Abdülkahir Cürcani (ö. 471/1078) Kitâbu’l-muktesid, Delailu’l-icâz, Esrâru’l-belâga gibi eserleriyle İslâm dilbilim geleneğine önemli katkılar sağlamış, özellikle meâni ilmine sağladığı katkılarla kurucu bir düşünür olarak değerlendirilmeyi hak etmiştir. Onun vaz, gramer, belagat ve edebiyat eleştirisi alanındaki teorileri çağdaş araştırmacıların entelektüel ilgisine konu olmuştur. Çağdaş yazarlar Cürcani’nin projesini farklı yönleriyle incelemişler, onun metinlerinde klasik dilbilimin sorunlarıyla yüzleşmekle birlikte günümüz dilbilim ve edebiyat eleştirisi problemlerine de cevaplar bulmuşlardır. Bu çalışmalar arasında değerlendireceğimiz eser, Cürcani düşüncesinin kapsamlı bir tasvirini vermeyi hedeflemektedir.