Karafî’nin el-Ümniyye Adlı Eserinin Genel Özellikleri ve İkincil ‎Konuları

Mâlikî mezhebine mensup bir fıkıhçı olan Şehâbeddîn Karâfî, İslam hukuku alanında ‎önemli eserler vermiştir. Karâfî, meselelere yaklaşımı ve üslubuyla fark oluşturan bir ilim ‎adamıdır. Furûk literatüründen bahsedildiğinde akla ilk gelen onun el-Furûk isimli eseridir. ‎Karâfî’nin el-Ümniyye fî idrâki’n-niyye isimli eseri de niyet konusunda klasik dönem fıkıh ‎literatüründe akla ilk gelen eserlerden biridir. Adeta akademik bir tezi andıran el-Ümniyye, ‎hacmi küçük ancak yoğunluğu fazla olan konulu bir fıkıh kitabıdır. el-Ümniyye’de ikincil ‎düzeyde ele alınan üç konu, kanaatimizce onu ayrıcalıklı bir konuma taşır. Bu konuların ‎birincisi “lafızda eş anlam ve farklı/karşıt anlam” meselesidir. Bunu “ilk nazar ve şüphe” ‎takip eder. Üçüncü tali konu ise “niyetin rafzı ve takdir (takdîrî durum)” konusudur. Bu ‎kapsamda makalede el-Ümniyye’nin dikkat çekici özelliklerinden bahsedilmesi ve kitabın ana ‎konusu altında örtülü kalan belirtilen üç mevzunun açığa çıkarılması hedeflenmiştir.‎

General Aspects of and Secondary Issues In Qarafi’s Book of al-‎Umniyya

Shihab al Din Qarafi, who was a scholar of Maliki school, wrote important books in ‎Islamic law. Qarafi was a scholar who stood out with his approach to issues and style of ‎thinking. His most famous book titled al-Furuq is among the most important books of Furuq ‎literature. Qarafi's one other book titled al- Umniyya fi idraki'n-niyya is another important ‎book from the classical era of fiqh literature about intention. Al-Umniyya is a short but very ‎informative fiqh book which is like a thesis. Three topics discussed in al-Umniyya replaces the ‎book in a very important position. The first topic is "synonyms and antonyms in language." ‎This topic is followed by "first thought and suspicion." The last topic is "abandoning the ‎intention and taqdir." This article aims to discuss the most interesting aspects of al-Umniyya ‎and explain the three unexplored topics mentioned above.‎

