___

• Alexander, S. (2011). The voluntary simplicity movement: Reimagining the good life beyond consumer culture. The International Journal of Environmental, Cultural, Economic and Social Sustainability, 53, 1689–1699.
• Alexander, S. and Ussher, S. (2012). The voluntary simplicity movement: A multi-national survey analysis in theoretical context. Journal of Consumer Culture, 12 (1), 66-86.
• Argan, M., Argan-Tokay M., and Sevim, N. (2012). Tükenmeden tükettiren yaşam tarzı: Gönüllü sadelik, E. Akkiliç, V. Özbek and F. Koç (Ed.), in 17th National Marketing Congress Proceedings (pp. 201-220), Balıkesir: Elman Kitap Yayın Dağıtım.
• Babaoğul, M. and Buğday, E. B. (2012). Gösteriş tüketimine karşı gönüllü sadelik. M. Babaoğul, E. B.Buğday, A. Şener (Ed.), in Tüketici Yazıları III (76-87). Ankara:T ÜPADEM.
• Ballantine, P. W. and Creery, S. (2010). The consumption and disposition behaviour of voluntary simplifiers. Journal of Consumer Behaviour, 9(1), 45-56.
• Bayat, M. and Sezer A. (2018). Bireylerin gönüllü sade yaşam tarzları ve yaşam doyumlarının, geleneksellik değeri açısından değerlendirilmesi: Düzce üniversitesi örneği. İş Ahlakı Dergisi, 11(1), 69-87.
• Bekin, C., Carrigan, M., and Szmigin, I. (2005). Defying marketing sovereignty: Voluntary simplicity at new consumption communities. Qualitative Market Research: An International Journal, 8(4), 413–429.
• Cengiz, H. (2014). Gönüllü sade yaşam davranışının ölüm tüketimi davranışına yönelik tutumlar üzerine etkisi: Türk ve Amerikan kültürleri arasında bir karşılaştırma (Doctoral Thesis, Eskişehir Osmangazi University, Eskişehir). Retrieved from: http://openaccess.ogu.edu.tr:8080/xmlui/handle/11684/966?locale-attribute=en
• Chowdhury, R. M. M. I. (2016). Religiosity and voluntary simplicity: The mediating role of spiritual well-being. Journal of Business Ethics, 152, 149-174.
• Craig-Lees, M., and Hill, C. (2002). Understanding voluntary simplifiers. Psychology & Marketing, 19(2), 187–210.
• Elgin, D. (1993). Voluntary simplicity: Toward a way of life that is outwardly simple, New York.: Quill Publishing.
• Elgin, D. and Mitchell, A. (1977). Voluntary simplicity. The Co-Evolution Quarterly, 3, 5-18.
• Ergen, A. (2014). Maddi değerler, gönüllü sade yaşam biçimi, çevre bilgisi: Sürdürülebilir tüketim davranışı açısından bir araştırma (Doctoral thesis, Marmara Üniversitesi, İstanbul). Retrieved from: http://dspace.marmara.edu.tr/handle/11424/18185?locale-attribute=tr
• Erdoǧmuş, I., and Karapinar, E. (2015). Understanding levels of voluntary simplicity in Turkey. Bogazici Journal, 29(2), 1–19.
• Ezell, D. (2019). Consumer well-being: A typology and examination of voluntary simplicity (Doctoral thesis, The University of Mississippi, Oxford). Retrieved from: https://egrove.olemiss.edu/etd/1580/
• Gregg, R. (1936). Voluntary simplicity. Visva-Bharati Quarterly, reprinted in Manas in 1974.
• Hellore, L. L. (2008). Voluntary simplicity - the next step in business ethics development? Ekonomiska Samfundets Tidskrift, 61(3), 123
• Huneke, M. E. (2005). The face of the unconsumer: An empirical examination of the practice of voluntary simplicity in the United States. Psychology & Marketing, 22(7), 527-550.
• Iwata, O. (2006). An evaluation of consumerism and lifestyle as correlates of a voluntary simplicity lifestyle. Social Behavior and Personality, 34(5), 557–567.
• Iwata, O. (1997). Attitudinal and behavioral correlates of voluntary simplicity lifestyles. Social Behavior and Personality. 25(3), 233-240.
• İrge, N. T. and Karaduman, İ. (2018). X ve Y kuşaklarında gönüllü sadelik algısının tüketici karar tarzlarına etkisi. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(3),120-143.
