Türkiye-AB İlişkileri ve Türkiye’deki İktidar Partilerinin AB’ye Bakışı: 1990-2000 Dönemi

Batı tarzı dış politika Türk Dış Politikasının 1923’ten beri en önemli unsurlarından biridir. Bu bağlamda AB’ye üye olmak NATO üyeliği gibi Türk Dış Politikası için önemli bir politika olmuştur. Türkiye 1959’dan beri AB’ye üye olmak için büyük çaba sarf etmektedir. 1963’te imzalanan Ankara Anlaşması ile ilişkiler hukuki bir boyut kazanmıştır. Bu süreçten sonra Türkiye-AB ilişkileri çalkantılı olmuştur. Bu süreçte Türkiye’deki iktidar partilerinin AB’ye yönelik tavırları üyelik sürecini etkilemiştir. Çalışmamız 1990-2000 dönemini kapsamaktadır. Bu yıllar arasında Türkiye-AB ilişkilerinin uluslararası konjonktür, 1990-2000 arasındaki iktidar partilerinin AB’ye bakışları ve AB ve AB üyesi devletlerdeki gelişmeler temelinde nasıl değiştiği tartışılacaktır. Böylece Türkiye’nin AB’ye üyeliğinin nasıl algılandığı ortaya çıkacaktır. Bu değerlendirme iktidar partilerinin programlarına ve hükümet programlarına bakılarak yapılacaktır.

Turkey-EU Relations and Overview of Ruling Parties in Turkey to EU: The Period of 1990-2000

Western-style foreign policy is one of the most important elements of Turkish Foreign Policy since 1923. To be membership to the European Union has become a key policy for Turkish foreign policy like NATO membership under this subject. Since 1959, Turkey has been making great efforts to become a full member of the EU. Within the Ankara Agreement which was signed in 1963, has created a legal basis of relations. After this process, Turkey-EU relations have been turbulent. In this process, attitude the ruling party in Turkey towards EU has affected the membership process. Our study covers the years between 1990-2000. Between these years it will be discussed how the exchange of EU-Turkey relations based on ınternationl conjuncture, ruling parties in Turkey between 1990-2000 and developments in EU and EU member states. Thus it will be revealed how Turkey perceived to be membership to EU. This evaluation will be done by looking at the ruling party's programmes and government programmes.