Bu makalede, asırlardır bilinen gaz yasaları ile, bir kapta hapsolmuş olup, birbirleriyle etkileşmede bulunmayan parçacıkların oluşturduğu ideal gazın kuvantum mekaniksel tasviri arasında, bütünsel bir bağ kurulmaktadır. Böylesi bir gazda, her bir parçacık, birbirinden bağımsız olarak ele alınabilmektedir. Bu durumda, gazın basınç P, sıcaklık T gibi, makroskopik özellikleri, gazı oluşturan parçacıkların, ayrı ayrı hareketlerinin, basit birer ortalaması niteliğinde hesaplanabiliyor olmaktadır. Burada, bu çerçevede, V hacmindeki bir küpte hapsolmuş ideal bir gazın, adiabatik dönüşüm sürecini, resmeden PV35mekaniği zemininde, somut olarak ifade edilebileceği, ortaya konmaktadır. Söz konusu sabitin, öteki türlü, asırlardır, birinden ötekine, adiabatik olarak geçilen, çeşitli haller için, P1V15/3=P2V25/3= P3V35/3 eşitliklerinin işaret ettiği soyut bir büyüklük olarak algılanmaktan öteye geçemediği, kaydolunmalıdır. Hemen hiç bir yerde, bahse konu sabitin, belli bir ifadesinin olabileceğinin sorgulandığna dair bir işaret, ayrıca, görülebiliyor, değildir. Türetimin sonuçları tartışılmaktadır

In this paper we find a full connection between the long lasting macroscopic classical laws of gases and the quantum mechanical description of non-interacting particles confined in a box, thus constituting an ideal gas. In such a gas, the motion of each individual molecule can be considered to be independent of all other molecules, and the macroscopic parameters of an ideal gas, mainly, pressure P and temperature T, can be defined as simple average quantities based on individual motions of all molecules in consideration. It is shown that for an ideal gas enclosed in a macroscopic cubic box of volume V, an alphanumeric expression for the Constant appearing in the classical law of adiabatic expansion law, i.e. PV35has otherwise remained for centuries, as just an abstract quantity in the form of P1V15/3=P2V25/3= P3V35/3 written for different thermodynamic states, delineated through an adiabatic transformation. No one even seems to have thought that it may eventually have a particular expression. Physical implications of the result we disclose are discussed