DOKTORLARIN BOŞ ZAMAN ETKİNLİĞİNE KATILMA DURUMLARININ İNCELENMESİ

Bu araştırmanın amacı doktorların boş zaman etkinliğine katılma oranlarını ve sıklıklarını belirlemektir. Araştırmaya Elazığ ilinde görev yapan 893 doktordan 123 kişiye anket uygulanmıştır. Verilerin analizinde SPSS istatistik paket programı kullanılmış ve aritmetik ortamında % ve frekans uygulanılmıştır. Doktorlar, erkek, orta yaş grubunda, evli, uzman ve pratisyen ağırlıklı bir dağılım göstermektedir. Doktorların boş zaman etkinliklerine katılma sıklıklarına bakıldığında ‘her zaman ve sıklıkla’ katılma oranı en yüksek ailem ve çocuklarımla zaman geçiririm- ilgilenirim görüş maddesine %76.4 ile katıldıkları belirlenmiştir. Doktorların kitap dergi, gazete okuma oranı %46.3 sıklıkla yaptıkları bir etkinlik olarak belirlenmiştir. ‘Sıklıkla’ yapılan faaliyetler ise televizyon izleme, arkadaşlarla sohbet etme- gezme ve internet kullanma da sıklıkla yapılan faaliyetler arasındadır. Doktorların ‘ara sıra’ yaptıkları faaliyetler ise müzik dinlemek, hiçbir şey yapmamakdinlenmek, sosyal ve kültürel faaliyetlere katılmak, spor yapmak, çarşı Pazar gezmek gibi maddeler olarak sıralanmıştır. Doktorların ‘nadiren’ yaptıkları faaliyetler ise sinema ve tiyatroya gitme, fuar-piknik- park alanlarını gezme, olarak sıralanmıştır. Doktorların oran olarak en yüksek ‘hiç katılmadıkları’ faaliyetler bar, gazino, birahane gibi yerlere gitmek, kahvehaneye gitme, hobilerimle ilgilenme, bahçe-tamir işleri ile ilgilenme işleri olarak belirlenmiştir. Doktorların genel olarak boş zaman etkinliklerini bireysel, toplumsal olarak etkili ve faydalı aktivitelerle değerlendirdikleri belirlenmiştir

Anahtar Kelimeler:

Doktor, boş zaman etkinlikleri, boş zaman etkinlikleri ve doktorlar

DOKTORLARIN BOŞ ZAMAN ETKİNLİĞİNE KATILMA DURUMLARININ İNCELENMESİ

Bu araştırmanın amacı doktorların boş zaman etkinliğine katılma oranlarını ve sıklıklarını belirlemektir. Araştırmaya Elazığ ilinde görev yapan 893 doktordan 123 kişiye anket uygulanmıştır. Verilerin analizinde SPSS istatistik paket programı kullanılmış ve aritmetik ortamında % ve frekans uygulanılmıştır. Doktorlar, erkek, orta yaş grubunda, evli, uzman ve pratisyen ağırlıklı bir dağılım göstermektedir. Doktorların boş zaman etkinliklerine katılma sıklıklarına bakıldığında ‘her zaman ve sıklıkla’ katılma oranı en yüksek ailem ve çocuklarımla zaman geçiririm- ilgilenirim görüş maddesine %76.4 ile katıldıkları belirlenmiştir. Doktorların kitap dergi, gazete okuma oranı %46.3 sıklıkla yaptıkları bir etkinlik olarak belirlenmiştir. ‘Sıklıkla’ yapılan faaliyetler ise televizyon izleme, arkadaşlarla sohbet etme- gezme ve internet kullanma da sıklıkla yapılan faaliyetler arasındadır. Doktorların ‘ara sıra’ yaptıkları faaliyetler ise müzik dinlemek, hiçbir şey yapmamak-dinlenmek, sosyal ve kültürel faaliyetlere katılmak, spor yapmak, çarşı Pazar gezmek gibi maddeler olarak sıralanmıştır. Doktorların ‘nadiren’ yaptıkları faaliyetler ise sinema ve tiyatroya gitme, fuar-piknik- park alanlarını gezme, olarak sıralanmıştır. Doktorların oran olarak en yüksek ‘hiç katılmadıkları’ faaliyetler bar, gazino, birahane gibi yerlere gitmek, kahvehaneye gitme, hobilerimle ilgilenme, bahçe-tamir işleri ile ilgilenme işleri olarak belirlenmiştir. Doktorların genel olarak boş zaman etkinliklerini bireysel, toplumsal olarak etkili ve faydalı aktivitelerle değerlendirdikleri belirlenmiştir.

