Hüseyin Ferhad, 1980 kuşağı Türk şiirinin önemli isimlerinden biridir. Şiirleri ilk olarak 1978’de yayımlanmaya başlar. Onu kendi çağdaşlarından ayıran, tarihsel miraslarımızı büyük bir doğallıkla şiirlerinde yaşatması ve hazırlıklı bir okura ihtiyaç duymasıdır. Nitekim gerekli bilgileri sağlamamış okur Ferhad’ın şiirinden gerekli hazzı duymakta zorlanır. Hüseyin Ferhad’ın şiir anlayışı da bu minvaldedir, Ferhad’a göre şiir okunurken de yazılırken de bir bilgi ve birikim gerektirir. Şiiri, yazıyı her şeyin üstünde tutan Ferhad’a göre şiir geçmiştir, bugündür ve gelecektir. Tarihten ve mitolojiden çok güçlü şekilde yararlanan şair bazı şiirlerinde kutsal dinleri şiirinin bir aracı olarak görür. İlk kitabı Deniz Çobanları’nda yer alan “Metafizik” isimli şiiri bunun en güzel örneklerinden biridir. Şair, “Metafizik”te kutsal dinler aracılığıyla sevgiliye ulaşmaya çalışır. Bu bakımdan sevgili, şair için ontolojik bir kaygı durumundadır. Hüseyin Ferhad; bu bağlamda sinagog, cami ve kiliseyi metaforik bağlamda kullanır. Sevgili şiirde gizemli yapısıyla yer alır. Şairin aklı, ruhu ve bedeni aşk karşısında darmadağınık olmuştur. Şiirde mekan ile insan ruhu arasında önemli bağlar kurulmuştur. Ait oldukları dinler tarafından kutsal sayılan üç ayrı mekânda şair adeta bir ritüele katılırcasına sevgiliye ulaşmaya çalışır. Burada şair, sevgili karşısında aciz kalan, sürekli kendini küçülten bir tavır gösterir. Şair, sevgiliyi üç semavi dinden metaforlarla irdeleyerek adeta kutsal bir yapıya büründürür. Bu makalede amaç, bu metaforlardan hareketle şairin “Metafizik” şiirini tahlil etmektir.