KURUMSAL İLETİŞİM ÇERÇEVESİNDE LİDER DAVRANIŞLARININ ÇALIŞANLARIN İŞVEREN MARKASI ALGISINA ETKİSİ: ÖZEL BİR SAĞLIK KURULUŞUNDA ARAŞTIRMA

Kurum faaliyetlerinin temelini oluşturan kurumsal iletişim, tüm iletişim süreçlerinin entegrasyonunu ifade eder. Bu süreç ve bileşenlerin koordinasyonun sağlanması, yönetilmesi, örgütlenmesi, yönlendirilmesi ve hayata indirgenmesinde ise en büyük rol, kurumsal liderlere düşmektir. Kurumsal liderler, yetenek ve yetkinlikleri ile kurumun devamlılığı, güçlenmesi, yarınlara taşınmasından sorumludurlar. Her liderin kendine özgü davranışı, yetenekleri olsa da liderlerin davranışları ve iletişim becerileri işletmelerin iç ve dış paydaşlarını farklı açılarla etkiler. Kurum ve kuruluşların tanınırlığı, imajı, itibarı gibi değerlerinin yerleşmesinde, işveren markasının inşasında liderler kilit role sahiptir. Gerek mevcut gerekse potansiyel işgücünün motivasyonunun, kuruma bağlılıklarının, saygınlık ve güvenlerinin artırılmasında liderlerin yön verdiği işveren markası son yıllarda önemli bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu bağlamda bu araştırmada bir sağlık kuruluşunda kurumsal iletişim çerçevesinde lider davranışlarının, çalışanların işveren markasına algısının incelenmesi amaçlanmıştır. Özel bir sağlık kuruluşunda anket yöntemi ile yapılan araştırmanın sonuçlarına göre özellikle iş odaklı lider davranışının algılanan psikolojik fayda üzerinde anlamlı ve olumlu etkisi ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler:

: Kurumsal İletişim, İşveren Markası, Lider Davranışları, Lider İletişimi.

