___

• Allender S, Cowburn G, Foster C (2006). Understanding participation in sport and physical activity among children and adults: A review of qualitative research. Health Education Research, 21(6): 826-935.
• Andre R (2010). Assessing the accountability of government-sponsored enterprises and quangos. Journal of Business Ethics, 97(2): 271-289.
• Ataç LO, Köse S (2017). Örgütsel demokrasi ve örgütsel muhalefet ilişkisi: Beyaz yakalılar üzerine bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 46(1): 117-132.
• Bakan İ, Büyükbeşe T (2008). Katılımcı karar verme: Kararlara katılım konusunda çalışanların düşüncelerine yönelik bir alan çalışması. Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, 13(1): 29-56.
• Balcı A (2016). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Barley SR, Kunda G (1992). Design and devotion surges of rational and normative ideologies of control in discourse. Administrative Science Quarterly, 37(3): 363-399.
• Beugr CD (2002). Understanding organizational justice and its impact on managing employees: An African perspective. The International Journal of Human Resource Management, 13(7): 321-337.
• Bilge H (2003). İnsan kaynaklarının sürekli artan gücü. Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1): 7-17.
• Bozkurt S (2012). Örgütsel demokrasiyi ve akademik özgürlüğü benimseme ve Türkiye’de uygulanabilir bulma düzeyine ilişkin öğretim elemanlarının görüşleri. (Doktora Tezi).
• Breen K (2015). Freedom, republicanism and workplace democracy. Critical Review of International Social and Political Philosophy, 18(4): 470-485.
• Butcher D, Clarke M (2002). Organizational Politics: The cornerstone for organizational democracy. Organizational Dynamics, 31(1): 35-46.
• Büyüköztürk Ş, Çakmak EK, Akgün EÖ, Karadeniz Ş, Demiral F (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Çakıcı AB (2012). Örgütsel adalet algısının bağlılık üzerine etkisi: Doğu Karadeniz bölgesinde çalışan hemşirelere yönelik bir araştırma. (Doktora Tezi).
• Çakır Ö (2006). Ücret adaletinin iş davranışları üzerindeki etkileri. Ankara: Kamu-İş Yayınları.
• Catherine WNG, Evelyn NG (2009). Balancing the democracy dilemmas: Experience of woman workers’ cooperatives in Hong Kong. Economic and Industrial Democracy, 30(2): 182-206.
• Cavill S, Sohail M (2007). Increasing strategic accountability: A framework for international NGOs. Development in Practice, 17(2): 231-248.
• Çetinkaya M, Çimenci S (2014). Örgütsel adalet algısının örgütsel vatandaşlık üzerindeki etkisi ve örgütsel özdeşleşmenin aracılık rolü: Yem çalışması. Yönetim Bilimleri Dergisi, 12(23): 237-278.
• Cihangiroğlu N (2009). Örgütsel bağlılığın belirleyicileri olarak örgütsel adalet ve kararlara katılım. (Doktora Tezi).
• Çınar F (2016). Hesap verebilirlik ilkeleri ile kurumsal paydaş ilişkisinde katılımın rolü: Hastane işletmelerinde bir uygulama. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 6(13): 12-30.
• Collom E (2001). Social inequality and the politics of production: Identifying potential supporter of economic democracy. Sociological Forum, 16(13): 48-64. Coşan PE, Gülova AA (2014). Örgütsel demokrasi. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 21(2): 231-248.
• Diest HV (2008). Possibilities of democratization in organizations. Social Epistemology, 22(1): 97-117).
• Edwards MB (2013). The role of sport in community capacity building: An examination of sport for development research and practice. Sport Management Review, 235: 1-14.
• Ekiz D (2003). Eğitimde araştırma yöntem ve metotlarına giriş. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Erkal PC (2012). Örgütsel demokrasi: Kamu ve özel sektör çalışanlarına yönelik bir araştırma. (Doktora Tezi).
• Fenton TL (2011). Organizational democracy as a force social change. In: Positive psychology as a social change. (Edts: Diener, R.B.). New York: Springer Publication. Fişek K (1998). Dünyada ve Türkiye’de spor yönetimi. Ankara: Bağırgan Yayınevi.
• Forcadell FJ (2005). Democracy cooperation and business success: The case of Mondragon corporation cooperative. Journal of Business Ethics, 56(3): 255-274.
• Fraenkel JR, Wallen NE, Hyun HH (2012). How to design 8 evaluate research in education. London: McGraw Hill.
• Geçkil T, Tikici M (2015). Örgütsel demokrasi ölçeği geliştirme çalışması. Amme İdaresi Dergisi, 48(4): 41-78.
• Geçkil T (2013). Örgütsel demokrasi ile örgütsel vatandaşlık arasındaki ilişki: TRB1 bölgesindeki üniversite hastanelerinde bir uygulama. (Doktora Tezi).
• Gourevitch A (2016). The limits of basic income: Means and ends of workplace democracy. Basic Income Studies, 11(1): 17-28.
• Greenberg J, Colquitt J (2005). Handbook of Organizational Justice. London: Lawrence Erlbaum Associate Publisher.
• Güner F, Bozkurt ÖÇ (2017). Banka çalışanlarının iş yerindeki mutluluk ve mutsuzluk nedenleri üzerine keşif amaçlı bir araştırma. Örgütsel Davranış Araştırmaları Dergisi, 2(2): 85-105.