___

  • Antuvân Ni‘me vd. el-Müncid fi’l-lügati’l-Arabiyyeti’l-muâsıra. Beyrut: Dâru’l-meşrık, 3. ‎Basım, 2008‎.
  • Apaydın, H. Yunus. “Karâfî, Şehâbeddin”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. ‎‎24/394-401. İstanbul: TDV Yayınları, 2001. ‎
  • Atik, Sefa. “Hanefî Fakih İbn Nüceym’in Risâleleri Üzerine”. Diyanet İlmi Dergi 57/1 ‎‎(2021), 205-240. ‎
  • Buhârî, Ebû Abdillah Muhammed b. İsmail. el-Câmiu’s-sahîh. thk. Muhibbü’d-dîn el ‎Hatîb vd. 4 Cilt. Kahire: el-Matbaatü’s-selefiyye, 1400.‎
  • Debûsî, Ebû Zeyd Abdullah (Ubeydullah) b. Muhammed. Te’sîsü’n-nazar. Thk. Mustafa ‎Muhammed el-Kabbânî ed-Dımışkî. İstanbul: Eda Neşriyat, 1990. ‎
  • Devserî, Müsellem b. Muhammed b. Mâcid. et-Takdîrâtü’ş-şer‘iyye ve eseruhâ fi’t-takîdi’l-‎usûlî ve’l-fıkhî. Riyad: Dâruzidnî, 1430/2009.‎
  • Dinler, Ferit. “Kâsânî’nin Yaklaşımı Uyarınca Hanefî Fıkıh Ekolünde Takdirî Durum ‎Olgusu”. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 20/37 (Haziran 2018), 247-273. ‎https://doi.org/10.17335/sakaifd.391058 ‎
  • Dinler, Ferit. Kâsânî’nin Fıkıh Düşüncesinde Takdîrî Durum. Sakarya: Sakarya ‎Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2018. ‎
  • Erbaş, Muammer, “Kur’ân ve Sünnet Işığında Dinî Tefekküre Dair Bazı Kavramların ‎Tahlili”, Diyanet İlmî Dergi 54/4 (Aralık 2018), 13-40.‎
  • Erdoğan, Mehmet. Fıkıh ve Hukuk Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Ensar Neşriyat, 3. Basım, ‎‎2010.‎
  • Ezherî, Ebû Mansûr Muhammed b. Ahmed. Tehzîbu’l-lüga. thk. Muhammed Avd Mürʽib. ‎‎8 Cilt. Beyrut: Dâru ihyâi’t-türâsi’l-arabî, 2001.‎
  • Geylani, Mahfuz. “Arap Dilinde Teradüf (Eş Anlamlılık) Olgusu”. İhya Uluslararası İslam ‎Araştırmaları Dergisi 5/1 (Ocak 2019), 28-51. ‎
  • İbn Abdüsselâm. Ebû Muhammed İzzüddîn Abdülaziz b. Abdisselâm. Kavâidü’l-ahkâm fî ‎mesâlihi’l-enâm, Kontrol ve tashih eden Abdüllatif Hasan Abdurrahman. 2 Cilt. Beyrut: ‎Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, 1999.‎
  • İbn Manzûr, Muhammed b. Mükerrem b. Ali. Lisânü’l-Arab. 15 Cilt. Beyrut: Dâru Sâdır, ‎‎3. Basım, 1414.‎
  • Kara, İrfan. “Eşanlamlılık ve Kur’an Lafızlarında Eşanlam Olgusu”. KSÜ İlahiyat ‎Fakültesi Dergisi 28 (Aralık 2016), 61-96.‎
  • Karâfî, Ebû'l-Abbas Şihâbuddîn Ahmed b. İdris. el-İḥkâm fî temyîzi’l-fetâvâ ʿani’l-aḥkâm ‎ve taṣarrufâti’l-ḳāḍî ve’l-imâm. nşr. Abdülfettâh Ebû Gudde. Beyrut: Dâru’l-beşâiri’l-‎İslâmiyye, 2. Basım, 1416/1995. ‎
  • Karâfî, Ebû'l-Abbas Şihâbuddîn. el-Ümniyye fi idrâki’n-niyye. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-‎ilmiyye, ts. ‎
  • Karâfî, Ebû'l-Abbas Şihâbuddîn. el-Ümniyye fi idrâki’n-niyye. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-‎ilmiyye, 1404/1984.‎
  • Karâfî, Ebû'l-Abbas Şihâbuddîn. el-Ümniyye fi idrâki’n-niyye. thk. Müsâid b. Kasım el-‎Fâlih. Riyad: Mektebetü’l-harameyn, 1408/1988.‎
  • Karâfî, Ebû'l-Abbas Şihâbuddîn. el-Ümniyye fi idrâki’n-niyye. thk. Ebû Abdurrahman el-‎Ahdar el-Ahdarî. b.y.: el-Yemame, 1418/1997.‎
  • Karâfî, Ebû'l-Abbas Şihâbuddîn. Envâru’l-burûk fi envâʽil-furûk (el-Furûk). 4 Cilt. b.y.: ‎Âlemü’l-kütüb, ts. ‎
  • Karâfî, Ebû'l-Abbas Şihâbuddîn. ez-Zehîra. 14 Cilt. Beyrut: Dâru’l-garbi’l-İslâmî, 1994.‎
  • Karâfî, Ebû'l-Abbas Şihâbuddîn. Nefâʾisü’l-uṣûl fî şerḥi’l-Maḥṣûl. nşr. Âdil Ahmed ‎Abdülmevcûd - Ali Muhammed Muavvaz. 9 Cilt. b.y.: Mektebetu Nizâr Mustafa el-Bâz, ‎‎1416/1995.‎
  • Karâfî, Ebû'l-Abbas Şihâbuddîn. Şerhu Tenkîhi’l-fusûl. nşr. Sıdkı Cemil Attar. Beyrut: ‎Dâru’l-fikr, 1424/2004.‎
  • Kâsânî, Alâuddîn Ebû Bekir b. Mesud. Bedâiʽuʽs-sanâiʽ fî tertîbi’ş-şerâiʽ. thk. Ali ‎Muhammed Muavvaz - Adil Ahmed Abdülmevcûd. 10 Cilt. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, ‎‎3. Basım, 2010. ‎
  • Koca, Ferhat. “Müşterek”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 32/172-174. ‎İstanbul: TDV Yayınları, 2006.‎
  • Matkarimov, Vohid. el-Umniyye Adlı Eseri Bağlamında Karâfî’nin Niyyetle İlgili ‎Görüşleri Ve İbadetlerde Niyyet. Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, ‎Yüksek Lisans Tezi, 2006. ‎
  • Müslim, Ebû’l-Hüseyn Müslim b. el-Haccâc. Sahîhu Müslim. nşr. Ebû Kuteybe Nazr ‎Muhammed el-Fâryâbî. 2 Cilt. Riyad: Dâru Taybe, 1427/2006. ‎
  • Okuyucu, Nail. “Fiillerin Dünya ve Ahirette Karşılık Bulmasını Sağlayan Bir İrade Olarak ‎Niyet: Karâfî’nin el-Ümniyye fî idrâki’n-niyye Adlı Eseri bağlamında Bir İnceleme”. Dini ve ‎Felsefi Düşüncede Niyet. ed. Ömer Türker - Hacı Bayram Başer. 21-63. İlem Kitaplığı, 2017.
  • Özdemir, Recep. İmam Mâlik ve Metodolojisi. İstanbul: Hiperyayın, 2017.‎
  • Salman, Meral. “Kur’ân-ı Kerim’de Ümniyye Kavramı”. Usul İslam Araştırmaları 31/31 ‎‎(Nisan 2019), 37-58.‎
  • Serahsî, Şemsüleimme Ebû Bekr Muhammed b. Ebî Sehl. el-Mebsût, 30 Cilt. Beyrut: ‎Dâru’l-marife, 1414/1993.‎
  • Şavlı, Medeni. İslam İbadet Fıkhında Niyet Ve Hükümlere Etkisi. Van: Van Yüzüncü Yıl ‎Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2019.‎
  • Vekîlî, es-Sagīr b. Abdüsselâm el-Vekîlî, el-İmâmü’ş-Şihâbü’l-Ḳarâfî, 2 Cilt. b.y.: el-‎Memleketü’l-Magribiyye, 1417/1996.‎
  • Yavuz, Yusuf Şevki. “İstidlâl”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 23/325-328. ‎İstanbul: TDV Yayınları, 2001.‎
  • Zebîdî, Muhammed b. Muhammed b. Abdürrezzak el-Hüseynî. Tâcü’l-arûs min ‎cevâhiri'l-kâmûs. 40 Cilt. b.y.:Dâru’l-hidâyet, ts.‎