Bu çalışmada, sıcak iklim bölgesindeki 6 farklı şehir ile çalışılmıştır. Öncelikle, bina dış yüzeylerinin güneş radyasyonunu yutma oranlarının çeşitli değerlerine göre ısıtma ve soğutma yükleri hesap edilmiştir. Optimum yalıtım kalınlığı hesaplanırken ısıtma ve soğutma yüklerini de içeren ve ekonomik bir yöntem olan P1-P2 metodu kullanılmıştır. Buna göre bütün iller için optimum yalıtım kalınlığı, enerji tasarrufları ve geri ödeme süreleri faiz, enflasyon, ömür gibi ekonomik datalar da kullanılarak belirlenmiş ve radyasyonsuz durum ile karşılaştırılmıştır. Güneş radyasyonlu ve radyasyonsuz optimum yalıtım kalınlıklarına göre dış duvarlar için toplam ısı transfer katsayısı (U) değerleri hesap edilmiştir. Binalarda ısı yalıtım kuralları olarak bilinen TS 825’ de birinci bölge şehirleri için verilen U değerlerinin yetersiz olacağı ortaya konmuştur. Ayrıca, elde edilen optimum yalıtım kalınlıklarına göre binalardaki yoğuşma kontrolleri yapılmıştır

A six different cities in hot climate region were studied in this study. Heating and cooling loads were calculated primarily according to absorption rate values of various solar radiation at exterior surfaces of the buildings. When calculating the optimum thickness of insulation, the P1-P2 method is used which is an economical method and includes heating and cooling loads. Accordingly, the optimum insulation thicknesses, energy savings and payback periods for all the cities were determined by using economic data such as interest rate, inflation rate, life-cycle and compared with the non-radiation situation. The total heat transfer coefficient (U) values were calculated for exterior walls according to optimum insulation thickness by considering solar radiation and non radiation condition. The study showed that the U values given at cities of first degree-day region at TS 825 (Turkish Standard) which is known as rules of heat insulation in buildings were insufficient. In addition, condensation controls were conducted according to the obtained optimum insulation thicknesses