• Gürbüz S (2006). Örgütsel vatandaşlık davranışı ile duygusal bağlılık arasındaki ilişkilerin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(1): 48-75.
• Harrison JS, Freeman E (2004). Special topic: Democracy in and around organizations: Is organizational democracy worth the effect? Academy of Management Executive, 18: 49-53.
• Hofman MF (2002). Do all things with counsel: Benedictine woman and organizational democracy. Communication Studies, 53(3): 202-217.
• Karasar N (2017). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar, ilkeler, teknikler. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Kerr JL, Caimano VF (2004). The limits of organizational democracy. The Academy of Management Review, 18(3): 81-97.
• Kesen M (2015). Örgütsel demokrasinin çalışan performansı üzerine etkisi: Örgütsel özdeşleşmenin aracılık rolü. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(2): 535-562.
• Kirby SL, Richard OC (2000). Impact of marketing work-place diversity on employee job involvement and organizational commitment. The Journal of Social Psychology, 140(3): 367-377.
• Koç M, Murathan F, Yetiş Ü, Murathan T (2015). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin spor kavramına ilişkin algıları. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(9): 294-303.
• Koçak F, Sunay H (2016). Türk spor yönetimi taşra yapılanmasının yönetsel etkinliğinin personel görüşlerine göre incelenmesi. Journal of Human Science, 13(2): 3571-3589.
• Lin KJ, Chang SH (2009). A service accountability framework for QoS service management and engineering. Journal of Business Ethics, 7(4): 429-446.
• Merter F (2009). Cumhuriyet, Dicle, İnönü üniversiteleri eğitim fakültesi ilköğretim bölümü öğrencilerinin öğrenme stilleri ve öğrenme stillerini farklılaştıran sosyo-ekonomik faktörler. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 13: 78-96.
• Mulki JP, Jaramillo JF, Locander WB (2008). Effects of ethical climate on turnover intention linking attitudinal and stress theory. Journal of Business Ethics, 78(4): 559-574.
• Narbay Ş, Sönmez M (2016). Kurumsal yönetimde şeffaflık ve Türk ticaret hukukundaki uygulamaları. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 18: 369-417.
• O’Connell L (2005). Program accountability as an emergent property: The role of stakeholders in a programs‘ field. Public Administration Review, 65(1): 84-92
• Pausch M (2013). Workplace democracy. The Innovation Journal: The Public Sector Innovation Journal, 19(1): 1-19.
• Polat S (2012). Okul müdürlerinin çok kültürlülüğe ilişkin tutumları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42: 334-343.
• Resmi Gazete (1980). Türkiye Cumhuriyeti Anayasası. Madde: 58-59.
• Resmi Gazete (2011). Avrupa Birliği Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair kanun Hükmünde Kararname. Erişim Adresi: http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2011/08/20110817-1.htm
• Sadykova G, Tutar H (2014). Örgütsel demokrasi ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki üzerine bir inceleme. İşletme Bilimi Dergisi, 2(1): 1-16.
• Sağnak M (2005). The value congruence levels of principals and teachers at primary schools. Educational Science: Theory and Practice, 5(1): 221-228.
• Şeker G (2010). Yönetici ve öğretmen algılarına göre ilköğretim okullarında örgütsel demokrasinin benimsenme ve uygulanabilme düzeyi. (Doktora Tezi).
• Sherlock E, O’Donnel JS, White B, Block J (2010). Physical activity levels and participation in sport: Irish people with haemophilia. Haemophilia, 16(1): 202-209.
• Sunay H (2017). Spor yönetimi. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Takmaz ŞU (2009). İlköğretim okullarında örgütsel iletişim düzeyi ile öğretmenlerin karara katılma davranışları arasındaki ilişki. (Doktora Tezi).
• Tel M (2014). İlköğretim hayat bilgisi ders kitaplarındaki spor ve boş zaman temalarının değerlendirilmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(2): 1-11.
• Tozoğlu E, Bayraktar G, Cingöz B, Yurttaş H (2015). Akran desteği düzeyine sporun ve farklı değişkenlerin etkisi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi 3(9): 57-67.
• Türk Dil Kurumu (2017). Büyük Türkçe Sözlük. Erişim Adresi: http://www.tdk.gov.tr/
• Türkmen M (2013). Erken cumhuriyette beden eğitimi ve sporun ideolojik temelleri. Turkish Studies, 8(6): 729-740.
• Ural A, Kılıç İ (2013). Bilimsel araştırma süreci ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Usta S, Akıncı A (2016). Kamu yönetiminde hesap verebilirlik mekanizması olarak ombudsmanlık kurumu: Almanya örneği. Journal of Human Science, 13(2): 2735-2749.
• Vardi Y (2001). The effects of organizational and ethical climates on misconduct at work. Journal of Business Ethics, 29(4): 325-337.
• Vermeulen J, Verweel P (2006). Participation in sport: Bonding and bridging’s as identity work. Sport in Society: Culture Commerce Media Politics, 12(9): 1206-1219.
• Weber WG, Unterrainer C, Schmid BE (2009). The influence of organizational democracy om employees‘ socio-moral climate and prosocial behavioral orientations. Journal of Organizational Behavior, 30(8): 1127-1149.
• Yazdani N (2010). Organizational democracy and organization structure link: Role of strategic leadership and environmental uncertainty. Business Review, 5(2): 51-73.
• Yetim A (2005). Sosyoloji ve spor. İstanbul Morpa Yayınları.