Bu araştırmada, üniversite öğrencilerinin iletişim becerilerinin cinsiyet, sınıf düzeyleri, öğrenim alanı, genel akademik başarı durumu, problem çözme stratejileri, algılanan ana baba tutumu, teknolojik araç kullanma sıklığı, algılanan sosyo-ekonomik düzey, spor yapma durumu, sanatla uğraşma durumu değişkenleri açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Bu araştırma betimleme türünde olup, ilişkisel modele dayalı bir çalışmadır. Bu araştırmada tarama (survey) ve anket tekniği kullanılmıştır Araştırmanın evrenini 2012-2013 eğitim öğretim yılında Bayburt Üniversitesi’nde öğrenim gören eğitim fakültesi ve iktisadi idari bilimler fakültesi öğrencileri oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise 2012-2013 eğitim öğretim yılında Bayburt Üniversitesi’nin iktisat, işletme, sınıf öğretmenliği, fen bilgisi öğretmenliği bölümlerinde öğrenim gören 720 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak “Korkut (1996) tarafından geliştirilen İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeği” uygulanmıştır. Araştırmada elde edilen veriler üzerinde frekans dağılımı, bağımsız gruplar için t testi, tek yönlü varyans analizi (One Way Anova) ve Kruskal-Wallis analizi yapılmıştır. Araştırmada özetle şu bulgulara ulaşılmıştır:Üniversite öğrencilerinin öğrenim alanları, genel akademik başarıları, problem çözme teknikleri ve spor yapma durumları ile iletişim becerileri arasında pozitif yönde ve anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Buna karşılık üniversite öğrencilerinin cinsiyet, algılanan ana-baba tutumu, sınıf düzeyleri, teknolojik araç kullanma sıklığı, algılanan sosyo-ekonomik düzey, sanatla uğraşma durumları ile iletişim becerileri arasında anlamlı bir farklılaşma bulunamamıştır.