Keywords:

Doctor, leisure time activities, leisure time activities and doctors,

PDF

___

Abadan, N. (1961). “Üniversite Öğrencilerinin Serbest Zaman Faaliyetleri”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları, Yayın No: 135, Ankara.
Ağaoğlu Y. S. (2006). “Serbest Zaman Felsefesi”, 9. Uluslar Arası Spor Bilimleri Kongresi, Bildiriler Kitabı , Muğla Üniversitesi, Muğla, 2006
Arslan S. (2011). Serbest Zaman Kullanımı: Sıradan Serbest Zaman Etkinlikleri Ve Sistemli Serbest Zaman Etkinlikleri. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi. 13(2):1-10.
Arslan S. (2012). Kentli Bireylerin Rekreasyon Tercihlerini Etkileyen Faktörlerin Analizi: Ankara Büyükşehir Belediyesi Örneği. İİB İnternational Refereed Academic Social Sciences Journal Specıal Issue 2. Volume: 03, İssue: 07,.P: 129-136.
Aytaç, Ö. (2002) “Sosyoloji Bir Giriş Denemesi”, Üniversite Kitapevi, Elazığ.
Aytaç, Ö. (1991). “Elazığ’ ın Mustafa Paşa Mahallesinde Oturan Aile Başkanlarının Boş Zaman Etkinliklerinin Sosyolojik Açıdan İncelenmesi”, Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Elazığ.
Baltaş A, & Baltaş Z. (1995). “Stres ve Başa Çıkma Yolları”, 14. Basım, Remzi Kitapevi, İstanbul.
Bucher, C. A. (1979). “Fundatıons of Physical Education”, The C.V. Mosby Company, USA.
Can H. (1992). “Organizasyon ve Yönetim”, Adım Yayıncılık, 2. Baskı, Ankara.
Canan İ. (1994). “Vakti En İyi Değerlendirme Esasları”, İslam’da Zaman Tanzimi, İstanbul.
Çoban A. (2004). Öğretmen Yetiştiren Yükseköğretim Kurumlarının Kaynağı Olarak Anadolu Öğretmen Lisesi Öğrencilerinin Görüşlerinin Değerlendirilmesi. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi Mayıs. Cilt : 28 No:1. 55-64.
Demir Ö, & Acar M (1992). Sosyal Bilimler Sözlüğü, İstanbul: Ağaç Yay.
Esslin, M.(1991). “ The Age of Television - Beyaz Camın Arkası”, Pınar Y., İstanbul.
Hicter M (1966). “Boş Zamanları Değerlendirme Politikası” Boş Zamanları Değerlendirme Semineri, HSEK Yayını, İstanbul.
Karaküçük S. (1999). “Rekreasyon Boş Zamanları Değerlendirme”, Bağırgan Yay., Ankara.
Kaya, K., & Tutal, Y. (2005). “Öğretmenlerin Boş Zamanlarında Sosyal ve Kültürel Etkinliklere Katılımları İle İlgili Tutumları (Isparta Örneği), Süleyman Demirel Ünv., İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi, C:10, S:2.
Kleiber, A. D. & Hutchinson S.L & Williams R. (2002). “Leisure as a Resource in Transcending
Negative Life Events: Self-Protection, Self-Restoration and Personal Transformation”, Leisure Sciences, Volume24, Number 2, 2 April, 2002.
Kılbaş, Ş. (1994).“Gençlik ve Boş Zamanı Değerlendirme”, Çukurova Ünv. Basımevi, Adana.
Kılbaş Ş.(1995). “Yetişkin Toplumsallaşmasında Boş Zamanı Değerlendirmenin Önemi”, Yaşadıkça Eğitim Dergisi, Sayı:39.
