Tevrat, İnciller ve Kur’ân’da H-S-B Kökünün Semantik Açıdan İncelenmesi başlıklı araştırmamızın konusu, hesap kavramının türediği “hsb” kökünün, vahiy geleneğinde taşıdığı anlamların art zamanlı (diachronic) semantik metot ile incelemesidir. Araştırmamız, “hsb” kökünün vahiy geleneğinde ilk kez incelenmiş olması bakımından özgündür. “Hsb” kökü, Tevrat, İncil ve Kur’ân’da ortak kullanılan bir köktür. Tevrat, İncil ve Kur’ân Samî dil ailesine mensup dillerle (İbranice, Süryanice ve Arapça) yazılmış Kutsal Kitaplardır. Her üç kutsal kitabın aynı dil sınıfına ait dillerle yazılmış olması, ortak kavram ve kelimeleri bünyelerinde bulundurmaları ihtimal ve imkânını da birlikte getirmektedir. Art zamanlı semantik metot ile “hsb” kökünün incelemesini yapmak, her şeyden önce karşılaştırmalı bir metodu kullanmamızı gerekli kılmıştır. Amacımız Tevrat, İncil ve Kur’ân’da “hsb” kökünün kök anlamlarına inmek, analizlerde bulunmak ve ortaya çıkan sonuçların karşılaştırmasını üç kutsal kitap çerçevesinde yapmaktır. Tezimiz tefsir alanında semantik yöntemi uygulamaya çalışmakla sınırlı kalmayıp, üç büyük dinin temel kavramlarından birini incelemek suretiyle tespitler yapmak ve böylece mütevazı bir akademik katkıyı ortaya koymamızı sağlamaktır. “Hsb” kökünün akademik alanda kapsamlı bir şekilde çalışılmamış olması bu kökün ele alınması ihtiyacını doğurmuştur. Çünkü “hsb” kökü her üç Kitap’ta sıklıkla karşılaştığımız bir köktür.