Yard.doç.dr.hatice BAYSAL, Prof. Dr. İlker H. ÇARIKÇI

İnsan Kaynakları Geliştirmede Çocuk/Genç Oyunlarının Etkililiği Üzerine Bir Araştırma

Bilgi temelli yeniden yapılanmalar sosyal ve beşeri sermaye olarak dikkatleri insan kaynaklarına yöneltmiştir. Böylece günümüz işletmeleri için çalışan niteliği rekabet, verimlilik gibi açılardan başat faktör haline gelmiştir. Örgütler çalışanların niteliklerini artırmak için çeşitli eğitim ve geliştirme yöntemleri kullanmaktadır. Buradan hareketle, evcilleştirilmemiş oyunların insan kaynaklarının geliştirilmesi açısından etkililiğine yönelik bu araştırma yönetsel yetkinliklerden “liderlik, takım çalışması ve iletişim becerileri” çerçevesinde yapılandırılmıştır. Araştırma, üniversite öğrencilerinden oluşturulan “Deney” ve “Kontrol” Grupları ile iki yıllık bir süreçte gerçekleştirilmiştir. Deney Grubu ile yürütülen uygulamalarda evcilleştirilmemiş oyunlar kullanılmıştır. Ölçümleme, deney ve kontrol gruplarına uygulanan ön ve son test; ayrıca deney grubu ile yapılan yarı yapılandırılmış mülakat tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda, evcilleştirilmemiş oyunların liderlik, takım çalışması ve iletişim becerileri açısından ön ve son testler ile deney ve kontrol grup karşılaştırmalarında deney grubu lehine istatistiksel olarak anlamlı bir bulguya rastlanılamamıştır. Ancak nitel yönteme göre yapılan ölçümlemede ise deney grubu üzerinde pozitif yönde bir etkililiğin bulgularına ulaşılmıştır. Araştırma sonuçlarının, bireysel ve mesleki yetkinlikler çerçevesinde yükseköğretimde işletme eğitimlerinin yeniden yapılandırılması çalışmalarına ve insan kaynakları geliştirme çalışmalarına kaynak zenginliği sağlaması; metodolojik tartışmalar açısından ilgili literatüre katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

İnsan Kaynakları Geliştirme, Çocuk Oyunları, Oyun Eğitim İlişkisi, İçerik Analizi, Yönetsel Yetkinlikler

Information-based restructures have drawn attention to human resources as a social and human capital. Therefore, for current businesses labor quality has become the main factor in terms of efficiency. Organizations employ a variety of improvement methods and training in order to enhance labor quality. Thus, investigating the effectiveness of non-domesticated games in improving human resources, this research was based on the managerial skills such as “leadership, team-work and communication skills”. The research was conducted in two years with Experimental and Control groups consisting of senior students at university. Non-domesticated games were used in the Experimental Group. Assessment was implemented by employing pre- and post-tests with both groups and semi-structured interviews with the Experimental Groups. The results of the pre- and post-tests indicated no significant difference between the Experimental and Control Groups in terms of the effectiveness of non-domesticated games in leadership, team-work and communication skills. However, the results of the qualitative assessment indicated a positive effect of the games on the Experimental Group. The results of the research are thought to provide a rich source for restructuring the business management courses at university considering the individual and occupational abilities and to contribute to the methodological discussions in the literature.

Keywords:

Human Resources Development, Children Games, Games-Education Relationship, Content-Analysis, Administrative Competence,