Kır İ. (2007). Yüksek Öğretim Gençliğinin Boş Zaman Etkinlikleri: Ksü Örneği. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Cilt: 17, Sayı: 2 Sayfa:307-328, Elazığ.
Kılcıgil, E., “Sosyal Çevre – Spor İlişkisi”, Bağırgan Yayımevi, Ankara, 1998
Leıtner, J. M. & Leitner, F. S. (1989), Leisure Enhancement, London: The Haworth Press, Inc.
Mackenzie, R.A. (1985). “Zaman Tuzağı, Zamanı Nasıl Denetlersiniz”, İlgi Y., İstanbul.
Öcalan, M., (1996).“Doğu İl Merkezinde Görev Yapan Öğretmenlerin Boş Zamanlarında Yaptıkları Faaliyetler ve Sporun Yeri”, Fırat Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Elazığ.
Özabacı, N, & Yıldız A (2000). “Bireyler Neden İşleriyle İlgili Yılgınlık Yaşarlar”, Yaşadıkça Eğitim Dergisi.
Özkaraca R. (2009). Hekim ve Hemşirelerin İşbirliğine İlişkin Tutumları ve Birbirlerine Profesyonellik Açısından Değerlendirmeleri. T.C. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Hemşirelik Hizmetleri Yönetimi Programı. Y. Lisans Tezi. Ankara.
Özışık Y. (1998). “Kara Harp Okulu Öğretim Elemanlarının Rekreasyon Sorunları Üzerine Bir Araştırma”, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Saran, N. & Akaya, T. (1988). “Çalışan Gençliğin İşbaşında Eğitimi ve Çıraklık, Kalfalık, Mesleğe Yönelme Sorunları”, M.E.G.S.B. Yay., Ankara.
Sevim Y, & Dayı YS. (2009). Doktorların Ekonomik Durumları Ve Toplumsal Konumları (Elazığ İli Örneği). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. C: 19. S: 2. 231-248. Elazığ.
TDK (1988). “Türkçe Sözlük” TDK. Yayınları, Ankara.
Tel M. (2007). Öğretim Üyelerinin Boş Zaman Etkinlikleri Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma: Doğu Anadolu Örneği. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enst. Sosyoloji Anabilim Dalı. Doktora Tezi. Elazığ.
Tel M. (2015).“Doktorların Spor Yapma Alışkanlıkları Ve Sağlıklı Yaşam Düzeyleri”, Sağlık, Spor Ve Tıp Bilimleri Dergisi, ilkbahar yaz dönemi. C:5, S:15.
Tezcan M. (1977). “Boş Zamanlar Sosyolojisi”, Doğan Matbaası, Ankara.
Tezcan M. (1982). “Sosyolojik Açıdan Boş Zamanların Değerlendirilmesi”, A.Ü. Yayını, Ankara.
Tunçkol, H.M. (2001). “Selçuk Üniversitesindeki Akademik Personelin Rekreasyon Faaliyetlerinin Değerlendirilmesi”, Selçuk Ünv. Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor ABD., Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya.
Uğur, A. (2000). “Çalışma Hayatında Zaman Yönetimi “ Kalkınmada Anahtar Verimlilik Dergisi, Sayı:143, Ankara, Kasım.
www.yapı.com.tr. 05.04.2006.ind.
www.ekonomist.com.tr/emlak. 04.04. 2006 ind.
Yıldırım A, & Hacıhasanoğlu R. (2011). Sağlık Çalışanlarında Yaşam Kalitesi ve Etkileyen Değişkenler Psikiyatri Hemşireliği Dergisi - Journal of Psychiatric Nursing. 2(2):61-68.