etkileri, Ankara KızılayBatıkent Metro Hattı Analizi, Yüksek Lisans Tezi, G.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Deniz, T., (2016), “Türkiye’de ulaşım sektöründe yaşanan değişimler ve mevcut durum”. Karabük Üniversitesi Doğu Coğrafya Dergisi, (36), 135-156.
Erdoğan, H. T., (2016), “Ulaşım hizmetlerinin ekonomik kalkınma üzerine etkisi”. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1).
Gökdağ, M., (1999). Kentsel ulaşımda karayolu ve raylı taşıma sistemlerinin bazı önemli faktörlere göre karşılaştırılması, ıı. ulaşım ve trafik kongresi – sergisi, Türkiye Makine Mühendisleri Odası Bildiriler Kitabı, Yayın No: 242, Ankara.
IMDER, (2020), Erişim: http://imder.org.tr/tr/ Erişim Tarihi: 20.04.2020.
TUİK, (2020), Erişim: http://www.tuik.gov.tr/ Erişim Tarihi: 15.04.2020.
İUAŞ, (2015), Hatların yıllara göre yolcu sayıları. İstanbul Ulaşım A.Ş. İstanbul.
Karaman, S., (2002), Ankara-İstanbul Arasındaki Çağdaş Ulaşım Seçeneklerinin, Ulaşım Politikaları Kapsamında, Jeolojik Etkenler Açısından Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, G.Ü., Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Keskin, D., 2013. Kent içi raylı sistemlerde elektromekanik sistemler yatırım maliyetleri, Yüksek Lisans Tezi, B.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Koçkar, M., 2017. Raylı sistemler ulaştırma ve test merkezi, Uraysim. Anadolu Üniversitesi, Ulaştırma Bilimleri Enstitüsü, Ulaştırma Meslek Yüksek Okulu, Eskişehir.
Raylı Ulaşım Sistemleri, Sektör Analizi, (2017). Erişim: https://www.anadoluraylisistemler.org/content/upload/document-files/rayli-sistemler-sektor-an20180106163913.pdf Erişim Tarihi: 10.04.2020.
Şendağ, V., 2007. Ulaştırma harcamaları ekonomik büyüme ilişkisi: Türkiye ekonomisi üzerine bir uygulama, Yüksek Lisans Tezi, A. K. Ü., Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı, (1985), Beşinci beş yıllık kalkınma planı (1985- 1989). DPT Yayınları Yayın No: DPT 1974, Ankara.
T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı, (1996), Yedinci beş yıllık kalkınma programı (1996- 2000). DPT Yayınları, Ankara.
T.C. Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı, Kara Yolları Genel Müdürlüğü, Sektör raporu, (2009), Erişim: http://www.kgm.gov.tr/Sayfalar/KGM/SiteTr/Projeler/Projeler-Otoyol.aspx Erişim Tarihi: 1.04.2020.
T.C. Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı, Kara Yolları Genel Müdürlüğü, Sektör raporu, (2019), Erişim:http://www.kgm.gov.tr/Sayfalar/KGM/SiteTr/Istatistikler/ButceOdenekHarca maGelir.aspx Erişim Tarihi: 1.04.2020.
T.C. Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı, Kara Yolları Genel Müdürlüğü, Sektör raporu, (2019), Erişim: http://www.kgm.gov.tr/Sayfalar/KGM/SiteTr/Istatistikler/DevletveIlYolEnva nteri.aspx Erişim Tarihi: 1.04.2020.
Tulumtaş, S., 2001. Türkiye’de karayolu-demiryolu ulaştırması. 5. Ulaştırma Kongresi (Bildiriler), TMMOB Yayınları, İstanbul.
Tunç, H., (2007), Yeraltı Metro İstasyonlarında Algısal Faktörlerin İrdelenmesi: Taksim Metro İstasyonu, Yüksek Lisans Tezi, İ.T.Ü., Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Türkiye Odalar Ve Borsalar Birliği, (2017). Türkiye sivil havacılık meclisi 2017 yılı sektör raporu.
Vuchic, V. R., (2015), 1. Bölüm: Kent ı̇çı̇ yolcu taşımacılığında modlar, İstanbul Ulaşım A.Ş., İstanbul.
Yayar, R., (2015), “Türkiye’de ulaşım sektörünün gelişimi ve havayolu firma tercihinin belirleyicileri: İzmir ilinde bir uygulama”. Ege Akademik Bakış, 15(4), 539-550.