PDF

___

Akdemir, B. & Karakaplan, E. (2019). İşveren Markası Algısının Etkili Liderlik İle İlişkisi ve Bir Araştırma, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (30), 990-1004. https://doi.org/10.20875/makusobed.649561
Akyürek, R. (2005). Kurumsal İletişim Yönetimi. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını.
Al Badawy T., Fahmy V. & Magdy M.(2017). Can Employer Brandıng Raıse The Retentıon And Motıvatıon Of Egyptıan Employees, Journal of Competitiveness Studies, 25 (3/4), 250-265.
Ambler, T. & Barrow, S. (1996). The Employer Brand. The Journal of Brand Management 4 (3), 185-206. https://doi.org/10.1057/bm.1996.42
Anbar, D., Çiftçioğlu, B. & Aydem, A. (2020). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Algısının İşveren Markası Algısı Üzerindeki Etkisini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma, Journal Of Yasar University, 15 (58), 221-235. https://doi.org/10.19168/jyasar.606166
Arasanmi, C. & Krishna, A. (2019). Employer Branding: Perceived Organisational Support And Employee Retention – The Mediating Role Of Organisational Commitment, Industrial and Commercial Training,51 (3), 174-183. https://doi.org/10.1108/ICT-10-2018-0086
Backhaus, K. & Tikoo, S. (2004). Conceptualising and Researching Employer Branding. Career Development International, 9 (5), 501–517. https://doi.org/10.1108/13620430410550754.
Baltaş, A. (2003). Ekip çalışması ve liderlik. Remzi Kitabevi.
Barrow, S. & Mosley, R. (2005). The employer brand. England: John Wiley & Sons Ltd.
Bartlett, M. S. (1950). Tests Of Significance In Factor Analysis. The British Journal of Psychology, 3 (Part II), 77-85. https://doi.org/10.1111/j.2044-8317.1950.tb00285.x
Bayram, N. (2004). Sosyal Bilimlerde SPSS ile Veri Analizi. Bursa: Ezgi Kitabevi.
Biswas, M. & Suar, D. (2014). Antecedents and Consequences of Employer Branding. Journal of Business Ethics volume 136, 57–72. https://doi.org/10.1007/s10551-014-2502
Burbidge, J. B., Magee, L. & Robb, A. L. (1988). Alternative Transformations To Handle Extreme Values Of The Dependent Variable. Journal of the American Statistical Association, 83(401), 123-127. https://doi.org/10.2307/2288929
CIPD (2007). Talent Management.Chartered Institute of Personnel and Development.
Cornelissen J. (2019). Kurumsal İletişim. The Kitap.
Cornelissen, J. (2017). Corporate Communication: A Guide to Theory and Practice, SAGE Publications.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient Alpha And The İnternal Structure Of Tests. Psychometrika, 16(3), 297-334.
Danayiyen, A., Kıyak, M. & Ünal, E.(2017). “Hastanelerde Yeni İletişim Teknolojileri Kullanımının Kurum İçi İletişim Doyumuna Etkisi”. Selçuk İletişim, 10 (1): 32-63. https://doi.org/10.18094/josc.311912
Dolphin, R. R. (2005). Internal Communications: Today’s Strategic Imperative. Journal of Marketing Communications, 11(3), 171-190.
Ertürk, Y. D. (2007). “Etkin Örgütsel İletişim İçin Örgütsel Davranışın Analizi” Halkla İlişkiler Alanına Örgütsel Davranış Yansımaları. Nobel Yayın Dağıtım.
Gökçe, O. (2001). “Örgütte İnsan İlişkileri” Davranış Bilimleri. Selçuk Üniversitesi Basımevi.
Gürüz, D., Fırlar, G., Dinçer, M., Yaylacı, G. Ö., & Aktuoğlu, I. K. (2005). Halkla İlişkiler Yönetimi. Ege Üniversitesi Yayınları.
Hutton, J., Goodman,M., Alexandera C. & Jill B (2001). Reputation Management: The New Face Of Corporate Public Relations? Public Relations Review, 27(3), 247-261. https://doi.org/10.1016/S0363-8111(01)00085-6
Kaya, B. (2003). Bütünleşik Kurumsal İletişim. Siyasal Kitabevi
Mısırlı, İ. (2003). Genel İletişim. Detay Yayıncılık.
Mihalcea A. (2017) Employer Branding & Talent Management in the Digital Age. Management Dynamics in the Knowledge Economy 5 (2), 289-306
Noalilles L. & Viot, C. (2021) Employer Brand Equity Effects On Employees Well-Being & Loyalty. Journal of Business Research. Vol. 126, 605-613. https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2020.02.002.
Okay, A. & Okay, A. (2002). Halkla İlişkiler, Kavram, Strateji ve Uygulamaları. Der Yayınları.
Ören, K. & Yüksel, H. (2012). Marka İşveren Veya İşveren Markası Kavramı: Bu Kavramın İnsan Kaynakları Yönetimi Bağlamında Ve İşçi Devir Hızı Kapsamında Değerlendirilmesi. Kamu-İş Dergisi, 12(3). 31-52
Ötken, A. B. & Okan, E. Y. (2015). Şimdi İşveren Markası Zamanı. Türkmen Kitabevi.
Peker, Ö. & Aytürk, N. (2002). Yönetim Becerileri. Yargı Yayınevi.
Rosethorn, H. (2009). The Employer Brand: Keeping Faith With The Deal. Gower Publishing Ltd.
Sabuncuoğlu, Z. & Tüz, M. (1995). Örgütsel Psikoloji. Ezgi Kitabevi.
Solmaz, B. (2007). Kurumsal İletişim Yönetimi. Tablet Kitabevi.
Şahin, G.M. (2019). İşveren markasına yönelik uygulamaların örgütsel bağlılık üzerine etkisi ve medikal sektöründe bir uygulama. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Aydın Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Talaulikar, A. & Mali, S. (2016) To Analyse the Effects of Corporate Social Responsibility Initiatives on Employer Branding of the Five Star Hotels in and Around Pune. Vishwakarma Business Review,6 (2) ,99-104.
Temoçin N., Durmaz B. & Eyel C., (2021). İşveren Markası Algısının Örgütsel Bağlılık Üzerindeki Etkisi: Özel Bir Havayolu Şirketinde Bir Uygulama, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 22 (1), 39-55. http://journal.dogus.edu.tr/index.php/duj/article/view/1323/pdf
Van Riel, C. B.M. & Fombrun C. J. (2007) Essentials of Corporate Communication. Taylor&Francis.
Yıldız, S. & Bostancıoğlu Ş. (2020). İşveren Markası ve İşveren Markasının Duygusal Bağlılık Üzerindeki Etkisi: Konaklama İşletmelerinde Bir Uygulama, İşletme Araştırmaları Dergisi, 12(4), 4205-4219. https://doi.org/10.20491/isarder.2020.1100