REKREASYON BAĞLAMINDA ÖĞRENCİ ALGILARINA GÖRE SOSYAL KULÜPLERİN İŞLEVSELLİĞİ

Bu araştırmanın amacı, sosyal kulüplerin işlevselliğinin öğrenci görüşleri doğrultusunda belirlenmesidir. Araştırmada, meslek liselerinde öğrenim gören altısı kız, altısı erkek olmak üzere on iki öğrenciyle mülakat yapılmıştır. Araştırma, nitel desende oluşturulmuştur. Verilerin çözümlenmesinde içerik analizi türlerinden kategorisel analiz kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, sosyal kulüpler, öğrenciler için yoğun ders programından kaçmanın bir yolu olarak görülmektedir. Bunun yanında kulüpler, öğretmenin gözüne girme, hobi, eğlenme, kendini geliştirme ve sosyalleşme amacı olarak da algılanmaktadır. Öğrenciler okuldaki kulüp faaliyetlerinin çeşitliliğinin artırılması beklemektedir. Sportif faaliyetlerin yetersizliği, bu konuda uzman eğitimcilerin olmaması öğrencilerce eleştirilmektedir. Öğrenciler özellikle sosyal kulüpler konusunda okul yönetimi ve öğretmenleri; planlama, rehberlik yapma ve eğitim/kaynak temini konularında yeterli bulmamaktadır. Sosyal kulüp öğretmenlerinin ilgili kulüp hakkında yeterli donanıma sahip olması gerekmektedir. Sosyal kulüpleri de dikkate alacak müfredat programı oluşturulmalıdır. Sosyal kulüplerin planlı, programlı etkin ve denetimli uygulanması, öğrencilerin salt ders kitapları bilgileriyle yaşama atılmalarını önleyecek, onların girişim yeteneklerini artırarak, görüşlerini özgürce ortaya koyabilecek beceriler elde etmelerine, sorumluluk duygularının ve liderlik yeteneklerinin gelişmesine ışık tutacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Öğrenci, rekreasyon, sosyal kulüp, ders dışı etkinlik, sosyalleşme

THE FUNCTIONALITY OF SOCIAL CLUBS ACCORDING TO PERCEPTIONS OF STUDENTS IN CONTEXT OF RECREATION

The aim of this research is to determine the functionality of social clubs regarding the views of students. In this research, twelve students including six girls and six boys from tecnical highschools were interviewed. Research has been developed with qualitative research method. Cathegorichal data analysis, a kind of content analysis, was used. According to results, social clubs are regarded as a way of getting away from intensive course Schedule. In addition to this, clubs are viewed as a meants of ingratiating themselves with the teacher, hobby, enjoyment self development and socialization. Insufficiency of sport activities and scarcity of expert educators are citicised by the students. Students don’t find school administration and teachers satisfactory for expecially social clubs with regard to planning, guidance and providity education/resources. Teachers of social clubs need to have sufficient capacity fort the relevant club. Curriculum taking social clubs will prevent the students to graduate only with coursebook knowledge and right the way fort hem to acquire abilities to express their opinions independently by raising their entrepreneurship abilities and improve their responsibility feelings and leadership skills.

Keywords:

Student, recreation, social clup, extracurricular activity, socialization,

PDF

___

Ağaoğlu, Y.S. (2002). Türkiye’deki Üniversitelerin Rekreasyon Programlarının Geliştirilmesi, Yayınlanmamış doktora tezi, Ondokuzmayıs Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Akyüz, H. (1991). Eğitim Sosyolojisinin Temel Kavram ve Alanları Üzerine Bir Araştırma. İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Ankay, A. (1992). Eğitim Psikolojisine Giriş. Ankara: Turhan Kitabevi.
Balcı, V. & İlhan, A. (2006). “Türkiye’deki Üniversite Öğrencilerinin Rekreatif Etkinliklere Katılım Düzeylerinin Belirlenmesi” Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4-1, (11-18).
Budak, B. (1999). Lise Öğrencilerinin Algılanan Sosyal Destek Düzeyi İle Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişki, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, On dokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Büküşoğlu, N. & Bayturan, A.F. (2005). “Serbest Zaman Etkinliklerinin Gençlerin Psiko-Sosyal Durumlarına İlişkin Algısı Üzerindeki Rolü” Ege Tıp Dergisi, 44-3, (173-177).
Çiloğlu, E. (2006). Okul Çevresinin Öğrencilere Eğitsel Katkısı, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Demirel M. & Harmandar, D. (2009). “Üniversite Öğrencilerinin Rekreasyonel Etkinliklere Katılımlarında Engel Oluşturabilecek Faktörlerin Belirlenmesi” Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6-10, ( 838-846).
Dönmezer, S. (1974). Sosyoloji. İstanbul: Hüsnütabiat Matbaası.
Ekici, S.; Bayrakdar, A. & Uğur, A.O. (2009). “Ortaöğretim Kurumlarındaki Yöneticilerin ve Öğrencilerin Ders Dışı Etkinliklere Bakış Açılarının İncelenmesi” Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6-1, (430-444).
Karaküçük, S. & Yetim A. (1999). “Okul Yöneticilerinin Ders Dışı Etkinliklere Yaklaşımları” Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi 4-3, (51-62).
Karaküçük, S. & Yetim, A.A. (2000). “Okul Müdürlerinin Ders Dışı Etkinliklerin Uygulamalarına Yönelik Sorunları” 1. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Kongresi, (137-145), Ankara.
Karaküçük, S. (2008). Rekreasyon Boş Zamanları Değerlendirme. Ankara: Gazi kitabevi.
Kartal, S. (2007). Eğitimde Örgütsel Sosyalleşme. Ankara: Maya Akademi.
Kulaksızoğlu, A. (1998). Ergenlik Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Kılbaş, Ş. (2000). “Adana İli Liselerinde Eğitsel Kol Çalışmalarının Durumuna İlişkin Yönetici ve Öğretmen Görüşmeleri” Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6-6, 1-20.
Köse, E. (2004). “İlköğretim Öğrencilerinin Ders Dışı Etkinlikleri Tercih Etme Nedenleri”, 13. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. 6-9 Temmuz, Malatya.
Morgan, C. T. (1995). Psikolojiye Giriş. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Psikoloji Bölümü Yayınları.
Özdağ, S. (1996). Yerel Yönetimlerde (Belediyelerde) Rekreatif Etkinliklerin Yeri ve Önemi, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Özkaptan, E. (2007). Okullardaki Sosyal Kulüp Etkinliklerinin Rekreasyonel Açıdan Değerlendirilmesi. Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Öztürk, F. (1998). Toplumsal Boyutlarıyla Spor. Ankara: Bağırgan Yayınevi.
Öztürk, H. (1990). Eğitim Sosyolojisi. Ankara: Hatiboğlu Yayınları.
Resmi Gazete (2008). Milli Eğitim Bakanlığı İlk ve Orta Öğretim Kurumları Sosyal Etkinlikler Yönetmeliği, 26804.
Şemin, R. U. (1992). Gençlik Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Tarhan, N. (1998). “Ergenlerin Sosyometrik Stratejileri, Cinsiyetleri, Akademik Başarıları, Sınıf Düzeyleri ve Devam Ettikleri Sosyo Ekonomik Statüsü İle Duyguları Arasındaki İlişki”, 7. Eğitim Bilimleri Ulusal Eğitim Kongresi, 9-11 Eylül, Konya.
TDK (2010). Rekreasyon nedir?, Türk Dil Kurumu Sözlük.
Tezcan, M. (1993). Boş Zamanlar Sosyolojisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
Tezcan, M. (1993). Sosyolojiye Giriş. Ankara: Ankara Üniversitesi.
Yaman, E. (2010). “Psikoşiddete (Mobbinge) Maruz Kalan Öğretim Elemanlarının Örgüt Kültürü ve İklimi Algıları” Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10-1, (547-578).
Yerlisu Lapa, T. & Ardahan, F. (2009). “Akdeniz Üniversitesi Öğrencilerinin Serbest Zaman Etkinliklerine Katılım Nedenleri ve Değerlendirme Biçimleri”, Spor Bilimleri Dergisi, 20-4, (132-144).
Yiğit, T. (2006). Meslek liseleri haftalık ders çizelgelerinin genetik algoritmalar yardımıyla oluşturulması. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 19, (25-39).
Yörükoğlu, A. (1990). Gençlik Çağı. İstanbul: Özgür Yayın Dağıtım.