• Karaca, Ş. and Gümüş N. (2018, April). Tüketicilerin gönüllü sadelik algılarının demografik özelliklere göre incelenmesi: Sivas örneği. Paper presented at 2nd International Congress of Eurasian Social Sciences.http://www.icoess.com/Content_Files/Content/indirilecek%20dosyalar/ICOESS%202018%20Tam%20metin%20bildiri%20kitab%C4%B1%20%C4%B1sbn.pdf
• Karaca, Ş. (2013). Tüketicilerin yeşil ürünlere ilişkin tutumlarının incelenmesine yönelik bir araştırma. Ege Akademik Bakış, 13(1), 99–111.
• Kaynak, R. and Ekşi, S. (2011). Ethnocentrism, religiosity, environmental and health consciousness: Motivators for anti-consumers. Eurosian Journal of Business and Economics, 4(8), 31-50.
• Kızılderili, C. (2020). Gönüllü sadelik hareketini benimsemiş ailelerin tüketim motivasyonlarının keşfedilmesi (Unpublished master thesis). Akdeniz Üniversitesi, Social Science Institute, Department of Marketing, Antalya.
• Köker, N. E. and Maden, D. (2012). Hazcı ve faydacı tüketim bağlamında tüketicinin ürün temelli yenilikçiliği algılaması: Amprik bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 4(2), 94-121.
• Kurtuluş, S. Karapınar, E. and Özkan, E. (2019). Organik ürün tüketicilerinin tipolojisi: Gönüllü sadelik, çevre bilinci ve değerler açısından pazar bölümlerinin incelenmesi. Tüketici ve Tüketim Araştırmaları Dergisi, 11(1), 107-142.
• Moisander, J. and Sinikka, P. (2002). Narratives of sustainable ways of living: Constructing the self and the other as a green consumer. Management Decision, 40(4): 329-342.
• Monopolis, A. N. (2010). Voluntary simplicity, authentic happiness, and ecological sustainability (Unpublished doctoral thesis). University of California, California.
• Moore, L. (2009). Educating simplicity: The ideal lifestyle of voluntary simplicity and the promotional role of government (Master thesis). Retrieved From: https://mspace.lib.umanitoba.ca/xmlui/handle/1993/21349
• Nolen, T. P. (1994). Choosing voluntary simplicity as a lifestyle (Unpublished doctoral thesis). The University of North Carolina, Greensboro.
• Özgül, E. (2011). Tüketicilerin sosyo- demografik özelliklerinin hedonik tüketim ve gönüllü sade yaşam tarzları açısından değerlendirilmesi. Ege Akademik Bakış, 11(1), 25-38,
• Özgül, E. (2010). Tüketicilerin değer yapıları, gönüllü sade yaşam tarzı ve sürdürebilir tüketim üzerindeki etkisi. H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 28(2), 117-150.
• Peyer, M., Balderjahn, I., Seegebarth, B. and Klemm, A. (2017). The role of sustainability in profiling voluntary simplifiers. Journal of Business Research, 70, 37-43.
• Read, R. (2018). Voluntary simplicity: Strongly backed by all three main normative-ethical traditions. Ethnical Perspectives, 25(1), 649-675.
• Sertoğlu, A. E., Bozoklu, Ç. P., and Korkmaz, S. (2016). Voluntary simplicity, values and lifestyles: A case of Ankara-Turkey. Beta Pazarlama Teorisi ve Uygulamaları Dergisi, 2(1), 21–50.
• Shama, A. (1980). How marketers can cater to “voluntary simplicity” segment. Marketing News, 13(19), 2-3.
• Shaw, D. and Moraes, C. (2009). Voluntary simplicity: An exploration of market interactions. International Journal of Consumer Studies, 33, 215-223.
• Umut, M. Ö., Topuz, Y. V. and Velioğlu, M. N. (2015). Çöpten geri dönüşüme giden yolda sürdürülebilir tüketiciler. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), 263–288.
• Uygun, M., Akın, P.D. and Güner, E. (2018). Gönüllü sade yaşam tarzı, alışveriş motivasyonu ve marka deneyimi arasındaki ilişkiler, TUJOM, 3(3), 199-222.
• Zaritska, N. (2015). Downshifting as alternative lifestyle practices and result of individual voluntary life strategies: Case of Ukrainian society. Teorija in Praksa, 52(1-2): 220-235.
• Zavestoski, S. (2002). The social - psychological bases of anticonsumption attitudes. Psychology & Marketing, 19 (2), 149-165.