PDF

___

And, Metin (2003), Oyun ve Bügü- Türk Kültüründe Oyun Kavramı, Genişletilmiş 1. Baskı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Arslan Yunus, Nefise Bulgu (2010), Socialization Via Play. Pamukkale Journal of Sport Sciences. 1:1, (8-22).
Aydın, Betül, Müge Akbağ, Semai Tuzcuoğlu, Levent Yaycı ve Meral Ağır (2005), Gelişim ve Öğrenme, B. Aydın (Ed.), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Eren, Erol (2007), Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi, 10. Baskı. İstanbul: Beta Basım.
Erıkson, H. Erik (1963), Childhood and Society. Second edition, New York: W. W. Norton & Co.
Gökçe, Orhan (2006), İçerik Analizi Kuramsal ve Pratik Bilgiler, Ankara: Siyasal Kitabevi.
Huizinga, Johan (2006). Homo Ludens – Oyunun Toplumsal İşlevi Üzerine Bir Deneme, M. A. Kılıçbay (Çev.), 2. Basım, İstanbul: Ayrıntı Yayınları. (orijinal yayın tarihi: 1938).
İbicioğlu, Hasan (2011), İnsan Kaynakları Yönetimi (Geleneksel ve Stratejik Perspektif), 3. Baskı, Ankara: Alter Yay.
Karagül Mehmet ve Mahmut Masca (2005), Sosyal Sermaye Üzerine Bir İnceleme, Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1, (37-52).
Lever, Janet (1978), Sex Dıfferences In The Complexıty Of Chıldren's Play And Games, Northwestern University American Sociological Review, 43, (471-483).
McGregor, Douglas (2006), The Human Side of Enterprise, Annotated Edition, McGraw-Hill, NY.
Nıcolopoulou, Ageliki (2004). Oyun, Bilişsel Gelişim ve Toplumsal Dünya: Piaget, Vygotsky ve Sonrası, M.T. Bağlı (çev.), Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 37:2, (137-164). 101
Noe, Raymond A. (2009). İnsan Kaynaklarının Eğitimi& Geliştirilmesi, C. Çetin (çev.), 4. Baskı, İstanbul: Beta.
Opie, Iona A. (1993), The People In The Playground, New York, USA: Oxford University Pres.
Opie, Iona A. Ve Peter M. Opie (1969), Children’s Games in Street an Playground: Chasing, Catching, Seeking, Volume:I, Oxford University Press.
Özdemir, Nebi (2006), Türk Çocuk Oyunları, 1. Baskı, I. Cilt, Ankara: Akçağ Yayıncılık.
Özkalp, Enver (2004), Örgütsel Davranış, Anadolu Üniv. Yayını.
Palmer, Margaret ve Kenneth T. Winters (1993), İnsan Kaynakları, D. Şahiner (çev.). İstanbul: Rota Yayınları- Kişisel Gelişim Ve Yönetim Dizisi.
Patrick J. Montana, Bruce H. Charnov (2008), Management, 4th Edition, (Business Review Boks), Barron’s Educational Series , NY.
Rayburn Carole A., Donna J. Goetz ve Suzanne L. Osman (2001), The Game of Leadership: Exercise, Games, Sports, and Leadership. International Journal of Value - Based Management; 14:1, ABI/INFORM Global, (11-26).
Smith, Sutton Brian (2001), The Ambiguity of Play, Harvard University Pres, London.
Stagnitti, Karen (2004), Understanding Play: The Implications for Play Assessment, Australian Occupational Therapy Journal. 51, (3-12).
Telman, Nursel ve Anıl Adanalı. (2009), Başarıya Giden Yol Oyundan Geçer- İş’te Oyun- Çalışma Hayatında
Geliştirmeye Yönelik Oyunlar, İstanbul: Sistem Yayıncılık. ve Bedensel
Becerileri -Terr, Lenore (2000), Sevgi ve Çalışmanın Ötesinde Oyun Yetişkinler İçin Neden İhtiyaçtır, M. Köseoğlu (çev.), 1. basım, İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Verenikina Irina, Pauline Harris and Pauline Lysaght (2003), Child’s Play: Computer Games, Theories of Play and Children’s Development, Australian Computer Society.
Yıldırım, Ali ve Hasan Şimşek. (2006), Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yılmaz, Sıdıka (2005), Birbirimizi Anlamanın Bir Yolu Olarak Oyun ve İnsan İlişkisi- Her İletişim Biraz da Oyundur, Düşünceler Dergisi, 1-1.